We zitten allemaal nog na te trillen en na te genieten van de historische editie van Milaan-Sanremo. De fantastische driestrijd tussen Mathieu van der Poel, Tadej Pogacar en Filippo Ganna zal absoluut de geschiedenisboeken ingaan. Er was zoveel op het scherm te zien dat het allemaal wel erg veel te verwerken was. In de Leiderstrui zet daarom de vijf belangrijkste conclusies op een rijtje na deze geweldige La Primavera.
UAE deed wat het beloofde, maar het kan nog beter
Met de mislukte edities van 2023 en 2024 in het achterhoofd kwam UAE Team Emirates naar Milaan-Sanremo met snode plannen. Tadej Pogacar wilde als wereldkampioen maar wat graag eindelijk het eerste Monument van het jaar op zijn naam schrijven. Op de Poggio alleen lukte het niet, en dus moest er iets nieuws bedacht worden. Onder leiding van Tim Wellens vloog men de Cipressa op, waarna de lead-out van Jhonatan Narváez de aanval van de Sloveen inleidde. Het was allemaal tot in de details uitgewerkt, tot zelfs een verkenning van de afdaling met slechtvalk Niccolo Bonifazio aan toe.
Maar het was niet genoeg. Pogacar roste erop los, maar kreeg Van der Poel niet los. En dus zal UAE Team Emirates terug naar de tekentafel moeten. Want Milaan-Sanremo winnen, het blijft een doel van Pogi. Thijs Zonneveld stelde al dat hij te vroeg alleen zat, waardoor hij alleen op eigen kracht aangewezen was. Misschien ligt de sleutel dus wel in een nog sterkere klassiekerkern, of zelfs een dubbelkopmanschap. Want met brute kracht redde Pogacar het niet.
Lees verder onder de foto!
Van der Poel naast fysiek ook mentaal de allerbeste ter wereld
Die brute kracht is normaal gesproken genoeg voor Pogacar om het verschil te maken, maar Mathieu van der Poel is een hele bijzondere atleet. Hij gaf zijn concurrent geen meter, maar naast dat hij het fysiek kon opnemen tegen het Sloveense monster, was hij ook in zijn koersinstinct op zijn allerscherpst. Van der Poel deed bijna geen trap verkeerd, ook al was de druk van zijn rivaal zo groot. Hij bleef ijzig kalm onder het gebeuk en wist precies wanneer hij alleen maar moest volgen, en wanneer hij de kop moest pakken.
Menig renner zou in paniek raken onder de pressie van Pogacar, maar niet Van der Poel. Drie, vier, vijf demarrages op de Poggio volgden, maar de Nederlander wist precies hoe hij het spel moest spelen. Een eigen versnelling bovenop de slotklim toonde de machtsverhoudingen in werkelijkheid: De kopman van Alpecin-Deceuninck had het spelletje perfect gespeeld, zo ook aan de finish. Iedereen dacht aan een korte sprint, maar verraste iedereen met een lange spurt, inclusief zijn concurrenten. Van der Poel's tactiek was perfect van start tot finish, en daar mist het nog wel aan bij Pogacar: die moet nog leren hoe hij een koers kan winnen van iemand die net zo sterk is als hij.
Lees verder onder de foto!
Pogacar wint misschien wel nooit Milaan-Sanremo
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: waar Pogacar ook start, hij zal direct bij de favorieten geschaard worden. Een talent als de Sloveen hebben we eigenlijk pas één keer in de wielergeschiedenis zien langskomen, en met zijn honger voor succes zal zijn zegereeks er niet minder indrukwekkend op worden. Maar de omstandigheden voor een zege in La Primavera zullen zelden beter zijn voor een zege van de wereldkampioen. De wind in de rug, de kracht van zijn ploeg en zijn eigen vorm: het leek een succesvol recept. Maar wat er ook gebeurde, hij kreeg Van der Poel niet los. En dan weet je dat het lastig gaat worden.
Volgend jaar zal de kopman van UAE Team Emirates het ongetwijfeld opnieuw proberen. En natuurlijk zullen ze proberen te leren van de fouten die er deze editie gemaakt zijn. Maar als de wind net anders staat, dan is een demarrage op de Cipressa al onmogelijk. En zoals we eerder hebben gezien, is de Poggio gewoon niet lastig genoeg om het verschil te maken, niet tegen klappers als Van der Poel. Er zal een flinke dosis aan slimmigheid bij moeten komen, wil Pogacar ooit nog de beste zijn in het eerste Monument van het jaar.
Lees verder onder de foto!
Filippo Ganna verdient een standbeeld
Natuurlijk ging de meeste aandacht uit naar Van der Poel en Pogacar. Natuurlijk zal de zege van Van der Poel vooral herinnerd worden, zoals Filippo Ganna zelf zei. Maar daar doet de beresterke Italiaan zichzelf enorm tekort. Want tussen de onmenselijken was daar een sterveling die op ongelofelijke wijze het koppie boven water hield. En het was niet makkelijk, want hij loste wel een keer of vier. Maar als tijdrijder van weleer raakte hij nooit in paniek en reed hij op eigen tempo weer het gat dicht: Tom Dumoulin zal vast trots zijn op zijn oud-collega.
Op de Poggio leek het klaar, want op de eerste meters moest hij het geweld van Pogacar voor zich dulden. Maar opnieuw beperkte hij de schade, en met een fantastische afdaling en daaropvolgende tijdrit wist hij toch aan te sluiten in de slotkilometer. In de sprint werd hij dan wel geklopt door Van der Poel, maar om na zo'n inspanning er nog zo'n spurt uit te persen, dat had niemand voor mogelijk gehouden. Was hij niet gelost, dan had Van der Poel een flinke kluif aan Ganna gehad. Het geeft de Tom Pidcocks en Mads Pedersens van het peloton hoop, want ook al won de INEOS-kopman niet, hij liet zien dat de wielergoden wel degelijk te verslaan zijn.
Lees verder onder de foto!
Wout van Aert zal enorm moeten aanpoten
In de voorgaande jaren werd Wout van Aert nog in één adem genoemd met Pogacar en Van der Poel, maar menig analist twijfelt of dat nog wel rechtvaardig is. Want als Van Aert erbij was in La Primavera had hij in topvorm moeten zijn om een kans te maken, en laten we eerlijk zijn: een Van Aert in topvorm hebben we al een lange tijd niet gezien. Natuurlijk is de Belg van Visma | Lease a Bike als geen ander een pechvogel geweest in het afgelopen jaar. De val in Dwars door Vlaanderen, en later in de Vuelta a España, hebben veel van hem geëist, zowel fysiek als mentaal. Hij koos ervoor om Milaan-Sanremo over te slaan, maar hij zal toch met enige zorgen het schouwspel hebben aangezien.
In de E3 Saxo Classic zal de man uit Herentals zijn rentree maken na een hoogtestage in Tenerife, en dan zal blijken hoe hij ervoor staat. Maar hij zal daar meteen tegenover zijn twee grootste rivalen staan, en feit is dat Van der Poel en Pogacar dingen hebben laten zien waar iedereen van schrikt. Voor Van Aert zal alles mee moeten zitten, wil hij zijn tweede Monument uit zijn loopbaan winnen, of het nou de Ronde van Vlaanderen of Parijs-Roubaix is.
Plaats reactie
0 reacties
Laad meer reactiesJe bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties