Interview | Olav Kooij steekt neus aan het venster als klassiek coureur: 'Zo zie ik mijzelf niet per se'

'Ik dacht eigenlijk dat mijn koers er al opzat.' Was getekend, Olav Kooij, op pakweg honderd kilometer van de aankomst in Classic Brugge-De Panne. Dat de coureur van Jumbo-Visma zijn rug nog rechtte en na een zware koers tweede werd na Jasper Philipsen, belooft voor de toekomst. In de Leiderstrui sprak hem na de aankomst.

Kooij mag dan pas 21 jaar oud zijn, zowel op en naast de fiets is hij een brok aan volwassenheid. Hoe hij zich als enige Jumbo-Visma-renner - met kruis van favoriet op zijn rug - staande hield in het waaiergeweld is daar een teken van, maar ook de manier waarop hij na afloop rillend van de kou de toegestroomde pers te woord stond. Goede, welbedachte antwoorden van een dito renner.

Kooij 'zat wel even te balen' na lekke band

Eerst even terug naar de eerste passage van De Moeren, de welbekende cruciale strook in meerdere Vlaamse wedstrijden waar de wind altijd vrij spel heeft. Kooij reed op het slechtst denkbare moment lek. ‘Ik dacht eigenlijk dat het er daar al opzat. Dan wordt het lastig, maar ik wist alsnog in de derde groep te komen. Vanuit daar reed ik naar de tweede groep, waarna het allemaal weer samenkwam. Toen begon het allemaal opnieuw en zat ik gelukkig wel mee', lepelt hij op.

Kooij beseft dat hij daar wat mazzel had. 'Ik zal wel even te balen. Voor hetzelfde geld zit je de hele dag achter de feiten aan te rijden', stelde hij na de aankomst. 'Lennard Hofstede en Jos van Emden wachtten me echter op en reden me terug naar de derde groep, om vanuit die positie weer naar voren te rijden. Gelukkig kwamen we toen net voor de tweede passage weer vooraan aansluiten.'

‘Het is nooit lekker, natuurlijk', antwoordt hij op de vraag wat die lekke band hem gekost heeft. 'Zeker dat eerste stuk kun je nog een beetje op adrenaline rijden, maar daarna kom je in principe in een groep waar je je verantwoordelijkheid ook deels bij andere ploegen kunt leggen. Daar droegen we ook ons steentje bij, dus overdreven veel krachten heeft het bij mij nu ook weer niet gekost.’

Kooij beschouwt zichzelf (nog) niet als klassiek renner

Het gros van de Jumbo-Visma-mannen was toen echter al wel opgesoupeerd, maar dat was voor de jonge Nederlander niet direct een euvel. ‘Uiteindelijk zie je ook dat je het vooral zelf moet doen en de benen moet hebben.’ En die had hij: als een kat reageerde hij op een versnelling van Jasper Philipsen en Yves Lampaert, waarna ze het samen tot de finish droegen. Daar bleek Philipsen net de snellere.

‘Je weet dat het weinig zin heeft om mee te springen als Quick Step niet meezit, want die gaan het sowieso dicht rijden. Dat Philipsen sterk was, was ook duidelijk. Die twee pijlers let je dan ook wel op. Je moet er vanuit gaan dat je hem dan kunt kloppen, maar helaas. Als je tweede bent, zit er altijd wel een stukje teleurstelling', vertelde Kooij daar als runner-up na afloop over.

Toch mag hij zijn Brugge-De Panne als geslaagd beschouwen, daar hij zijn neus aan het venster heeft gestoken in een klassieke afvallingsrace over Vlaamse wegen. ‘Nu rijd je over een vlak parcours met wind, dat is wel wat anders dan alle Vlaamse hellingen', countert hij die conclusie enigszins. 'Bij de beloften wist ik dat ik ook klassiekers wel aankon, zoals ik de laatste twee WK’s bij de beloften heb laten zien op lastigere parcoursen. Wat dat betreft zal het ook ontdekken zijn, iets voor de komende jaren.’

‘Ik zie mezelf niet per se als klassiek renner. Als sprinter zijn er wat koersen die tegen zo’n wedstrijd aanleunen, zoals Kuurne of Gent-Wevelgem', zegt Kooij, die ook zondag van de partij zal zijn in die wedstrijd. 'Ook dan zal het echter vanuit een sprint moeten zijn en is het voor mij een kwestie van overleven en zorgen dat ik er nog bij zat. Ik zal het altijd van mijn sprint moeten hebben, dat is denk ik de manier waarop ik wedstrijden moet winnen.'

Tom van der Salm (Twitter: @TomvanderSalm) | e-mail: t.vandersalm@indeleiderstrui.nl)