Met zijn overleden vader in het achterhoofd versloeg Vuillermoz de grootste namen op de Mûr-de-Bretagne

Chris Froome, Joaquim Rodriguez, Dan Martin, Peter Sagan: ze lieten zich allemaal van voren zien in de achtste etappe van de Tour de France. Op de inmiddels befaamde aankomst bovenaan de Mûr-de-Bretagne was het gevecht tussen titanen. Plots was daar een pocketklimmer uit Frankrijk. Uit het wiel van geletruidrager Froome versnelde hij, en met speciale hulp van boven haalde hij als eerste de finish: de naam was Alexis Vuillermoz.

De Fransman werd op 1 juni geboren in Saint-Claude, een fraai dorpje in de Jura aan de Zwitserse grens. Fietsen werd hem met de paplepel ingegoten: vader Vuillermoz was bezeten van de sport en nam zijn zoon mee in zijn passie. Samen bezochten zij de Tour de France als die langs kwam. Het zien van La Grande Boucle was een eye-opener voor Alexis, die wist dat hij ook op de fiets wilde stappen.

Dat deed hij, maar niet op de weg. Want Vuillermoz begon zijn loopbaan als mountainbiker. En dat was niet zonder succes. Als twintigjarig knulletje werd hij met de Franse ploeg wereldkampioen cross-country op de Team Relay, overigens samen met Jean-Christophe Péraud, de nummer drie van de Tour de France van 2014. Een jaar later werd hij nationaal kampioen bij de beloften, maar zijn echte passie lag op de weg. En dus begon hij stilletjes met het bouwen van een cv. Zo werd hij uiteindelijk opgepikt door Sojasun (later Saur-Sojasun) voor het seizoen van 2012.

Bij de Franse pro-continentale ploeg was het even warmdraaien. In zijn eerste seizoen combineerde hij de weg met de mountainbike, maar in jaar twee ging de blik volledig op het koersen op de dunne bandjes. Dat ging hem goed af. Zo goed zelfs, dat na het behalen van een wildcard Vuillermoz werd genoemd als een van de renners voor de Tour. Hij reed de ronde uit en werd 46e in Parijs. Het jaar werd echter overschaduwd door de dood van zijn vader. Zijn grote steun en inspiratie was niet meer.

Lees verder onder de foto!

Goede uitslagen op Muur van Huy voorbode van absoluut hoogtepunt

In 2014 maakte de kleine Fransman zijn debuut in de WorldTour. Want AG2R La Mondiale zag het wel zitten in Vuillermoz. Hij had indruk gemaakt met zijn klimcapaciteiten, maar ook zijn kwaliteiten op de kortere hellingen. Hij maakte zijn debuut in de Giro d'Italia, en hoe: hij was de belangrijkste knecht van kopman Domenico Pozzovivo en werd zelf elfde in het klassement. Tevens won hij dat jaar zijn eerste profkoers, in de Tour du Gévaudan Languedoc-Roussillon. Maar Pikachu, zoals zijn bijnaam luidt, was nog lang niet klaar. Er zat nog rek in, en het nieuwe seizoen moest hem meer brengen.

Vuillermoz werd gezien als een van de kopmannen voor het eendagswerk van zijn Franse ploeg. Hij liet zien dat dit een goede keuze was, want hij werd zesde in de Waalse Pijl en won hij de GP de Plumelec-Morbihan. Hij werd geselecteerd voor de Tour, als een van de rittenkapers van dienst. In rit drie was hij direct heel dichtbij: de Tour arriveerde op de Muur van Huy, en dus was Vuillermoz het speerpunt van de dag. Achter Rodríguez en Froome werd hij derde, maar het mooiste moest nog komen.

Vijf dagen later was het raak voor de Fransman. Niet een keer, niet twee keer, maar drie keer versnelde Vuillermoz op de Mûr-de-Bretagne. Hij leek bezeten te zijn, maar het was zijn overleden pa die hem motiveerde om alles te geven. 'Ik dacht aan mijn vader die drie jaar geleden overleed', vertelde hij na de zege. 'Hij was degene waardoor ik geïnteresseerd raakte in wielrennen. Ik hoop dat hij trots op me is.'

Lees verder onder de foto!

Van de Franse hoop naar wegkapitein bij TotalEnergies

De overwinning in de Tour de France was het absolute hoogtepunt van zijn loopbaan, maar Vuillermoz liet zien dat hij geen eendagsvlieg was. Dankzij zijn sterke seizoen was hij plots dé Franse naam voor in de heuvelklassiekers. In 2017 won hij de Tour du Limousin en reed hij een ijzersterk najaar, met een zesde plek in de Ronde van Emilië en twee vierde plekken in de GP Québec en de Ronde van Lombardije. Maar na zijn dertigste verjaardag liepen de resultaten wat terug. Rond 2020 was hij niet veel meer dan een knecht bij AG2R, en dus koos hij voor een nieuw avontuur. Bij TotalEnergies werd hij een van de meest ervaren mannen van de ploeg.

Bij die formatie reed hij in 2022 knap nog een top-tien in de Waalse Pijl, en liet hij zijn ervaring spreken in het Critérium du Dauphiné. Hij was de sterkste, maar vooral de slimste, in de tweede rit, en mocht tevens de leiderstrui aantrekken. Het was een nieuw hoogtepunt voor de Fransman, die al ruim drie jaar niet had gewonnen. Maar de tijd begon te tikken, en Vuillermoz kon steeds minder vaak mee met de besten. In 2024 nam hij daarom afscheid in de Ronde van Luxemburg.

Wie aan de Mûr-de-Bretagne denkt, denkt waarschijnlijk aan Mathieu van der Poel die daar op fantastische wijze de dubbelslag sloeg in 2021. Of aan Cadel Evans, die de eerste winnaar was in 2011. Of misschien aan Dan Martin, die na zijn tweede plek in 2015 drie jaar later wel zegevierde bovenop de gemene puist. Maar denk alstublieft ook aan Alexis Vuillermoz, en denk dan ook aan zijn vader.