Mäder slaat toe in prachtige bergetappe, Valter houdt Evenepoel van het roze

Gino Mäder heeft op schitterende wijze de zesde etappe in de Giro d'Italia gewonnen. De 24-jarige Zwitser was de sterkste vanuit de vroege vlucht, al bleef hij vier klassementsrenners maar net voor. Remco Evenepoel kon als één van de weinigen het wiel van Egan Bernal volgen, maar de roze trui ging naar de jonge Attila Valter.

Een openingsfase als deze, die hadden we deze Giro nog niet gezien! Met klimmen vanuit de start, was het meteen oorlog in het peloton. Het halve pak wilde meezitten in de vlucht en dus was het een komen en gaan van renners in de aanval. Bauke Mollema, Peter Sagan, Ruben Guerreiro, Alberto Bettiol; ze deden allemaal een poging in de heuvelachtige eerste kilometers. Geen van allen slaagden ze in die opzet. Het peloton knalde op een lint over de bultjes, waarmee we na dik twintig kilometer nog geen kopgroep hadden.

Kopgroep van zes na schitterende openingsfase, Mollema wil nog mee

Gecategoriseerde beklimmingen vonden we de eerste 78 kilometer niet, maar daar zullen de renners hun vraagtekens bij hebben gezet. De sprinters moesten op de vele steile bultjes al stevig op de tanden bijten, terwijl er vooraan nog steeds constant werd aangevallen. Vijf renners slaagden er na 23 kilometer uiteindelijk in om een gat te slaan. Matej Mohoric, Gino Mäder (beiden Bahrain), Jimmy Janssens (Alpecin), Simon Guglielmi (Groupama) en Dario Cataldo (Movistar) hadden snel 21 seconden te pakken, maar er waren meer renners op komst.

Simone Ravanelli (Androni) maakte ijzersterk in z'n eentje de oversteek en ook Geoffrey Bouchard (AG2R) en andermaal Mollema probeerden dat even later. Het peloton viel zeker niet stil, maar het was daar hollen en stilstaan, wat ideaal was voor de kopgroep. Met nog 130 kilometer voor de wielen - en reeds dertig in de benen - gaf het peloton eindelijk toe en wisten de zes vooraan dat ze weg waren. Bouchard en Mollema moesten heel diep gaan om erbij te komen. De koplopers wilden de twee sterke achtervolgers er niet bij en vooral Bahrain Victorious - met Mohoric en Mäder - bleef gasgeven.

Waar Bouchard en Mollema de koplopers lang konden zien, brak het bij de twee uiteindelijk toch een beetje. 14 seconden achterstand werd al gauw een halve minuut. Op de oplopende stukken probeerde vooral Mollema het tempo wel hoog te houden, maar ze kwamen met z'n tweeën geen meter dichterbij. Het peloton gaf ondertussen bijna vier minuten toe, maar leek niet van plan nog veel meer cadeau te doen. Met Mäder op slechts vier minuutjes van het roze, had Israel Start-Up Nation er met klassementsleider Alessandro de Marchi baat bij om het speelbaar te houden. Na 43 kilometer gaf het peloton 4.30 minuten toe, Mollema en Bouchard reden op dat moment op 47 seconden.

Mäder slaat toe in prachtige bergetappe, Valter houdt Evenepoel van het roze

Mollema moest diep gaan om bij de kopgroep te komen.

Mollema en Bouchard sluiten aan, enorme plensbui test de renners

Menig renner had de handdoek al lang in de ring gegooid, maar Mollema en Bouchard gaven niet op. Mollema deed veel kopwerk en bracht de achterstand naar de leiders terug tot een halve minuut. De ploegleiders van AG2R en Trek moedigden de twee aan om door te zetten en uiteindelijk - na kilometers achtervolgen - was het zover. Mollema en Bouchard sloten dan toch aan, ook omdat men vooraan wel door had dat het duo zich niet gewonnen zou geven. Zo hadden we acht vluchters, met de voet van de eerste categoriseerde klim al rap in aantocht. Mollema en Bouchard hadden uiteraard wel een jasje uitgedaan.

Door alle aanvallen ging het bovendien ook rap. Na een krappe anderhalve uur hadden we al zestig kilometer achter de wielen en begonnen de renners dus aan de laatste honderd. Dat gebeurde - in tegenstelling tot de start - in een enorme plensbui. Het kwam werkelijk met bakken uit de hemel, waardoor er andermaal even geen live beeld was. Toen de camera terug van voren was, zagen we de acht leiders in de hoosbui door trappen. Het peloton volgde in die fase op dik vijf minuten. Daarmee was Mäder virtueel leider in het klassement. De koers zat ook meteen in een status quo.

Na 78 kilometer koers was het dan tijd voor de eerste gecategoriseerde klim van de dag. De Forca di Gualdo - met de top op 88 kilometer van de meet - was 10,4 kilometer lang, aan gemiddeld 7,4 procent. Pittig dus. De kopgroep begon eraan met een voorsprong van zo'n vijf minuten. Veel kregen we niet te zien van de beklimming zelf. Door aanhoudende regen en storingen bij de uitzenders, viel het beeld meer dan eens weg. Helaas, want de kopgroep gaf lekker gas naar boven, in de wetenschap dat iedere seconde aan de meet weleens zou kunnen helpen.

Mohoric gooide de gang erin in de kopgroep

INEOS laat peloton ontploffen, kopgroep breekt

Gelukkig hadden we net op tijd beeld op de Forca di Gualdo om te zien dat INEOS Grenadiers in de regen het heft in handen nam. De ploeg van Bernal zette Filippo Ganna op kop en binnen no-time was de voorsprong van de kopgroep gehalveerd. Bernal wilde wel voor de ritzege gaan, zover was duidelijk. Maar al op de klim werden de concurrenten op de pijnbank gelegd. Omdat de wind zo hard woei, brak het peloton zelfs even bergop. De verschillen verdwenen weer, maar sommige klassementsrenners moesten al serieus in het rood. Logischerwijs ging het allemaal ten koste van De Marchi, die als één van de velen moest lossen uit het pak. Hij ging de leiderstrui verliezen. Ook Remco Evenepoel moest even een gat dichten met de ploeg en dat lukte.

De kopgroep moest er ook aan beginnen en dat gebeurde op de Forca di Presta, een kort klimmetje van 4,9 kilometer aan 4,8 procent. Nog altijd in de regen waren het twee mannen die het meeste risico durfden te nemen. Uiteraard was het daalkoning Mohoric die voorop kwam en hij kreeg Mäder mee, waarmee Bahrain Victorious een coupe probeerde te plegen. Mollema en Cataldo sloten in de ongelofelijk lange en lastige afdaling wel weer aan, zodat we vier leiders hadden. De andere vier daalden met minder risico, of konden simpelweg niet mee.

Ook in het peloton werd de afdaling na de Forca di Presta aangegrepen voor een aanval. Giulio Ciccone - wie anders - nam risico en ook Romain Bardet en Alberto Bettiol hadden wel zin in een verrassende aanval. Ze reden in de afdaling op 2.20 minuten van de kopgroep, het peloton volgde niet al te ver. In dat peloton nam INEOS ook in de afdaling het initiatief. Ganna deed zijn werk, maar kon niet voorkomen dat Ciccone, Bardet en Bettiol een dikke halve minuut voorsprong namen. Richting de leidende vier moest het peloton nog drie minuten dichten.

Ciccone, al voor de derde keer in de aanval in deze Giro.

Kopgroep en favorieten richting beslissing op San Giacomo

Het was in de lange afdaling wachten tot de voet van de slotklim, op 15,5 kilometer van het einde. Op de San Giacomo moest de beslissing komen, met een stijging aan gemiddeld 6,1 procent. De laatste vijf kilometer bedroegen echter dik zeven procent gemiddeld. Richting de voet schoof het allemaal wat meer in elkaar. De vier leiders (met daarbij dus Mollema) begonnen met zo'n 2.50 minuten voorgift aan de klim. Nadat Bouchard eerder al was ingerekend, slokte het peloton ook Ciccone, Bardet, Bettiol en vroege vluchters Janssens, Gugliemi en Ravanelli nog voor de voet op. We hadden dus een overzichtelijke situatie op de San Giacomo: vier leiders en een peloton met alle favorieten. Maar dus wel zonder roze trui De Marchi.

Na vijf kilometer klimmen over redelijk lopende wegen had het peloton amper iets af van de voorsprong voor Mollema en co. Mohoric had na al zijn beulswerk de groep wel moeten laten gaan. Dat gold ook voor Ganna in het peloton. De Italiaan stond direct geparkeerd toen hij afgaf, Jonathan Castroviejo nam over. Het was stilte voor de storm, want op acht kilometer van de top hadden Mollema, Mäder en Cataldo nog altijd twee minuten voorsprong. Of dat genoeg was, viel zwaar te betwijfelen, met vooral nog vijf zware slotkilometers voor de boeg. Bij de favorieten kwam alleen George Bennett even in de problemen, maar hij keerde nog wel terug. João Almeida had bij Deceuninck alvast een betere dag.

Zoals verwacht kwam het aan op de laatste kilometers. Team DSM kwam naar voren en ook Deceuninck had z'n treintje klaar voor de aanval. Mollema, Cataldo en Mäder hadden een minuutje over voor de laatste drie kilometer en dat was voor Mäder niet genoeg. Hij ging er solo vandoor, in de hoop dat het bij de favorieten niet zou losbarsten. Daniel Felipe Martínez was de eerste die het vanuit het peloton probeerde en hij kreeg de ruimte. Jai Hindley loste, terwijl Almeida voor Evenepoel de kop nam. Het was het moment dat Bernal z'n aanval plaatste, en hij kreeg Ciccone en Evenepoel in zijn wiel. Bernals tweede aanval werd opnieuw gecounterd door Ciccone en Evenepoel, en ook Dan Martin kon dit keer mee.

Bernal trok in de laatste kilometer door en zo kwam Mäder plots dichtbij. De Zwitser beloonde al het werk van Bahrain Victorious in de vlucht door het nipt af te ronden. De sprint om plek twee werd gewonnen door Bernal, die daarmee zes bonificatieseconden pakte. Evenepoel werd achter Martin vierde. Valter hield in het peloton uiterst knap stand en pakte het roze, voor de neus van Evenepoel weg.