'Parttime Belg' Brand vertoeft komende winter in Vlaanderen: 'Hoop dat het zijn vruchten afwerpt'

Lucinda Brand maakte bij de Wereldbekermanche in Dendermonde haar rentree in het veldrijden. En hoe: de Zuid-Hollandse snelde achter vrouw-in-topvorm Ceylin del Carmen Alvarado direct naar een knappe tweede plaats. Ook in de daaropvolgende crossen deed de 34-jarige renster van Baloise Trek Lions het allerminst aardig. Een verhuizing naar Vlaanderen zou mogelijk voor een deel ten grondslag kunnen liggen aan die (toekomstige) topresultaten, zo vertelde de dame uit Dordrecht aan In de Leiderstrui.

'In het verleden ging ik altijd op en neer, maar dat werd op een gegeven moment wel heel veel reizen. In de omgeving van Dordrecht is niet zo veel bos, dus moet je eigenlijk altijd ver reizen om in bosgebied te kunnen trainen. Dat deed ik normaal gesproken dan ook echt enkel en alleen op de bewuste cross-trainingsdag. Op een gegeven moment hebben we toch wel besloten dat het makkelijker moet zijn om meerdere uren in het bos te kunnen vertoeven, zonder daarvoor te hoeven reizen. We hebben dus een plaats in België gezocht waar ik direct het bos in kan. Daar hebben we afgelopen zomer een chalet laten bouwen', hoeft Brand niet al te diep in haar herinneringen te graven om aan deze website haar verhuizingstraject te duiden.

'Ik heb ervaren dat de wegwielrenner op een bepaalde manier lui is', aldus Brand

Die 'verhuisdrang' zorgde er dus voor dat Brand neerstreek in België. Een gesponsorde post op Instagram liet eerder al zien dat het chalet werd neergezet door het Lommelse bouwbedrijf Noust, dat duurzame (bij)gebouwen bouwt. 'Dit seizoen ben ik naar het cyclocross-walhalla van de wereld verhuisd, vanaf nu ben ik parttime Belg. Ik heb nog veel ambitie en hoop met deze stap een nog betere veldrijder te worden', vertelde ze in het bijschrift van de desbetreffende post.

'Deze winter zal ik dus vrijwel altijd daar te vinden zijn', vertrouwt ze aan deze website toe. 'Dan kan ik ook de wat makkelijkere trainingen in het bos doen, en niet enkel de cross-specifieke. Hopelijk gaat dat zijn vruchten afwerpen en zit ik wat lekkerder en vrijer op de fiets. Anders was ik altijd alleen maar op de woensdag aan het rammen in het bos, terwijl ik nu ook rustigere tochtjes door het bos maak.' En of dat bos een beetje uitdagend genoeg is voor een handige renster als Brand? We ontvangen een bevestigend antwoord. 'Zeer zeker. Er zijn sowieso altijd dingen die je beter kan doen. Maar er zijn genoeg singletracks om je uit te leven.'

Volgens Brand was het ook wel nodig om na een wegseizoen wat sneller het crossgevoel op te wekken. 'Ik heb ervaren dat de wegwielrenner op een bepaalde manier lui is. Niet in training, maar qua houding op de fiets. Die wegwielrenner zit op zijn zadel en cruist zo wat rond, weliswaar heel hard. Maar als crosser kan je simpelweg niet altijd op je zadel blijven zitten. Je moet immers je lijf in beweging houden. Als je heel de zomer op de wegfiets hebt gezeten, is het echt wel even wennen. Als ik in de winter dan maar één keer echt in de bossen train, duurt het lang voordat dat acclimatisatieproces voorbij is. Het crossgevoel blijft dan langer uit en je zal sneller de gemakken van het wegwielrenner gaan opzoeken. Hopelijk is dat ook een mooie plus die ik meeneem vanuit de verhuizing.'

Youri van den Berg (Twitter: @YourivndnBerg)