Robert Gesink over 'laatste seizoen in stijl' met Giro-val en mogelijke nieuwe rol bij Visma | Lease a Bike

Nog enkele maanden en Robert Gesink (Visma | Lease a Bike) is officieel wielrenner af. De Varssevelder maakte in 2007 zijn intrede op het hoogste niveau en neemt dus afscheid als het gezicht van een generatie, maar jammer genoeg ook als de vertolking van de hoge mate van pech in de sport. In een openhartig gesprek met In de Leiderstrui sprak Gesink over zijn meest recente tegenvaller: de opgave op dag één in de Giro.

Stel je voor: je gaat je achttiende en laatste jaar als wielerprof in, werkt het gehele voorjaar toe naar één doel, gaat drie weken zonder je gezin op een berg zitten en verschijnt in goede vorm aan de start van dat doel, om vervolgens op lullige manier onderuit gemaaid te worden en na dag één alweer - ja, alweer - huiswaarts te moeten keren.

Het overkwam Gesink in de Giro d'Italia 2024. Anderhalve maand later kan hij er, in de Ronde van Zwitserland, met een lach op terugblikken. 'Ja, wat denk je op zo'n moment? Het is natuurlijk waardeloos. Domenico Pozzovivo viel over een bidon en ik remde, maar er reden er nog een heel stel bij me achter in. En ik had niks.. ik heb hier in Zwitserland in dezelfde broek en hetzelfde shirt gekoerst als waarin ik daar gevallen ben.'

De wet van Murphy, die Visma | Lease a Bike dit seizoen sowieso trof? Gesink begreep het zelf ook niet helemaal. 'Maar ja, ik ben waarschijnlijk ergens opgevallen en op mijn hand was er een klein plekje waar het vel afwas. Daaronder zat het bot en dat was dus gebroken. Dus ja, zeg het maar… wat denk je dan? Het laatste seizoen in stijl, laten we het daar maar op houden.'

Gesink over redenen en gevolgen van zware valpartijen

Gesink praat er opvallend rustig en met een glimlach over, maar galgenhumor wil hij het niet noemen. 'Uiteindelijk heb ik een fantastisch leven en gaat alles hartstikke goed. Ik heb veel ergere dingen meegemaakt en dan weet je ook dat je daar wel doorheen komt. Dat klinkt misschien stoer, maar uiteindelijk is het wel zo. Af en toe denk je wel: jezus, ik doe er zo veel aan… Ik heb er met Wilco Kelderman ook nog wel eens contact over en met Steven Kruijswijk erbij kunnen we ondertussen wel een groepje maken', doelt de Nederlander op de andere pechvogels bij zijn ploeg.

Lees verder onder de foto.

Op dat moment gaan zijn gedachtes naar Kruijswijk, die één week eerder het Critérium du Dauphiné moest verlaten met een gebroken heup. 'Dat is eigenlijk nog veel erger, iets aan de benen. De handen, armen, het sleutelbeen… daar verlies je niet zoveel aan, maar bij de benen is dat anders. Dat hoeft niet overigens, bij Steven ziet het er goed uit, maar je hebt ook te maken met lengteverschil dat je daardoor krijgt.’

Gesink kan het weten, daar hij in het verleden al onder meer een dijbeenbreuk voor de kiezen kreeg. 'Dat heeft veel gevolgen gehad, maar dat zijn dingen waar je niets meer aan kunt veranderen. Dat krachtsverschil en verschil in beenlengte, dat blijft. In mijn geval was het nogal gecompliceerd en het gaat daar goed mee, maar het is niet altijd even makkelijk geweest.’

'Het is de wielersport, zeker?' De vraag stellen is hem beantwoorden. 'Kijk naar wat er in Zwitserland ook weer gebeurde. Daar zijn ook een paar valpartijen geweest en dan hoor je ook meteen: Nairo Quintana zijn hand gebroken, Emanuel Buchmann zijn heup en sleutelbeen. Dat zijn veel fratsen, maar zeg het maar: waardoor komt het? De eeuwige strijd van zo licht mogelijk zijn, komt ook niet ten goede uit van je botdichtheid.’

Gesink met 7 of 8 trainingen op goed niveau in Ronde van Zwitserland

‘Ik heb ook weleens gezegd: je wil in je laatste jaar juist níet vallen, maar koersen met de handrem op gaat ook niet', maakt Gesink duidelijk. 'Misschien dat het daar wel aan ligt. Er is maar één manier van koersen en dat is gewoon rijden. Door de jaren heen kan je wat voorzichtiger worden, maar misschien dat je daardoor ook juist eerder remt of dergelijke…’

Afijn, de Nederlander staat er nu gewoon weer. Zijn veerkracht is iets wat tekenend is voor de gemiddelde wielerprof, maar vooral voor de 38-jarige Gesink. Na zijn val en breuk in de Giro bracht hij wat dagen wandelend door, om vervolgens via de mountainbike en gravelfiets alweer toe te werken naar de Ronde van Zwitserland.

Lees verder onder de foto.

‘Dit is het laatste jaar, dus dan wil je ook niet te veel verliezen', aldus Gesink. 'In eerste instantie kon ik niet zoveel, alleen maar op de mountainbike fietsen. Ik heb maar zeven of acht serieuze trainingen op de wegfiets kunnen doen, dus eigenlijk ben ik heel erg blij met hoe het loopt. Als de weg slecht is, zoals in afdalingen, doe het wel wat zeer', zegt hij over zijn blessure.

‘Ik kan mijn stuur wel gewoon vasthouden – anders mocht ik ook niet starten -, maar het is een klein botje wat heel moeizaam heelt. Maar ik heb er op zich weinig last van, dus voor na mijn loopbaan hoef ik er geen zorgen over te maken', lacht hij. 'In koers, als je in een peloton zit, raak je echter nog wel eens een gat in de weg, dus dan krijg je een goede klapper en dat voel je nog wel. Het heeft twee weken in een brace gezeten en daarvoor in het gips, dus dan is de beweging nu wel iets minder. Maar, lang verhaal kort: het gaat goed', stelt hij ons gerust.

Gesink loopt nog altijd over van motivatie richting Vuelta

Goed, waar mogen we hem de komende weken en maanden verwachten? Niet op het NK, maar wel op hoogtestage in Tignes en in de Ronde van Burgos en de Vuelta. De Spaanse ronde die hij alweer voor de elfde maal gaat rijden en waar hij nog altijd zeer gemotiveerd voor is. 'Ik wil er alles aan doen om goed te zijn en daarom ben ik ook gestart in de Ronde van Zwitserland, omdat het nog eens een goede boost geeft. Ook in die slottijdrit rijd ik me nog het leplazarus, zodat ik uiteindelijk goed kan zijn. Dat is de aard van het beestje, zeker?’

En dan? Wordt het zwarte gat voor Gesink een geelzwart gat? ‘Ik ga wel dingen doen na mijn loopbaan, maar er is nog niets definitief. Het zal wel een combinatie zijn van fietsen en dingen met de ploeg. Daar is al met het team over gepraat, ze hebben me ook gevraagd of ik daar oren naar had. Het zou ook raar zijn om daar in één keer afscheid van te nemen, want het voelt na al die jaren toch als een familie op de fiets', zegt hij over de natuurlijke band die er is tussen hemzelf en Visma | Lease a Bike, een vorm van loyaliteit die je tegenwoordig niet vaak meer tegenkomt.