Ergens in een Frans ziekenhuis of hotel viert verbitterde pechvogel Steven Kruijswijk zijn 37e verjaardag

7 juni 2024: het is de dag dat Steven Kruijswijk zijn 37e verjaardag zou moeten vieren met een goede klimprestatie op de Collet d'Allevard, maar in plaats daarvan wordt hij ergens in een Frans ziekenhuis of hotel wakker met een enorme kater. Niet van een feestje of champagne van de avond voordien, maar na nog maar eens een ongelukkige klapper op het asfalt. Pech, klote, plak erop wat u wilt.

De in Monaco woonachtige Brabander lag samen met de rest van het peloton op de grond in de etappe naar Saint-Priest, een voorstadje van Lyon. Waar de overige 90 procent rustig weer opstapte en na een korte check geneutraliseerd verder reed richting de finish, bleef Kruijswijk samen met ploegmakker en partner-in-crime Dylan van Baarle achter. Weer achter.

Het is eigenlijk het vijfde jaar op rij dat Kruijswijk zijn jaar inbouwt rondom die o zo belangrijke maand in Frankrijk, maar eveneens het vijfde jaar dat de pechduivel hem trof in diezelfde maand. Dat begon in 2020, toen het peloton in het coronajaar werd stilgezet en pas in augustus en september weer uit hun kot mocht komen. Voor Kruijswijk begon dat met een knappe vierde plek in de door ploeggenoot Primoz Roglic gewonnen Tour de l'Ain, waarna hij nog eens wenste te finetunen in de Dauphiné.

Na een vijfde plek (2018) en derde plaats (2019) in de grootste koers ter wereld ging Jumbo-Visma namelijk met de eindzege naar de doelstelling in de Tour, die behaald moest worden met Roglic en/of Kruijswijk. In de vierde rit van de Dauphiné van dat jaar ging het echter goed mis: hij viel aan hoge snelheid door gravel op de weg in een afdaling en ontwrichtte daarbij zijn schouder, inclusief breuk. Even later moest er een kruis over de Tour.

Focus op de Giro van dat jaar, die eenmalig in het najaar werd verreden. De ronde die hij in 2016 verloor door de sneeuwmuur, maar vier jaar later ook niet echt geluk bracht: een positieve coronatest zorgde voor een abrupte opgave, waarmee 2020 direct in de prullenbak kon. 2021 was nog zo'n seizoen waarin alles op de Tour werd gezet, maar een valpartij op dag drie - inclusief hechtingen in de hand - voor ongemak zorgde. Ziekte zorgde in de derde week uiteindelijk voor abandon Kruijswijk.

Intussen veranderde ook de status van Kruijswijk binnen Jumbo-Visma, samenhangend met de status van de ploeg. Als cultuurdrager werd de man uit Nuenen een zeer belangrijke rol toegediend, maar bovenal rekenden Jonas Vingegaard en Roglic op hem. Binnen en buiten de koers, als hardrijder en man die altijd het beste met de ploeg voor had.

Zodoende werd hij in 2022 ook naar voren geschoven als man van belang voor de Tour de France, waar de ploeg heen trok met het absolute doel om hem te winnen met de twee kopmannen. Kruijswijk kende een goed jaar, vertolkte een cruciale rol in de historische etappe naar de Col du Granon en toonde zich op alle terreinen een van de meest belangrijke knechten ter wereld.

Dauphiné en Tour brachten Kruijswijk laatste jaren weinig geluk

In de bloedhete vijftiende etappe richting Carcassonne ging het echter opnieuw mis. Op een onoplettend moment was het plots chute Kruijswijk, die direct de ernst van de situatie inzag en afbleef op het warme asfalt in de Franse bakoven. Dat bleek niet ongegrond, daar hij met een gebroken sleutelbeen én schouderblad stevige blessures overhield aan die klap. Roemloos werd hij in een ambulance afgevoerd, om er één week later - met mitella om - in Parijs wel bij te zijn.

Het bleek direct einde seizoen voor Kruijswijk, die er in 2023 gewoon weer wenste te staan in de Tour de France. Dit moest via de geijkte voorbereiding gebeuren, bestaande uit een hoogtestage, het Critérium du Dauphiné en een nieuw trainingskamp in ijle lucht. Op 5 juni 2023, in de tweede rit van de Dauphiné, ging het twee dagen voor zijn 36e verjaardag echter opnieuw mis: een stevige val, met gebroken sleutelbeen en een nare bekkenbreuk tot gevolg. 'Ik kan niet beschrijven hoe teleurgesteld ik ben...', klonk het later op social media.

In het najaar werkte de Brabander nog een heel aantal koersen af, wat al een hele prestatie was gezien zijn blessures. Dat deed hij met een doel: er in 2024 weer staan, en dan het liefst in de Tour de France. Daar leek hij opnieuw hard naartoe op weg, maar opnieuw was er dat verrekte Critérium du Dauphiné dat er voor de derde keer te veel aan bleek te zijn.

Op weg naar Saint-Priest moest Kruijswijk in een zijligging de koers met een ambulance verlaten, waarna in het ziekenhuis bleek dat een breuk in de heup hem ten deel viel. Kruis over zijn Tour de France, kruis over alles wat hij de afgelopen maanden al heeft gelaten om er te staan in juli en in plaats daarvan: rondje herstellen, alweer.

Je zou een man een fijnere 37e verjaardag gunnen... houd je taai, Steven.