In de afdaling verliest Rooijakkers zicht op ritzege, Pieterse herstelt goed van val: 'Is echt wat mogelijk'

Puck Pieterse lag een dag na haar fenomenale ritwinst in de Tour de France Femmes lelijk op het asfalt. Flink gebutst stapte zij vrijdag weer op de fiets, maar ze finishte gewoon met de besten en kon zelfs onderweg nog aanvallen. Ploeggenote Paulina Rooijakkers sprong met latere ritwinnaar Cédrine Kerbaol (CERATIZIT-WNT Cycling) mee, maar werd gelost in de afdaling en baalde daar flink van.

Pieterse vertelde, met een schaafwond op haar kin, hoe zij door de etappe kwam. 'Eerst was het echt wel inkomen, ik voelde me niet zo goed en ook wat stijf en zo, wat natuurlijk ook niet gek is', zei ze tegenover de NOS. 'Gelukkig kwam ik er een beetje door heen, zeker toen we de wat langere klimmen opgingen. Toen ging het eigenlijk wel prima. Uiteindelijk plaats Paulina nog een mooie aanval, die was nog weg met Kerbaol. Helaas moest ze in de afdaling lossen, anders hadden we denk ik echt weer een mooie kans gehad op etappewinst. Daarna was het voor ons sprinten en misschien nog wat bonificatieseconden pakken, maar ik zat net wat teveel ingesloten om mee te sprinten, dus heb ik gewoon maar meegefietst.'

Op de laatste helling demarreerde Pieterse en pakte daar de bergpunten. Met de klimbenen zit het dus wel snor. 'Jazeker, zoals ik zei: ik kwam er goed doorheen. Er was eerst een vlucht weg, dan kan je geen punten pakken. Ik dacht: nu is er geen vlucht weg, nu pak ik punten als ik kan. Vorig jaar verloor Yara (Kastelijn, red.) de bollentrui op één punt uiteindelijk, dus je kan maar beter pakken wat je pakken kan.'

Lees verder onder de foto

Met het oog op de alpen, die morgen en overmorgen worden aangedaan, blikt Pieterse vol vertrouwen vooruit. 'Vandaag waren er wel wat langere klimmen en zoals al zei voelde het echt wel goed. Toen ik na de laatste sprint omhoog achterom keek zat er geen peloton meer in mijn wiel, zeg maar.' Over haar klassementsambities blijft de 22-jarige renster van Alpecin-Deceuninck nog een beetje vaag, maar een concreet doel heeft ze zeker ook. 'Ik denk dat als ik goede benen heb dat er echt nog wel wat mogelijk is. Ik ga mij in ieder geval volledig focussen op wit.'

Rooijakkers lost in afdaling bij Kerbaol: 'Wilde risico niet nemen'

Rooijakkers sprong vlak na de aanval van haar jonge ploeggenote weg, samen met ritwinnares Kerbaol. Die ging als een valk de afzink in, iets wat Rooijakkers te veel werd. 'Ik reageerde op Kerbaol, maar eigenlijk bij de tweede bocht in de afdaling verloor ik haar al meteen. Ze ging heel hard naar beneden en het is niet mijn specialiteit. Ik slipte ook weg en kreeg een beetje de schrik erin.' Gelukkig zijn niet alle gevoelens na de finish negatief. 'Ik kan wel positief zijn over de gevoelens, hoe we in de wedstrijd zaten met Puck en het hele team. Daar zijn we super positief over, we voelen ons allebei heel goed dus voor de komende twee dagen kijken we daar positief naar.'

Dat Rooijakkers niet eraf werd gereden op een helling maar in de afdaling voelde voor haar extra zuur. 'Daar baal ik ook van, dat je op zo'n manier een koers moet verliezen. Maar ik wilde het risico niet nemen, mijn focus ligt nog steeds op GC. We blijven positief. Het is gebeurd, het is een verloren kans ook maar het gevoel is goed. De komende twee dagen worden superlange klimetappes. daar heb ik meer op gefocust dus daar ben ik op gebrand.'

Wat die superlange klimetappes voor Rooijakkers in petto hebben, moeten we nog zien. 'De lange bergen liggen mij beter, meer tempo rijden. Ik voel me goed, het beste ooit wat ik ben geweest eigenlijk. Daar haal ik heel veel vertrouwen uit, net als mijn vierde plek in de Giro. Eigenlijk kijk ik nu alleen maar vooruit en we gaan er ook van genieten', sloot ze positief af.