'Meer wielrenner, minder sprinter'; (hoe) heeft Jakobsen dat voor elkaar gekregen richting Tour?

Fabio Jakobsen en dsm-firmenich PostNL: tot dusver leverde het nog niet het succes op waar beide kanten op gehoopt hadden, maar een betere periode gloort aan de horizon. De sprinter uit Nederland heeft de boeg ietwat omgegooid qua training en hoopt nu meer te kunnen meedingen in de finales, met de Tour de France als logisch hoofddoel. In de Leiderstrui sprak met hem.

Jakobsen boekte één zege, een rit in de Ronde van Turkije. Verder kozen hij en zijn ploeg niet voor een gemakkelijk programma, met sterkbezette koersen als de UAE Tour, Parijs-Nice en Classic Brugge-De Panne. Het moest tot een goede Giro leiden, maar daarin kregen ze ietwat de deksel op de neus: Jakobsen kwam er niet aan te pas in de finales door het heuvelwerk daarvoor en moest de ronde uiteindelijk na een val verlaten.

'Terug naar de tekentafel', vertelde hij ons al tijdens die Giro. 'Ik voel me goed, herstel goed, maar ik kan niet hard genoeg. Alsof er een soort limiet op zit... Misschien moet ik iets meer wielrenner worden en iets minder sprinter. Vooralsnog was deze Giro een goede week training en als ik zie hoe ik in de rondte reed, kon ik dat wel gebruiken', duidde hij destijds. Hoe heeft hij die uitspraken verwezenlijkt richting de Tour?

Lees verder onder de foto.

Fabio, het belangrijkste van allemaal: hoe gaat het met je?

‘Beter en beter. Ik ben hersteld van mijn val in de Giro.’

Hoezeer heeft dat er ingehakt? Je sleept jezelf die heuvels en bergen over en dan lig je daar bij je sprintkans op het asfalt.

‘Dat was klote, maar het kan gebeuren in deze sport. Het ging steeds beter en ik had ook het gevoel dat ik wat over had in de finale, dus ik ging me wel mengen die dag. Maar ik zat ook wel te ver, terwijl we wisten dat het een technische finale was. We missen het eerste belangrijke punt en dan rijd je achter de feiten aan, en dan zit je op de plek en in de hoek waar de klappen vallen… en dan ja, dan lig je erbij.’

Wat waren je blessures precies? We zagen in een filmpje de dag nadien dat je borstkas flink geraakt was, maar kun je uitleggen wat er precies aan je hand was?

‘Ik had een gekneusd borstbeen en enkele ribben waren gekneusd. Ik sliep toen ook slecht en ik weet van de Tour van vorig jaar dat het dan weinig nut heeft om door te rijden, zeker als je zo’n klapper hebt gemaakt. De schaafwonden waren iets minder, doordat het asfalt wat gladder was. Een klap blijft echter een klap, ik ben met mijn borst vol op het achterwiel van de jongen voor me geland. Daarbij heeft mijn nek ook een tikkie gehad, dus nee… dat was niet verantwoord om door te gaan.’

Lees verder onder de foto.

Hoe lang heb je de tijd genomen om te herstellen?

‘Ik werd thuis ook een beetje verkouden, met een griepje erbij. Bram, Tobias en Julius (Welten, Lund Andresen en Van den Berg, red.) hadden het ook en ik kreeg er thuis last van. In combinatie met de val heb ik vier, vijf dagen vollerdig hersteld, daarna ben ik weer beginnen te trainen.’

Hoe sta je er nu bij? Je hebt in een interview met onze Bram tijdens de Giro gezegd dat je ‘meer wielrenner en minder sprinter’ wil/moet worden, hoe heb je dat voor mekaar gebokst?

‘Letterlijk meer fietsen en meer focus op van A naar B, zodat ik de laatste kilometers wat meer overschot heb. Daarbij moeten we ons niet blindstaren op alleen die tien, vijftien of dertig seconden, want uiteindelijk is een koers vier of vijf uur én dan een sprintje. Het is echter een kwestie van finetunen, je gaat niet ineens van twee naar zes uur. Het zit hem in de details, waarbij de ploeg en ik elkaar moeten leren kennen. Ik heb zes jaar ervaring op het hoogste niveau, maar dit pakte niet helemaal goed uit. In topsport gaat het om de details en dan kun je ook genadeloos afgestraft worden.’

Die details, waar moeten we dan aandenken? Minder spiermassa?

‘Ja, ik ben nu een goede tweeëneenhalf of drie kilo kwijt. Idealiter gaat er nog net iets vanaf voor de Tour en dan zit ik op het gewicht waar ik moet zijn. De Tour gaat dan echter nog steeds heel lastig worden, maar al bij al hebben we iets minder focus op massa en kracht en iets meer op souplesse en snelheid in de finale.’

Hoe zien die feedbacksessies er binnen dsm-firmenich PostNL uit?

‘We leggen alles eerlijk bij iedereen neer. Gesprekken met de coaches, voedingsspecialisten en alles en iedereen. Daarbij ben ik open en eerlijk, maar het was wel duidelijk dat het net even anders moest. Het is ook iets persoonlijks, weet je wel. Iedereen heeft net weer andere talenten en er moest gewoon wat bijgestuurd worden, zeker als je bedenkt hoe het in het huidige wielrennen gaat. Het zijn tegenwoordig bijna allemaal klassieke renners met een sprintje, niet meer sprinters die alleen maar sprinten. Ze worden allemaal completer en daar was ik sowieso al een grensgeval, maar nu ben ik misschien net even die grens over geweest.’

Ben je nu weer terug die grens over?

‘Daar ben ik al wel een heel eind dicht bij. Ik hoop me hier in de Baloise Belgium Tour gewoon te mengen in de finales. Daarbij zijn we hier met Bram en John (Welten en Degenkolb, red.), die ook in de voorselectie van de Tour zitten. We missen Nils (Eekhoff, red.), die nog wat hoofdpijn heeft na zijn val in Duinkerke. Met Bram en John gaan we het proberen op de rit te krijgen en willen we met mij meedoen voor de winst.’

Daarover gesproken: die trein voor de Tour, hoe staat het daarmee? Nils is dus wat op de sukkel, Timo Roosen heeft wat probleempjes…

‘Dat is even afwachten. Julius is ook niet helemaal fit, die heeft na de Giro ook enkele dagen met koorts thuis gezeten. Dus nee, we zitten even in de hoek waar de klappen vallen. Bij Visma | Lease a Bike hebben ze veel pech, maar wij hebben ook weinig renners over. We zijn hier bijvoorbeeld met twee jongens uit het Development Team en maar met zes renners, dus dat wordt nog keuzes maken richting de Tour.’

Frustreert dat?

‘Het is balen, maar het is de sport. Daar doe ik nu niks aan. Ik ben blij dat ik hier met Bram en John ben en dat ik daarmee aan de gang kan, en misschien kan iemand als Patrick Eddy een stapje omhoog zetten. Het kan ook juist kansen opleveren voor andere jongens en laten we hopen dat die op kunnen staan.’

Lees verder onder de foto.

Jij hebt vast al naar het routeboek van de Tour gekeken. Hoeveel kansen tel je voor jezelf?

‘Een stuk of vier, vijf. Het is even kijken hoe we dat eerste weekeinde doorkomen. Het is geen gemakkelijke openingsweek, maar er zijn wel wat sprints. Dat moet ik wel aankunnen, maar de Tour is de Tour en dan is iedereen op de top van zijn kunnen.’

Redelijk wat ploegen nemen geen sprinter mee.

‘In de breedte zijn er genoeg sprinters, er kunnen altijd zeven of acht jongens winnen. Het zal nog steeds druk zijn in de finale en met de klassementsrenners erbij is het altijd een drukke bedoeling in de laatste tien of twintig kilometer. Als wij eenmaal in die laatste kilometer kunnen zitten en we hebben vrij baan, dan zouden we wel mee moeten kunnen doen voor de winst. Maar het is en blijft de Tour.’

Dat is zo. Hé, we zitten nu medio juni. Hoe zou jij je eerste (bijna) half jaar bij dsm-firmenich PostNL samenvatten, in één woord, zin of alinea?

‘Uuuhh. Dicht bij, maar niet dicht bij genoeg. Maar het zit er wel in en ik denk ook dat we het er wel uit kunnen krijgen. Het is natuurlijk een enorme verandering. Ander materiaal, omkadering, staf, voeding… ik was natuurlijk compleet gewend aan het Belgische Quick-Step. Het is hier nog niet perfect gelopen, maar zeker wel goed genoeg om moraal te houden. Dat heb ik dus ook. We willen winnen en dat is mogelijk, maar in topsport moet alles honderd procent zijn.’

Bij de ploeg lopen ze wel weg met je. Ik sprak Casper van Uden zaterdag na zijn zege in de ZLM Tour en die bedankte jou nog uitvoering voor de tips die je hem hebt gegeven op trainingskamp in Spanje.

‘Casper komt uit de buurt en dat is gewoon een goede jongen, een talent. Ik heb ook het geluk gehad om te leren van andere sprinters en dat is dus een beetje hoe het werkt. Ik vind dat dat hoort en hij hoeft me daar niet voor te bedanken, maar ik ben blij om te zien dat hij wint. Ik draag mijn steentje bij en zo doet iedereen dat in de ploeg.’

Dat siert je.