De oerbetrouwbare Cataldo zal voor altijd verbonden zijn aan de Cuitu Negru

Ook in 2024 geven weer heel wat renners de pijp aan maarten. Een van hen is Dario Cataldo, die in zijn lange carrière maar liefst twee jaar van zijn leven doorbracht in een grote ronde. Het is hoog tijd voor In de Leiderstrui om terug te blikken op de carrière van deze oer betrouwbare knecht.

Cataldo’s gedachten zullen de laatste dagen van zijn wielercarrière ongetwijfeld vaak teruggaan naar 3 september 2012. Die dag had de Vuelta een etappe gepland met twee steile cols van de eerste categorie en een finish op de gevreesde Cuitu Negru. Deze klim, die zelfs de beste klimmers zenuwachtig maakt, lijkt vanaf het dal wel een muur, met stijgingspercentages die oplopen tot 24%. Het voelt alsof je regelrecht de hemel inrijdt.

Tijdens die dag in 2012 was de steilte duidelijk zichtbaar. Cataldo, die op dat moment reed voor Omega Pharma - Quick-Step, trok zich zwalkend de berg op. Hij had er een versnelling op liggen waar Pieter Weening jaloers op zou zijn. Zijn mond hing wagenwijd open, en de verzuring kwam bijna uit zijn oren. Maar ondanks alles hielt hij Thomas de Gendt zeven seconden achter zich en dus kon hij aan de champagne en pizza, zoals het een echte Italiaan betaamt.

Tekst gaat door onder de foto

Een grote belofte, maar wachten op de doorbraak

Dario Cataldo werd op 17 maart 1985 geboren in het oude stadje Lanciano, aan de Adriatische Zee. Hij stak zijn neus voor het eerst aan het venster in 2006, toen hij de Giro d’Italia voor beloften won. Deze overwinning leidde tot een profcontract bij Liquigas, waar toen Danilo Di Luca de kopman was. In 2007 reed Cataldo echter nog vooral beloftenkoersen en niet zonder succes. Zoals tijdens de Tour de l'Avenir, waar hij twee etappes wist te winnen. In beide gevallen was hij net iets sterker dan Bauke Mollema. Een grappige samenloop, want de twee renners vertonen best wel wat overeenkomsten.

Met zijn prestaties leek Cataldo een veelbelovende toekomst tegemoet te gaan, maar winnen bij de beloften bleek iets heel anders dan bij de profs. In 2008 reed hij zijn eerste grote ronde, maar hij haalde de finish niet. Een jaar later deed hij dat wel en werd hij zelfs vierde in een etappe, wat nu gezien kan worden als een voorbode van de rest van zijn carrière. Cataldo groeide uit tot een betrouwbare en degelijke knecht, maar zijn eigen overwinningen bleven schaars. In achttien seizoenen mocht hij slechts vijf keer de handen in de lucht steken.

Superknecht van Aru en Nibali bij Astana

Zo won hij in 2010 de Gran Premio Bruno Beghelli, waar hij Jakob Fuglsang achter zich liet. In 2012 werd hij Italiaanse kampioen tijdrijden met slechts twee seconden verschil. Maar zijn grootste prestatie was misschien wel die loodzware etappe in de Vuelta van 2012, waar hij als een wrak boven kwam op de Cuitu Negru. In 2014 toonde hij opnieuw zijn klasse in de tijdrit door de Settimana Internazionale Coppi e Bartali te winnen.

Na zijn tijd bij Liquigas stapte Cataldo over naar Quick-Step Innergetic, later Omega Pharma - Quick-Step. En in 2013 tekende hij bij Sky Procycling, later Team Sky. later Sky. In 2015 tekende hij bij Astana Pro Team, waar hij als onmiskenbare superknecht weer voor Nibali diende. Hij was dan ook een belangrijke pion in Giro d’Italia van 2015, waarin Alberto Contador de eindoverwinning behaalde en Nibali en Fabio Aru respectievelijk tweede en derde werden. Ook in de Vuelta van datzelfde jaar was Cataldo van de partij, toen Aru de overwinning wist te behalen. In de jaren daarna blijft Dario opvallen als topknecht, maar de eigen overwinningen vallen weg.

Tekst gaat door onder de foto

De dag dat een droom uitkwam 

Maar op 26 mei 2019 kwam alles toch nog goed. De Giro d'Italia had een route van 232 kilometer tussen Ivrea en Como uitgestippeld. Onderweg waren er enkele obstakels van de tweede categorie in het parcours gelegd. Kortom: uitstekende kansen voor de vluchters. En Cataldo bleek de beste van het peloton. Het behaalde zo toch nog zijn felbegeerde etappe-overwinning in de Giro. 'Dit was helemaal niet het plan. Ik werd vanmorgen wakker met het idee: als ik de finish maar haal', vertelde Cataldo na afloop tegen de NOS. 'Het was een fantastische finale.' Op de vraag wat de overwinning voor hem betekende, reageerde hij veelzeggend: 'Oh man, dit was altijd mijn droom.'

Na die overwinning reed Cataldo nog voor Movistar Team en sloot hij zijn carrière af bij Lidl-Trek, daarvoor Trek-Segafredo. Dichtbij de overwinning kwam hij echter nooit meer. In 2023 kwam hij nog één keer in het nieuws, maar dit keer niet omwille van zijn prestaties. Tijdens de Ronde van Catalonië van dat jaar viel hij zwaar en brak hij zijn linker heupkop, rechter acetabulum, meerdere ribben en zijn linker sleutelbeen. Ook zijn lumbale wervelkolom was gebroken. Een verschrikkelijke val, wat voor vele 38-jarige renners het einde van hun carrière had betekent.

Maar niet voor Cataldo. Hij kwam terug in 2023, gedreven door een mooier einde van zijn carrière. Want de uitslagen van het laatste anderhalve jaar laten zien dat het op het tandvlees was. Vooral veel DNF'jes. Desondanks zal hij herinnerd worden als de ultieme teamspeler en als een van de meest betrouwbare knechten van de laatste jaren. Knechten zoals Cataldo willen alle teams graag op het loonstrookje hebben staan.

Gelukkig verdwijnt hij niet helemaal uit het profpeloton: vanaf 2025 wordt hij ploegleider bij Astana. De Italiaanse held heeft zich daarmee verzekerd van een nieuwe, cruciale rol in het wielrennen, waarin hij zijn ervaring en kennis aan de nieuwe generatie kan doorgeven.