Remco Evenepoel vindt het niet terecht om te stellen dat zijn valpartij in de Giro d'Italia te wijten is aan slechte stuurmanskunsten. De Belg had juist het idee tijdens de ronde iedere keer beter te gaan dalen, al beseft hij dat hij in die discipline van de sport zeker nog wat te leren heeft.
In de etappe naar Sega di Ala kwam Evenepoel in een afdaling ten val. Aangezien het niet de eerste keer was dat de jonge coureur in dalende lijn onderuit ging, klonken er geluiden dat dit te wijten zou zijn aan zijn stuurkwaliteiten. 'Het is vrij makkelijk om te zeggen dat het een stuurfout is', zo klinkt het in de documentaire Ik ben Remco van de VTM. 'Als ik helemaal niet zou kunnen sturen, zou ik er al eerder afgelegen hebben. Ik zou iedereen wel eens in dezelfde positie willen zien en kijken hoe zij het doen. Achteraf is het altijd makkelijk praten.'
Evenepoel was de laatste van het groepje renners die tegen de vlakte ging. 'Het ging op dat moment zo'n zeventig kilometer per uur. In zo'n bocht is het dan een groot verschil of je ze ziet vallen of niet ziet vallen', legt hij uit. 'Ik zag niets tot ik uit het wiel van die renner van AG2R kroop', vertelt hij. De gevolgen van de val zijn bekend. Hij reed de etappe nog wel uit, maar besloot later die dag nog wel om op te geven.
'Ik ben in ieder geval bereid om eraan te werken'
De valpartij kwam extra ongelukkig uit doordat Evenepoel juist het idee had dat hij naarmate de ronde vorderde steeds beter begon te dalen. 'Op een training kun je een afdaling niet vol nemen', zegt hij daarover. 'In koers leer je dat wel op snelheid te doen. Ik ben in elk geval bereid om eraan te werken. Als ik de absolute top wil bereiken, moet ik in alles goed zijn. Samen met explosiviteit is sturen één van mijn mindere punten. Dus daar ga ik zeker aan werken.'
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties