LeMond openhartig over jachtongeluk en dopingtijdperk: 'Bizar dat tijdperk-Armstrong nog erger was dan jaren '90'

Voordat Lance Armstrong de wielersport domineerde, was er Greg LeMond. In 1986 werd hij de eerste Amerikaanse winnaar van de Tour de France. Dit zou hij nog twee keer overdoen. Tevens werd hij twee keer wereldkampioen: LeMond is met recht een pionier te noemen. Maar zijn loopbaan was niet altijd rozengeur en maneschijn, waar ook een vete met zijn eerder genoemde landgenoot zijn leven na zijn carrière bemoeilijkte.

Toen LeMond in 1986 de Tour de France op 25-jarige leeftijd voor het eerst won, was hij drie jaar eerder ook al wereldkampioen geworden. De wielerwereld leek aan zijn voeten te liggen, maar het ging plots helemaal mis. De Amerikaan ging in 1987 kalkoenen jagen met zijn schoonbroer in Californië. Daar werd hij door zijn zwager aangezien als een prooi: LeMond werd neergeschoten. Met meer dan zestig stukken hagel in zijn lichaam zag het er niet goed uit. Hij verloor zeventig procent van zijn bloed en zou twintig minuten later zijn doodgebloed.

Aan het einde van het jaar maakte hij zijn comeback in het peloton, maar de Tourwinnaar was geen schim van zijn oude zelf. 'Ik ging van een van de besten naar een van de slechtsten', vertelt hij aan CyclingWeekly. 'Het is nooit echt gezegd hoeveel mijn vrouw Kathy en ik hebben geleden nadat ik werd neergeschoten. We hadden geen hoop, het waren donkere dagen. Het was onze grootste nachtmerrie. Ik zei elke race dat ik terug zou komen, maar ik kraakte iedere keer.' Het leek erop dat een schitterende carrière hem door de neus geboord was.

Lees verder onder de foto!

LeMond ziet EPO als reden van zijn vroegtijdige pensioen

Maar plots was LeMond terug, en hoe. In 1989 won hij de spannendste Tour ooit, door Laurent Fignon met acht seconden te verslaan en het geel te pakken in de slottijdrit. Een jaar later prolongeerde hij zijn titel. Na deze overwinning bleef de Amerikaan nog vier jaar doorfietsen, maar hij haalde zijn oude niveau niet meer. In 1994 stopte hij met wielrennen, na een boel fysieke kwalen. 'Een deel van mijn hart doet pijn dat ik geen carrière heb gehad die minder afhankelijk was van blessures en het begin van het EPO-tijdperk.'

Het middel maakte in de late jaren '80 en vroege jaren '90 een opmars, maar werd al op de lijst van verboden middelen gezet. LeMond stelt nog steeds dat hij nog nooit EPO heeft gebruikt, en is altijd fel tegen doping geweest. In Amerika wordt hij gezien als Mr. Anti-Doping. 'Ik moest in die positie kruipen', zegt hij daarover. Want In die tijd was Lance Armstrong dé naam in het wielrennen, maar The Boss regeerde met ijzeren vuist en brak zo ongeveer iedere dopingregel die er bestond. 'Het was bizar dat het tijdperk-Armstrong nog erger was dan de late jaren '90.' Johan Bruyneel gelooft niks van de claim dat LeMond altijd schoon is gebleven: hij noemde hem een 'cortisonenkoning'.

Dat speelde ook een rol in zijn leven na zijn professionele carrière. LeMond was kritisch op Armstrong, en dat kon zijn landgenoot niet hebben. De toen zevenvoudig Tourwinnaar maakte hem het leven zuur en maakte zijn naam schande in de media. Uiteindelijk werd LeMond's gelijk bewezen, maar dat was na vele jaren van leed. Ook zijn baan als commentator werd beïnvloed door zijn kennis van doping in de sport. 'Ik vond het prachtig', vertelt hij over zijn job. 'Maar het was moeilijk om enthousiast te worden over bepaalde personen waar ik inside info over had. Het was pijnlijk.'