Jumbo-Visma-show gaat maar door: Roglic puncht naar ritzege en neemt leiderstrui over

Primoz Roglic heeft oppermachtig de vierde etappe in de Vuelta a España gewonnen. De Sloveen raapte onderweg al drie bonificatieseconden en was op een punchy aankomst veruit de sterkste. Mads Pedersen maakte indruk door tussen de klassementsrenners als tweede te finishen. Enric Mas werd namens Movistar derde. Roglic neemt de leiderstrui over van ploeggenoot Edoardo Affini.

Na drie dagen Nederland was het haast even wennen om de renners in het Spaanse Baskenland te zien starten. Onder een warm zonnetje werd er zo'n vijftien kilometer hard gestreden om een plekje in de vlucht van de dag. Alexey Lutsenko (Astana) en Alessandro de Marchi (Israel) reden samen weg, maar moesten wel even wachten tot ze gezelschap kregen. Nadat een achtervolgende groep met onder meer bergkoning Julius van den Berg het niet haalde, slaagden Jarrad Drizners (Lotto), James Shaw (EF), Ander Okamika (Burgos) en Joan Bou (Euskaltel) er wel in om de oversteek te maken.

BORA en Jumbo-Visma controleren

Met zes koplopers was de strijd gestreden en zette in het peloton BORA-hansgrohe zich op kop om te controleren. De Duitse formatie maakte daarmee geen geheim van de ambities, met de explosieve Sergio Higuita aan boord. Jumbo-Visma kwam een handje helpen, met de rode trui van Edoardo Affini in het bezit en misschien ook wel een beetje voor Primoz Roglic. BORA en Jumbo-Visma lieten het verschil naar de kopgroep geleidelijk oplopen naar maximaal 2.30 minuten. Daarmee was de kloof constant speelbaar.

Op de eerste klim van de dag wisten de zes leiders het gat naar het peloton iets te vergroten en pakte Bou de vijf bergpunten van de Puerto de Opakua mee. Daarmee reed hij Van den Berg virtueel uit de bergtrui. Na de afdaling schoot de aandacht snel naar het peloton, waar BORA en Jumbo-Visma in een stuk vallei ineens het tempo opvoerden. Het zorgde zelfs even voor breuken, met Domenico Pozzovivo van Intermarché die zat te slapen. De Italiaan keerde uiteindelijk wel terug, maar het enorme tempo liet de voorsprong van de kopgroep dalen naar 1.38 minuten.

In de vlucht van de dag moest het tempo om die reden constant hoog worden gehouden en zo kon het gebeuren dat Okamika op een ongecategoriseerd klimmetje plots moest lossen. De andere vijf hielden het tempo strak, waardoor de voorsprong bleef hangen rond de anderhalve minuut. Er moest nog dik zestig kilometer gekoerst worden. Op het volgende ongecategoriseerde colletje waren het Bou en Drizners die moesten laten lopen. Zo hadden we op 52 kilometer van het einde alleen Lutsenko, De Marchi en Shaw nog vooraan.

Pedersen klopt Bennett, die laat lopen

In het peloton werd er lange tijd gespeeld met de vluchters. BORA en Jumbo-Visma deden soms enorme inspanningen en brachten het verschil zelfs even terug tot 45 seconden. Een moment later ging de druk even van de benen en schoot de teller weer naar boven de minuut. Quick Step-Alpha Vinyl besloot in deze fase een mannetje mee op kop te zetten, waarmee ook de ploeg van Julian Alaphilippe en Remco Evenepoel het achterste van z'n tong liet zien.

Met drie ploegen die bleven rijden in het peloton was het alle hens aan dek voor de kopgroep. De leiders zagen het peloton al bijna, maar het laatste halve minuutje werd nog niet dichtgereden. Op die manier kwam Shaw als eerste bij de tussensprint, voor De Marchi en Lutsenko. Mads Pedersen won in het peloton de battle voor het groen van Sam Bennett. De Ier van BORA reed bijna meteen na de sprint lek, dat duurde even en hij had vervolgens geen intenties meer om terug te keren. Samen met ploegmaat Ryan Mullen reden ze rustig uit.

In het peloton kwamen de klassementsploegen langzaam naar voren bij het ingaan van de laatste dertig kilometer en dat was het moment dat de laatste drie vroege vluchters werden opgeslokt. Naast Jumbo-Visma was Movistar plots van voren te zien, net als Groupama-FDJ, Bahrain Victorious en INEOS Grenadiers. Ze reden met de treintjes naast elkaar richting de tweede en laatste klim van de dag. Ging deze Puerto de Herrera (7,3 kilometer aan 4,8 procent) nog voor vuurwerk zorgen? Bergklassementleider Van den Berg had bijvoorbeeld de kans om nog punten te pakken en zo zijn trui te behouden.

Higuita, Ayuso en Hayter achteraan, Roglic en Evenepoel aanvallend

Op de klim ging het echter al rap veel te hard voor Van den Berg en een hele hoop anderen. Jumbo-Visma-oud-rode-trui-dragers Mike Teunissen en Robert Gesink lieten lopen en ook Affini zelf loste, nadat hij Roglic voorin had afgezet. Hele plukken renners gingen overboord, door toedoen van Trek-Segafredo. Opvallend: Higuita hing achterin het peloton op de klim, net als UAE-talent Juan Ayuso. Ook Ethan Hayter maakte namens INEOS totaal geen sterke indruk, door puffend achteraan te fietsen. Konden we zo al drie favorieten voor de dagzege doorstrepen?

De drie hadden geluk dat de laatste drie kilometer van de klim niet al te steil was, waardoor ze in de voorste groep bovenkwamen. Op de top was het nog even strijden om bonificatieseconden, waar Alaphilippe duidelijk wel oren naar had. Roglic liet het niet gebeuren en pakte de drie seconden, Alaphilippe moest genoegen nemen met twee. In de afzink was het opnieuw Quick Step dat druk zette. Evenepoel zette zich op kop en raasde naar beneden. Het zorgde niet voor verschillen, maar wel voor een peloton dat op een lint werd getrokken. Toen de steilste fase erop zat en Evenepoel de benen stil hield, volgde een golf van aanvallen. Vincenzo Nibali was één van de mannen die het probeerde.

Wie wint in een punchy aankomst?

Niemand kwam weg, want daarvoor daalde het niet snel genoeg en lag het tempo simpelweg te hoog. Het ging in razende vaart naar de laatste twee kilometer, waarin het beetje bij beetje steiler ging worden. De meeste kopmannen zaten keurig van voren, maar wie durfde wanneer aan te gaan? Pas in de laatste 800 meter liep het aan dik tien procent het steilst omhoog. Movistar trok de groep in gang, maar het was Esteban Chaves die namens EF als eerste ging. Het was smal en dus werd er hier en daar flink gesmeten

Uiteindelijk was het Trek dat als eerste door de laatste bocht kwam, waardoor Pedersen in goede positie zat. Het was echter niet de Deen die won, maar Roglic die meteen na de bocht aanzette en iedereen uit het wiel reed. De Sloveen kon richting de finish op z'n gemakje gaan zitten en de handen in de lucht steken. Een fikse tik naar de concurrentie, waarvan er veel niet in dezelfde tijd binnen kwamen. Onder meer Richard Carapaz en Simon Yates verloren al zeven seconden, plus nog tien bonificatietellen.