Dit zijn de tien genomineerden voor de Vélo d'Or 2024, géén geblesseerde Van Aert bij selectie

Het wegseizoen komt langzamerhand tot een einde en dus is het langzaamaan tijd om terug te blikken op het wielerjaar 2024. Daarin heeft de wielerliefhebber waanzinnige dingen gezien, met ook ongekende machtsvertoningen. Aan de allerbeste wielrenner van het jaar wordt uiteindelijk de Vélo d'Or uitgereikt. Het Franse l'Équipe, verantwoordelijk voor de organisatie van die prijs, maakte maandagmiddag via X de tien genomineerden bekend. In de Leiderstrui benoemt ze voor u en neemt u ook kort mee door hun wielerjaar!

Jonas Vingegaard (Visma | Lease a Bike)

De allereerste genomineerde is Jonas Vingegaard. Dat 2024 een bewogen jaar was voor de renner van Visma | Lease a Bike, kunnen we gerust een understatement noemen. De Deen kwam in april, nadat hij in het voorjaar de O Gran Camiño en de Tirreno-Adriatico op zijn naam had geschreven, hard ten val in de Ronde van het Baskenland. De tweemalig Tourwinnaar belandde in Spanje zelfs een aantal dagen op de IC, waarna een lange revalidatie volgde. Net op tijd was Vingegaard klaargestoomd voor de Tour de France, waar hij op gepaste afstand van eindwinnaar Tadej Pogacar knap tweede werd. In augustus sloot hij, met een eindzege in de Ronde van Polen, zijn seizoen af omdat hij voor de tweede keer vader werd. 2024 zal dus een emotionele rollercoaster zijn geweest voor Vingegaard, waarin hij ondanks alle pech toch behoorlijke knappe dingen heeft laten zien.

Primoz Roglic (Red Bull-BORA-hansgrohe)

Ook voor Primoz Roglic was 2024 een bewogen jaar. Na acht jaar in dienst te hebben gereden van het huidige Visma | Lease a Bike, maakte hij de overstap naar het Duitse BORA-hansgrohe. Bij die ploeg, die vanaf de Tour wordt gesponsord door Red Bull, moest hij dan eindelijk een gooi gaan doen naar de eindzege in de Ronde van Frankrijk. De Sloveen ging echter ook naar de grond in de inmiddels bekende valpartij in het Baskenland, waarna ook zijn voorbereiding deels verstoord werd. Met tweedagzeges en de eindzege in de Dauphiné leek Roglic goed in orde, maar de gifbeker van de Tour was voor de Sloveen nog niet leeg. Hij moest opgeven na een valpartij in de twaalfde etappe, waarna de pijlen op de Vuelta werden gezet. Die wist hij uiteindelijk voor de vierde keer te winnen, waardoor 2024 voor Roglic toch nog een bijzonder jaar werd.

Remco Evenepoel (Soudal Quick-Step)

Een overwinning in de Figueira Champions Classic en een eindzege in de Ronde van de Algarve: zo begon Evenepoel in Portugal aan zijn 2024. In Parijs-Nice moest hij ondanks ritwinst in de slotetappe de eindzege aan Matteo Jorgenson (Visma | Lease a Bike) laten, waarna Evenepoel naar de Ronde van het Baskenland trok. Ook hij - u kent het riedeltje inmiddels wel - kwam ten val bij die grote valpartij, maar kon evenals Roglic wel in de Dauphiné zijn rentree maken. Daar won de Belg de tijdrit, maar kon hij niet meedingen om de eindzege. In de Tour toonde Remco regelmatig mee te kunnen met de allerbesten, maar gaf hij in het eindklassement uiteindelijk iets meer dan drie minuten toe op nummer twee Vingegaard. Met een podiumplaats in de Tour trok hij naar Parijs, waar hij naar de legendarische dubbel wegrit-tijdrit wist te snellen. Na een korte rustperiode ging de focus op het WK, waar hij voor het derde jaar op rij wereldkampioen tijdrijden wist te worden. Met een vijfde plaats in de WK-wegrit en een tweede plek in de Ronde van Lombardije sloot Evenepoel een toch zeer indrukwekkend 2024 af.

Biniam Girmay (Intermarché-Wanty)

Biniam Girmay is de eerste niet-ronderenner die geselecteerd is voor de Vélo d'Or. De Eritreeër van Intermarché-Wanty won in januari de Surf Coast Classic, waarna een niet zo denderend klassiek voorjaar volgde. Een zevende plek bij Gent-Wevelgem was in de maanden februari en maart zijn beste klassering. Girmay reisde vervolgens af naar de Giro, waar hij de vierde rit niet uitreed wegens een valpartij. Al vrij snel zat hij weer op de fiets en wist hij eind mei het Circuit Franco-Belge winnen. Zijn ogen gingen, na het Eritreese kampioenschap wielrennen en tijdrijden, op de Tour. Daar wist hij maar liefst drie etappes te winnen en ook nog de groene trui veilig te stellen. In het najaar volgde nog wat mooie ereplaatsen, met onder andere een derde plek in de BEMER Cyclassics en een tweede plek in de GP de Québec.

Marc Hirschi (UAE Team Emirates)

Marc Hirschi wist, zeker voor een niet-sprinter, bijzonder vaak te winnen in 2024, al kwam dat in het voorjaar nog niet zo heel vaak voor. De Zwitser van UAE Team Emirates won de Faun Drôme Classic en werd in Nederland nog knap tweede in de Amstel Gold Race. Ook de Czech Tour schreef hij op zijn naam, waar hij ook de tweede etappe won. Hirschi reed dit jaar echter geen enkele grote ronde en kon zich zodoende gaan opmaken voor een druk najaar. Hij won in augustus en september achtereenvolgens de Clasica San Sebastian, Bretagne Classic, GP Industria & Artigianato, Coppa Sabatini en de Memorial Marco Pantani. Een ongekende zegereeks, die hij in de Tour of Luxemburg niet kon voortzetten. Toch had 2024 in oktober nog een overwinning in petto voor de Zwitser, daar hij de snelste was in de Coppa Agostoni. Negen overwinningen dus voor Hirschi, die in stijl afscheid neemt van de ploeg uit de Emiraten. De Zwitser zal volgend jaar voor Tudor uitkomen.

Lees verder onder de tweet!

Mathieu van der Poel (Alpecin-Deceuninck)

Heel veel koersdagen had Mathieu van der Poel dit jaar niet, maar de ster van Alpecin-Deceuninck stond bij bijna alle grote afspraken aan het vertrek. Met zijn in Glasgow veroverde regenboogtrui begon hij bij Milaan-Sanremo aan wielerjaar 2024, waar hij teamgenoot Jasper Philipsen naar de zege loodste. Daarna volgde een overwinning in de E3 Saxo Classic, waarna hij twee dagen later in Gent-Wevelgem werd geklopt door Mads Pedersen (Lidl-Trek). De écht grote doelen van de Nederlander in het voorjaar, namelijk de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, werden dan wel weer gewonnen. Een hele knappe derde plaats in Luik-Bastenaken-Luik was zijn laatste koersdag van het voorjaar, waarna Van der Poel naar de Tour trok. Die reed hij anoniem rond, al hielp hij ploegmaat Philipsen wel naar drie etappeoverwinningen. De Tour moest als voorbereiding op de Olympische Spelen functioneren, maar daar kwam Van der Poel niet verder dan een twaalfde plaats. Toch won hij in het najaar wel nog een etappe in de Ronde van Luxemburg, waarna hij zijn jaar afsloot door wereldkampioen gravel te worden. Nog maar eens een jaar met twee monumenten dus voor de Nederlander.

Tadej Pogacar (UAE Team Emirates)

De absolute topfavoriet voor de Vélo d'Or is - hoe kan het ook anders - Tadej Pogacar. De Sloveen van UAE Team Emirates won bijna elke wedstrijd waaraan hij deelnam. Pogi werd in 2024 door maar drie tegenstanders verslagen: Jasper Philipsen in Milaan-Sanremo, Michael Matthews in de GP de Québec, en de Italiaanse regen in de afgelaste Tre Valli Varesine. Wat won hij dan allemaal wél? Houd u vast... De Strade-Bianche, de Ronde van Catalonië (met vier etappezeges), Luik-Bastenaken-Luik, de Giro d'Italia (met zes etappezeges), de Tour de France (met zes etappezeges), de GP de Montréal, het WK op de weg, de Giro dell'Emilia en de Ronde van Lombardije. Een jaar van on-ge-ken-de dominantie, waarin de manier waarop hij al die zeges naar zich toe trok misschien wel het meest indrukwekkend was. Een solo van meer dan tachtig kilometer om Strade-Bianche te winnen tot aan aanvallen op honderd kilometer van de meet om wereldkampioen te worden. Het jaar 2024 van Pogacar zal de boeken in gaan als jaar waar het verschil tussen de nummer één en zijn concurrenten werelden bleken te zijn.

Ben O'Connor (Decathlon AG2R La Mondiale)

2024 beginnen met een overwinning, dat lukte Ben O'Connor ook. De Australiër van Decathlon AG2R La Mondiale won in februari namelijk de Vuelta Ciclista a la Region de Murcia, waarna de UAE Tour volgde. Daar werd hij tweede op twee seconden van eindwinnaar Lennert van Eetvelt (Lotto Dstny). O'Connor trok vervolgens voor twee rittenkoersen naar Italië, waar hij vijfde werd in de Tirreno en tweede werd in de Tour of the Alps. Het zou allemaal in voorbereiding zijn op de Giro, één van de tweede grote doelen van het jaar voor O'Connor. Daar werd hij opnieuw vierde in een grote ronde, op zeer ruime afstand van eindwinnaar Pogacar. Een langere rustperiode volgde, waarna hij zich met de olympische wegrit en met de Clasica San Sebastian voorbereidde op het tweede grote doel van het jaar, namelijk de Vuelta. O'Connor won etappe zes en kreeg daarbij de rode trui cadeau van de concurrentie, inclusief een kleine vijf minuten voorsprong in het algemeen klassement. Die voorsprong werd beetje bij beetje kleiner, maar het was pas na de negentiende etappe dat Roglic de Australiër van de troon stootte. In de laatste twee etappes hield de 28-jarige renner knap stand en mocht hij in Madrid uiteindelijk als tweede mee het podium op. De naar Jayco AlUla vertrekkende klimmer won met zijn land op het WK nog goud op de Mixed Relay, waarna hij met een zilveren plak in de WK-wegrit zijn wielerjaar afsloot.

Matteo Jorgenson (Visma | Lease a Bike)

Het jaar van Matteo Jorgenson zal toch uiteindelijk de boeken in gaan als jaar waarbij de Amerikaan de meubels van zijn ploeg Visma | Lease a Bike veelvuldig gered heeft. Hij won in het voorjaar Parijs-Nice, waarna hij in (de door de heftige valpartij van Wout van Aert ontsierde) Dwars door Vlaanderen opnieuw zegevierde. In aanloop naar de Tour reed Jorgenson ook nog de Dauphiné, waar hij op acht seconden tweede werd achter winnaar Roglic. In de Ronde van Frankrijk stelde de Amerikaan zich op in dienst van kopman Vingegaard, maar ging hij in de negentiende rit op jacht naar eigen succes. Toch was daar wéér die dekselse Pogacar die ook de rit naar Isola 2000 wist te winnen, 21 tellen voor Jorgenson. Uiteindelijk werd de toen net 25-jaar oud geworden Killer Bee knap achtste in het eindklassement. Na een ietwat mislukt najaar was de tank toch echt leeg bij Jorgenson, die zijn 2024 dus afsloot met twee overwinningen. Beide zeges waren wel van formaat, zo kunnen we toch wel stellen.

Tim Merlier (Soudal Quick-Step)

De tiende en laatste genomineerde voor de Vélo d'Or is de Belg Tim Merlier. De spurter van Soudal Quick-Step wist maar liefst zestien keer juichend over de streep te komen. Die zeges vielen al vroeg in het jaar, daar Merlier bij zijn eerste wedstrijd (de AlUlta Tour) al twee etappes wist bij te schrijven. In de daaropvolgende UAE Tour schreef hij er zelfs drie bij, waarna hij zich op het Belgische voorjaar richtte. Daarin won hij de Nokere Koerse en de Scheldeprijs, maar werd hij in de Classic Brugge-De Penne verslagen door landgenoot Philipsen. Na iets meer dan een maand zonder wedstrijden trok Merlier naar de Giro, waar hij drie etappes wist te winnen. Tel daar nog twee overwinningen in de Baloise Belgium Tour, één overwinning in de Ronde van Polen, het EK wielrennen, het kampioenschap van Vlaanderen en de Gooikse Pijl bij op, en je komt op een indrukwekkend totaal van zestien zeges.