Mathieu van der Poel snoert iedereen de mond met weergaloze zege in Milaan-Sanremo

Mathieu van der Poel heeft op weergaloze wijze Milaan-Sanremo 2023 gewonnen. De Nederlander van Alpecin-Deceuninck kon mee op de Poggio met Tadej Pogacar en liet de Sloveen vlak onder de top staan met een verschroeiende versnelling. Na een perfecte afdaling knalde hij solo naar zijn derde Monument, na al twee keer eindwinst in de Ronde van Vlaanderen.

294 kilometer en dus vroeg starten. Om 09.55 uur begonnen de renners al aan de neutralisatie en nadat er - bijna traditioneel - werd gestopt bij kilometer nul, kon het los. Het gaf de camera's mooi de tijd om even op Pogacar in te zoomen, want een fan en een medewerker van UAE Team Emirates veegden wat gras van z'n schouder. De Sloveense topfavoriet was kennelijk al gevallen, maar ogenschijnlijk zonder erg.

Jumbo-Visma, Alpecin-Deceuninck en Trek-Segafredo houden kopgroep kort

Zoals gebruikelijk was het in de openingsfase van de race even knokken om een plekje in de vlucht. De procontinentale formaties waren sowieso actief, maar ook Astana en Jayco-AlUla wilden mee. Negen renners vonden elkaar, te weten: Alessandro Tonelli, Samuele Zoccarato (Bardiani), Alexandre Balmer, Jan Maas (Jayco-AlUla), Mirco Maestri, Samuele Rivi (EOLO-Kometa), Aloïs Charrin (Tudor), Negasi Haylu Abreha (Q36.5) en Aleksandr Riaboesjenko (Astana).

De kopgroep was gevormd en het peloton viel heel even stil. Met de nadruk op 'heel even', want Jumbo-Visma had er geen trek in om de leiders een kwartier te schenken. Jos van Emden was opgestaan met de opdracht om 200+ kilometer op kop te boren en dus begon de Nederlander er vroeg aan. Eerst liet het peloton dat nog begaan, waardoor Van Emden zelfs even per ongeluk in een 'achtervolgend groepje' met onder meer Tim Wellens en Jonathan Milan terecht kwam. Uiteindelijk legde het peloton zich wel neer bij het pezige tempo van Van Emden.

De routinier zorgde ervoor dat de kopgroep nooit meer dan drie minuten voorsprong kreeg. Trek-Segafredo schoof vanaf het begin een mannetje bij in het peloton, Alpecin-Deceuninck volgde niet veel later. De formaties van Van Aert, Van der Poel en Pedersen lieten zo in hun kaarten kijken. Lange tijd was het op die manier een status quo, met de kopgroep van negen die met hand en tand een voorsprongetje van dik twee minuten verdedigde. In het peloton lag het tempo hoog.

Alaphilippe valt, Trek-Segafredo trekt door

Aan de voet van de eerste klim van de dag kwam er weer wat leven in de brouwerij. De Passo del Turchino was een loper, maar traditioneel wel de eerste hindernis om wat druk te zetten. Bergop gebeurde dat nog niet per se, bergaf wel. Trek-Segafredo legde het tempo hoog in de afdaling en daar was één man het slachtoffer van. Julian Alaphilippe lag bij een lullige val en moest het overgrote deel van de afzink alleen achtervolgen. Dat lukte prima voor de Fransman, met het verschil naar de kopgroep dat door het tempo was geslonken naar 1.30 minuten.

Nadat ook Maciej Bodnar van TotalEnergies door een klapband onderuit was gegaan (en op had opgegeven) werd het even wachten. Wachten tot de Capi, wachten op de finale. Wachten, zoals we alleen in Milaan-Sanremo kunnen wachten. Langs de kust, met mooie beelden, wachten, wachten, wachten. Op dik zestig kilometer van de streep was de Capo Mele de eerste van drie korte klimmetjes en de start van de finale.

Vanaf het eerste klimmetje was het oorlog in het peloton. Iedere ploeg wilde vooraan zitten en dus ging het tempo de lucht in. Op de drie klimmetjes - met de steilste Capo Berta als laatste - konden Charrin en Zoccarato vooraan niet langer mee, terwijl in het peloton onder meer Mark Cavendish, Nils Eekhoff en Jonathan Milan als interessante namen al losten. Na de Capo Berta kon er ook een streep door Sam Bennett van BORA, die bij een harde valpartij lag, met ook Pavel Bittner van DSM.

UAE gaat weer op de Cipressa, Pogacar gaat op de Poggio

Tijd voor de Cipressa, het voorgerecht voor de Poggio. Vorig jaar de plek waar UAE Team Emirates vol gas gaf, nu de plek waar Lotto-Dstny knap z'n kopmannen vooraan afzette. Arnaud De Lie en Caleb Ewan waren bij de pinken, op het moment dat de koplopers definitief werden gegrepen. Net op tijd, want UAE begon er opnieuw vroeg aan. Diego Ulissi en Tim Wellens plaatsten zich op kop, maar het ging niet zo hard als Davide Formolo in 2022. Danny van Poppel en De Lie werden gekraakt, maar andere belangrijke favorieten toch nog niet.

Met een peloton van nog zo'n honderd renners werd de afdaling van de Cipressa aangevangen. Van der Poel zat samen met Søren Kragh Andersen namens Alpecin bij de voorsten, met Matteo Trentin die het tempo aanvoerde. Ze sloegen met z'n drieën zelfs even een gaatje, maar dat was eigenlijk niet de bedoeling. Van der Poel en Kragh Andersen overlegden nog eens, terwijl Bahrain Victorious de controle nam. Nils Politt vond het allemaal niet hard genoeg gaan en ging in de aanval. Bahrain moest achter de Duits kampioen van BORA-hansgrohe aan en slaagde daar in.

De Poggio, gewoon weer de Poggio. Het moest op deze klim gebeuren en het was Bahrain Victorious dat in een soort ploegentijdrit omhoog stoomde. Het tempo zo hoog mogelijk, om aanvallen te vermijden, zo leek de insteek. Dat lukte niet, want het was Wellens die Pogacar lanceerde en Van der Poel en Van Aert zaten even wat verder. Een lang lint aan renners bleef eraan hangen, totdat Trentin héél slim plots een gat liet vallen. Plots was de groep klein en Pogacar knalde weg. Van Aert en Van der Poel gingen mee, verder was er niemand meer te zien.

Van der Poel demarreert vlak onder de top

We leken met vier over de top te komen, totdat Van der Poel nóg een versnelling in de tank had en zo een flink gat trok bij het ingaan van de afdaling. De Nederlander stelde vooraf dat hij geen grote risico's wilde nemen in de afzink, maar nu moest hij wel. Hij knalde naar beneden, met Van Aert die het achtervolgende groepje met Pogacar en Ganna leidde. Man tegen man, geen gepoker, iedereen vol gas naar beneden. Van Aert met de achtervolging, want hij had natuurlijk de beste papieren voor een sprint van vier.

Het gat tussen Van der Poel en de drie achter hem werd niet kleiner, maar ook zeker niet veel groter. Voordeel voor de koploper: hij was alleen, de andere drie mochten geen moment meer twijfelen. Dat gebeurde wel, al leek het ook alsof Pogacar simpelweg niet harder kon. Dat bleek wel toen we beneden waren en Van der Poel in volle vaart naar de zege denderde. Bij de achtervolgers was het Ganna die razend knap naar plek twee sprintte, terwijl Van Aert in een duel om brons Pogacar klopte.

Uitslag Milaan-Sanremo 2023

Results powered by FirstCycling.com

Informatie Milaan-Sanremo 2023

Lees Milaan-Sanremo 2023 terug in onze liveblog

Laadt de liveblog niet? Druk even op F5 of refresh je mobiele pagina of de app.