Als er één renner is die de kerstgedachte in het peloton bracht, dan is het deze net gestopte wel

We naderen nu écht het einde van het jaar en dat houdt in dat een heel aantal coureurs binnen twee weken officieel geen profwielrenner meer zijn. Bij In de Leiderstrui eren we het gros van deze renners nog één keer met een overzicht van hun loopbaan, waarbij het deze maal de beurt is aan een speciale man: Luis Ángel Maté, de man die de kerstgedachte misschien wel het best impliceert vanuit het peloton. En dat is niet alleen vanwege Ángel in zijn naam :)

Maté zag het levenslicht op 23 maart 1984. Hij bracht zijn jeugd door in Marbella, wat we in Nederland nu vooral kennen als mondain vakantieoord. Wielrenner zijn is in dit zuidelijke deel van Spanje niet direct een sinecure: Maté reed zijn wedstrijden voornamelijk in het 170 kilometer verderop gelegen Cadiz op jonge leeftijd. Destijds combineerde hij de weg nog met de baan, waar hij zich later volledig op de weg zou gaan focussen.

De Spanjaard combineerde zijn loopbaan als amateurwielrenner met een studie aan de Universiteit van Granada, maar het fietsen begon steeds meer tijd in te nemen. En dat betaalde zich ook uit: Maté won etappes in de hoog aangeschreven etappekoers Circuito Montanes in 2005 en de door Bauke Mollema gewonnen editie van 2007, wat een springplank naar het profbestaan bleek: in 2008 mocht hij zichzelf aansluiten bij Andalucia-Caja Sur, één van de procontinentale Spaanse ploegen op dat moment.

Bij die ploeg reed hij in 2008 vooral Spaanse koersen en dus besloot Maté verder te zoeken. Gianni Savio, manager bij het illustere Androni Giocattoli, pikte de jongeling op en zo kwam Maté plots in een ploeg met grootheden als Davide Rebellin, Michele Scarponi en Gilberto Simoni terecht. Dat Rebellin en Scarponi deze aardbol veel te vroeg verlaten hebben, zou Maté dan ook stevig raken. 'Davide was mijn mentor en Michele mijn vriend, hun herinneringen zullen voor altijd in mijn hart blijven leven', zei hij daar bij zijn afscheid over. 'Ik moet drie mensen bedanken bij het afsluiten van mijn loopbaan: Rebellin, Scarponi en mijn vader.'

Lees verder onder de foto!'

Maté maakt naam en faam als rasaanvaller

Maté was dan ook wel degelijk van belang voor de grote Italiaanse coureurs. Zo was hij present bij de door Scarponi gewonnen Tirreno-Adriatico-editie van 2009 en hielp hij Rebellin aan de zege in de Waalse Pijl van 2009. Zelf boekte hij ook succes: in de Argentijnse rittenkoers Vuelta a San Juan hield hij onder meer Vincenzo Nibali en Michael Rasmussen af op een aankomst bergop, wat ook interesse opleverde van andere teams.

De man uit het zuiden van Spanje koos voor het Franse Cofidis, waarvoor hij een rit in de Route du Sud won en ook direct mocht deelnemen aan de Vuelta. Deze Spaanse rittenkoers zou sowieso een rode draad vormen in zijn loopbaan: Maté reed er maar liefst twaalf keer. Ook mocht hij zes maal deelnemen aan de Tour de France, waarin hij zich - net zoals in die andere grote ronde - vooral toonde in aanvallend opzicht.

Dat zou ook altijd in zijn karakter blijven: het opportunistische van de aanval kiezen. Veel zeges leverde het hem niet op, maar wel kon hij op die manier publiciteit teruggeven aan de sponsors en zichzelf. Door bijvoorbeeld voor bergtruien te gaan, zoals in zijn laatste Vuelta. 'Dat is altijd een speciale trui voor mij geweest. Ik heb hier zes jaar opgewacht en dan gaan de jaren snel voorbij. Al sinds het begin van de ronde is dit een doel voor mij geweest en het heeft me al veel energie gekost.'

'Voor mij voelt het als een morele obligatie om in de ontsnappingen mee te gaan, zolang ik daar energie voor heb', zei de Spanjaard over zijn nimmer stoppende aanvalslust. 'Als ik de kracht heb, zal ik er altijd en elke dag voor blijven gaan.' Écht dicht bij een etappeoverwinning in de Ronde van Spanje kwam hij overigens eigenlijk nooit: een vierde plek in 2018 zou zijn beste resultaat zijn in de grote ronde.

Opvallen deed Maté naarmate zijn loopbaan vorderde dan wellicht niet meer met de grootste resultaten, op andere manieren viel hij nog wel degelijk op. Niet in de minste plaats vanwege zijn kapsel: één lang, klein staartje viel altijd over de rug van de Spanjaard heen. Maar ook besefte hij steeds meer dat hij gedurende zijn loopbaan als professioneel wielrenner ook op een andere manier impact kon maken: voor het klimaat.

Lees verder onder de foto!

Maté krijgt als eerste Prix Gino Mäder uitgereikt, en dat is meer dan terecht

Zo fietste Maté - die inmiddels voor Euskaltel-Euskadi reed - na de Vuelta van 2021 de 1200 kilometer van finishplaats Santiago de Compestela naar woonplaats Marbella, wat hij bij zijn laatste Ronde van Spanje dunnetjes overdeed vanuit Madrid. 'Deels om te wennen aan een leven zonder fietsen. Maar tegelijkertijd wil ik ook een statement maken omtrent iets wat veel belangrijker is. De manier waarop wij ons verplaatsen moet namelijk veranderen, met het oog op de strijd tegen de klimaatverandering en voor de welzijn van onze planeet', aldus de Spanjaard, die in de editie van 2022 voor elke gereden kilometer een boom plantte in zijn door branden geteisterde thuisregio.

Al deze inspanningen leverden hem eind 2024 de eerste Prix Gino Mäder op, opgedragen aan de veel te vroeg overleden Zwitserse wielrenner die ook bekend stond omwille van zijn inspanningen voor het klimaat. Maté ontving die prijs op het Velo d'Or-gala en mocht daar ook een speech geven, die hij opdroeg aan Mäder. 'Het was de Vuelta van 2021, waar Mäder de witte trui als beste jongere won en ik al één van de oudste coureurs in het peloton was.'

'Hij zette daar al een prachtig initiatief op voor het milieu, waar ik zo door geraakt was dat ik de afstand naar huis op mijn fiets besloot af te leggen. Ik heb hem daar toen ook nog voor bedankt, want hij was mijn inspiratie', aldus de Spanjaard, die zijn loopbaan op die manier dus toch nog afsloot met een meer dan verdiende prijs. En zo ook de liefde van de fiets en voor de wereld van zijn vrienden Scarponi, Rebellin en Mäder meer dan eert.