'Ik was overal tegelijk'; geniaal plan haalde Gesink voor laatste race op mooie manier uit zijn concentratie

De Spaanse regie had het zondag niet helemaal in de gaten, maar de loopbaan van Robert Gesink zit er toch echt op. Hij die de Nederlandse wielerliefhebber zomers lang op het puntje van de stoel liet zitten en uiteindelijk cruciaal was bij de opbouw van Jumbo-Visma, reed in Madrid op 38-jarige leeftijd zijn laatste kilometers in wedstrijdverband. Reportage vanuit de Spaanse hoofdstad!

Op de Gran Via staan moeder Ria Gesink en nog wat mensen uit de dichte kring van mensen rondom Gesink te wachten op de Nederlander. De aanwezige journalisten weten dat Brandon McNulty, winnaar van de openingstijdrit, voor hem gestart is en dat we vanaf het moment dat de Amerikaanse kampioenentrui over de meet komt scherp moeten zijn.

De stars & stripes zijn echter nergens te bekennen op het moment dat er een man in het geel over de meet komt: Gesink. Slechts een deel van het Spaanse publiek heeft door dat iemand na 17 jaar profwielrenner zijn hier zojuist zijn laatste meters heeft afgewerkt en de 'Gezzzink' is maar mondjesmaat te horen, maar dat maakt het juist zo mooi.

Lees verder onder de video.

Bij aankomst kijkt Gesink even beduusd om zich heen, waarna zijn moeder zich als eerste tot haar zoon wendt. 'Dat was 'm', puft de coureur uit, om er niet veel later een tweede oneliner uit te gooien. 'Ik ben blij dat het erop zit.' Twee uitspraken van de in Andorra woonachtige Achterhoeker die zo op een tegeltje kunnen.

Na de eerste knuffels beantwoordt de coureur van Visma | Lease a Bike de vragen van het Spaans- en Nederlandstalige journaille. 'Het was de slechtste tijdrit in mijn leven', lacht Gesink. 'Ik wist dat het niet meer hoefde, maar toch wil je snel naar de finish. Trouwens, ik heb nog wel Brandon ingehaald! De winnaar van de eerste etappe, ik denk dat ze hem betaald hebben om slecht te rijden.' (lacht)

'Een tijdrit is concentratie, maar ik was overal tegelijk', doet de renner uit de doeken. Mede door zijn kinderen. 'Ze hadden het geniale plan bedacht om mijn kinderen de radio te laten doen, dus het was de hele tijd: Hup papa, papa, hup, goede bocht papa, papa zet hem op!', lacht hij. 'Dat is niet goed voor de focus, haha. Ik heb de verkenning gedaan, maar ik had geen flauw idee meer van die bochten. Wat dat betreft, was het een groot drama.'

Al bij al is Gesink dus tevreden dat het erop zit. 'Het was een heel mooie Vuelta, met supermooie momenten. Met Wout natuurlijk, maar daar kwam ook tegenslag bij. Zelf was ik op bepaalde momenten ook heel sterk en we hadden een leuke en gezellige groep. Maar uiteindelijk leef je wel toe naar het moment dat het erop zit, dus dan ben je daar ook wel blij mee', aldus de renner.

Van uitbollen was overigens zeker geen sprake. 'Mijn trainer confronteerde me verleden week met mijn cijfers en waarden. Die bleken uitstekend in orde te zijn, en kwamen zelfs in de buurt van mijn beste jaren. We hebben met Wout drie prachtige ritten gewonnen en een aantal dagen de rode trui gedragen. Ik heb er oprecht van genoten.'

Lees verder onder de foto.

Gesink trots op metamorfose die hij heeft doorgemaakt

En nu? Terug naar de Achterhoek? Nee, Gesink heeft zijn hart voor een klein deel inmiddels verkocht aan Andorra, waar hij het goede leven nu weer op gaat pakken. 'Natuurlijk wist ik al enige tijd dat dit mijn laatste jaar als prof zou zijn. Daardoor kon ik extra genieten van iedere laatste keer. De laatste keer op trainingskamp, de laatste grote ronde. Het voelt als het perfecte moment om te stoppen, omdat ik op sommige momenten toch wel op mijn tenen liep.'

'In het begin van mijn carrière vormde het najagen van prestaties de leidraad. Uiteindelijk ben ik omgevormd tot een teamplayer. Die metamorfose maakt me erg trots. Ik heb een aantal mooie overwinningen geboekt, fraaie ereplaatsen behaald en in de herfst van mijn carrière met de ploeg viermaal een grote ronde mogen winnen. Ik ga nu genieten van mijn gezin, de vrije tijd en het fietsen in de natuur, en ga verder met de gezonde levensstijl die ik reeds hanteerde. Het was een prachtige carrière, die ik voor geen goud had willen missen.'

Amen, want de interviews worden verruild voor een knuffel van zijn vrouw en kinderen, die voor deze gelegenheid tot 'kleine coaches' benoemd worden. Het ga je goed, Robert!