Lappartient gaat als eerste in op vragen inzake tragisch WK-ongeval: 'Ze woonde er 2 kilometer vandaan...'

Het overlijden van de Zwitserse Muriel Furrer hangt als een donkere wolk boven het WK wielrennen in Zürich. Vrijdagmiddag konden Peter Van Den Abeele (UCI) en organisator Oliver Senn nog weinig loslaten over het tragische ongeval, zaterdagochtend gaf UCI-voorman David Lappartient iets meer openheid van de zaken. De Fransman toonde zich bereid om op (bijna) alle vragen van het onderwerp antwoord te geven, al is hij ook nog in afwachting van het politie-rapport.

Furrer overleed vrijdag, nadat ze donderdag ten val was gekomen in de wegwedstrijd voor junioren. De 18-jarige Zwitserse werd met ernstig hersenletsel naar het ziekenhuis van Zürich vervoerd, waar de medici weinig meer konden betekenen. Vrijdag overleed ze, waardoor het WK in het Alpenland plots een ander gezicht kreeg. Op vraag van de familie gaat het evenement wel door, wat volgens Lappartient ook niet echt ter discussie heeft gestaan.

Lees verder onder de foto!

Persconferentie David Lappartient over tragische dood Muriel Furrer

'Ik ga geen lange introductie geven, maar wil verduidelijken dat het WK op een bepaalde manier speciaal is geworden door de tragedie die ons allemaal is overkomen. Dit heeft invloed op alle stakeholders voor dit WK, maar natuurlijk vooral op de familie van Furrer en het Zwitserse wielrennen. Dit WK had een groot feest moeten worden, maar door dit ongeval is dat toch een ander verhaal geworden.'

David, wat is jouw gevoel bij alles wat er is gebeurd de afgelopen dagen?

'Ik voel me er heel slecht bij. Als we een WK organiseren, dan is dat het toppunt van het wielerseizoen. Ook voor de junioren, die voor het eerst kennismaken met het WK. Ze ontdekken de nationale ploeg of een nieuw land, wat nu voor Muriel dan niet het geval was. Zij woonde op twee kilometer van de plek waar ze is gevallen. Muriel was een ambassadeur van dit WK, dus dat maakt het allemaal heel triest. Je zit niet op de fiets om te overlijden.

Als we een WK organiseren, dan willen we mensen samenbrengen voor de wielersport. Natuurlijk heeft zo'n ongeval invloed, ook op ons als UCI. We zijn het ongeval nu aan het onderzoeken met alle partijen die daar aan bij kunnen dragen, maar het moge duidelijk zijn dat er nu geen tijd is voor festiviteiten als het UCI-gala. Daarom laten we dat ook niet doorgaan.'

Heeft dit invloed op de mogelijke beslissing om radiocommunicatie te bannen?

'Allereerst, we weten niet wat er precies is gebeurd. Er wordt door de politie hard gewerkt om de omstandigheden van de val in kaart te brengen, dus daar kunnen we nog geen conclusies over trekken op dit moment. Daarom wil ik ook niet dat deze valpartij gebruikt wordt als voorbeeld voor dergelijke conclusies, daar is het nu echt te vroeg voor. We moeten het onderzoek van de politie afwachten.'

Is er een moment geweest waarop het op tafel lag dat het WK gestopt zou kunnen worden en hoe is het contact met de naasten van Furrer?

'We zijn niet alleen, dus de beslissing om door te gaan met het WK is in samenspraak met alle partijen genomen. We hebben flink overlegd met Swiss Cycling en er waren meerdere opties om Muriel te herdenken, maar het WK stoppen was niet de beste keuze. Gewoon maar doorgaan was echter ook geen optie, dus we hebben vele evenementen rond het WK afgelast. De sport gaat door, maar voor de rest is het allemaal minimaal.

Via Swiss Cycling hebben we uiteraard ons medeleven gedeeld met de familie van Furrer in deze moeilijke tijden. Zij steunen de beslissing om het WK op deze manier door te laten gaan.'

Kun je ons meenemen naar wat er donderdag allemaal is gebeurd?

'Nogmaals, het is aan de politie om te onderzoeken wat er is voorgevallen. De details van het ongeluk kennen we niet en het kan even duren voor we precies weten wat er gebeurd is. Op basis van die informatie die we krijgen moeten we beslissen wat we delen, daarvoor hebben we ook een crisiscommunicatie-afdeling binnen de UCI.'

Lees verder onder de foto.

Na Gino Mäder is het de tweede keer dat een jonge wielrenner het leven laat in Zwitserland. Moeten ouders zich stilaan afvragen of het voor hun kind veilig is om aan de sport te beginnen?

'Dat is een goede vraag. We zitten niet in een voetbalstadion, maar de sport wordt beoefend op openbare wegen. De meeste valpartijen vinden plaats tijdens trainingen, maar de crashes in wedstrijden blijven uiteraard meer hangen. Als ouder ben je bang om je kind te laten fietsen, dus daarom is het belangrijk dat er steeds meer geïnvesteerd wordt in goede fietspaden en dergelijke. Dat gaat de goede kant op.

De valpartij van Gino was een zeer tragische, maar soms weten we ook niet precies wat er kan gebeuren. In zijn geval was er sprake van goede wegen, zonder kritische punten. De veiligheid is al beter geworden, maar er is ook nog ruimte voor verbetering. Het moeilijke is dat er steeds meer verkeersmeubilair komt, vooral rond grote steden. Dat is bedoeld om auto's te laten vertragen, maar in een peloton aan hoge snelheid is dat ook lastig. Als je de concentratie even verliest, lig je zo op de grond. Veiligheid is dus niet makkelijk, maar juist daarom willen we samenwerken met alle stakeholders voor een veiligere sport. Anders worden ouders, zoals je zegt, inderdaad bang.'

Zorgen dit soort ongevallen er wel voor dat de UCI, als orgaan van de sport, zijn geloofwaardigheid verliest?

'Het heeft altijd invloed op iedereen. Ik gaf mijn condoleances mee op social media, maar er was een journalist (de Sloveen Matic Rupnik) die reageerde met: het is jouw fout. Ik zie dus dat het invloed heeft op de geloofwaardigheid van de UCI of ik als president ervan, maar ik herhaal: we kennen de precieze omstandigheden nog niet, dus over dit specifieke ongeval kan ik nog niets zeggen.

In het algemeen kan ik wel zeggen dat we onze verantwoordelijkheid nemen als dat nodig is, want onze missie is dat we een veilige omgeving kunnen creëren voor de atleten. Het is echter niet zo dat veiligheid één topic is, want er zijn meerdere oorzaken. In het peloton worden de helft van de crashes veroorzaakt door het gedrag van de renners, dus het is niet altijd de fout van de organisator of de UCI. We moeten dus collectiever werken aan dit gezamenlijke probleem. Want het is ook zo dat het steeds lastiger wordt om wedstrijden - op een veilige manier - te organiseren.'