Koen Bouwman heeft de zevende etappe in de Giro d'Italia gewonnen. De Nederlander van Jumbo-Visma was de sterkste van een kopgroep van vier, waar welgeteld drie Nederlanders deel van uit maakten. Bauke Mollema werd tweede, voor Davide Formolo. Tom Dumoulin herrees uit de dood en reed na een schitterende rit naar plek vier.
Om 11.55 werden de renners losgelaten en zoals verwacht was het meteen strijd om mee vooraan te zitten. Het openingsuur ging over heuvelachtige wegen, waarbij vooral op de stukjes heuvelop volle bak werd aangevallen. Mathieu van der Poel was één van de velen die regelmatig op de pedalen ging staan, maar niemand kwam echt weg. Thomas De Gendt reed als enige een tijdje voor het peloton uit, maar na twintig kilometer werd de Belg van Lotto Soudal ingerekend door één van de counteraanvallen achter hem.
Carapaz en Van der Poel komen niet weg, Formolo houdt dapper stand
Na 36 kilometer harde koers was er nog niemand vertrokken, maar de Passo Colla kon daar verandering in brengen. De eerste klim van de dag (9,3 kilometer aan 4,5 procent) was het teken voor Wout Poels om eens vol door te trekken. De Nederlander van Bahrain Victorious sloeg een mooie kloof en pas na de top van de eerste klim kreeg hij gezelschap van achteruit. Davide Formolo (UAE) en Anthony Perez (Cofidis) sloten aan, maar heel lang konden de drie niet genieten van hun positie. Er sloten snel andere renners aan, die vanuit het peloton risico hadden genomen in de afdaling. Bauke Mollema was namens Trek-Segafredo één van hen.
Heel even ontstond een kopgroep van twaalf, maar op dat moment waren het Van der Poel en Richard Carapaz die in de slotfase van de afdaling probeerden weg te rijden. Carapaz was uiteraard te gevaarlijk, maar zijn aanval zorgde er wel voor dat de meeste vluchters vooraan weer werden ingerekend door het jagende peloton. Alleen Formolo bleef dapper door fietsen en bleef uit de greep van het pak. Hij begon als eerste aan de 24,4 kilometer lange Monte Sirino, een onregelmatige klim waar de beslissing voor de vlucht zou vallen.
Vier (!) Nederlanders in kopgroep van zeven
Vanuit het peloton, dat vlak achter Formolo zat, was het eerst Davide Villella (Cofidis) die aansloot en niet veel later maakten Poels en Koen Bouwman (Jumbo-Visma) met z'n tweeën de oversteek. Een kopgroep van vier leek het eindresultaat, maar dat was buiten nog twee Nederlanders gerekend. Tom Dumoulin (ook al Jumbo-Visma) reageerde op een aanval van Diego Andres Camargo (EF) en toen hij omkeek, hadden ze plots een gat. Mollema zag z'n kans schoon en sloot snel aan, alvorens de drie in rap tempo naar de voorste vier toe reden. In het peloton leken BORA-hansgrohe en Team DSM het gevaar nog even te zien van zo'n sterke vlucht, maar al snel werd een massale plaspauze ingelast en hadden we definitief vier Nederlanders voorop, in een groep van zeven.
Trek-Segafredo was uiteindelijk de ploeg die de controle nam in het peloton, al was dit niet meer dan de huidige situatie in stand houden. De voorsprong van de kopgroep groeide snel tot boven de vijf minuten, waarmee Bouwman en Mollema virtueel dichtbij het roze waren. Bouwman was op 5.30 minuten de best geklasseerde vooraan en mocht er heel even aan ruiken. Trek hield het echter altijd onder de 5.30, in de vallei richting de derde klim van de dag. Die Mont. Grande di Viggiano was met 6,6 kilometer aan 9,1 procent gemiddeld een monster. Gingen we daar oorlog zien, vooraan en in het peloton?
Poels en Villella eraf, Bouwman doet virtuele greep naar de macht
Was de klim te ver van de finish? Was het nog te vroeg in de Giro d'Italia? Had er niemand de benen? De klim naar Viggiano was prachtig uitgetekend en heel zwaar, maar op beide fronten in de koers gebeurde er helaas weinig. In het peloton reden de klassementstreintjes zij aan zij omhoog, in een strak doch gelijkmatig tempo. Ook vooraan was er geen sprake van een aanval, al was er daar wel sprake van uitdunning. Poels had na al z'n inspanningen niet langer de benen om mee te kunnen. Villella crashte op zijn beurt in een bocht en moest vervolgens twee keer van de fiets om zijn zadel te verstellen. Over en uit voor beide, zo was het gevolg. We hielden vijf leiders over, met Formolo en Dumoulin die het tempo er vooral in hielden. Het kwam zelfs zo ver dat de top werd gerond met een voorsprong van 5.35 minuten. Genoeg voor het virtuele roze voor Bouwman.
De Nederlander van Jumbo-Visma zat duidelijk in een zetel, met naast de flirt met roze ook de blauwe bergtrui die in handen kwam van Bouwman. Hij raapte op twee van de eerste drie beklimmingen de volle punten en ging zo Lennard Kämna voorbij. Een luxe-positie, in de wetenschap dat de vijf het ook mochten gaan uitmaken voor de ritzege. Met nog vijftig kilometer voor de wielen - en nog één klim voor de boeg - groeide de voorsprong naar een kleine zes minuten. Villella kwam na een ziedende afdaling nog knap terug aansluiten bij de voorste vijf.
INEOS verkleint het gat, heerlijke strijd op de slotklim
Na de derde klim stelde het peloton toch enigszins orde op zaken. INEOS Grenadiers nam het heft in handen en reed snel een dikke minuut af van de voorgift van Dumoulin en consorten. Bouwman kon het roze uit z'n hoofd zetten en zich op de laatste klim van de dag richten. Op La Sellata (7,8 kilometer aan 5,9 procent) moest er volle bak gekoerst worden voor de ritzege. De klim had de top op 24 kilometer van de streep, dus dat beloofde. De voet van de klim werd door de kopgroep van zes bereikt met nog een voorsprong van 3.35 minuten. Daarmee was zelfs de ritzege voor de klassementsrenners in het peloton nog speelbaar...
Op de laatste klim ontstond een schitterend schouwspel. Dumoulin oogde ijzersterk en probeerde het drie keer, maar iedere keer kon Formolo mee. Mollema leek het ideale moment te kiezen voor zijn aanval, maar Dumoulin bracht hem met cruise control terug. De volgende stoot was voor Formolo en nu waren het Dumoulin en Mollema die naar elkaar keken. Dumoulin reed het gaatje weer dicht. Het waren deze drie die het sterkst waren, want Camargo, Villella en Bouwman waren reeds gelost. Bouwman kwam op eigen tempo nog wel terug en kon zo nog net de bergpunten wegsnoepen voor de neus van Formolo. Op de top - op 24 kilometer van de streep - hadden we zodoende vier leiders. Ze mochten het uitmaken, met 3.27 minuten op het peloton, waar helaas niets gebeurde, buiten het strakke tempo van INEOS.
Drie Nederlanders tegen een Italiaan in absolute slotfase
Na de laatste klim was het even wachten tot het spektakelstuk z'n climax ging krijgen. In de afdaling probeerde Formolo nog wel wat druk te zetten, maar dat liet Dumoulin niet gebeuren. Er werd rap gekoerst richting finishplaats Potenza, waar nog een rondje om de stad werd gemaakt. Hierin zat ook nog een ongecategoriseerd klimmetje van 1,9 kilometer aan 5,4 procent. Het was Mollema die er iets probeerde en even leek Dumoulin af te haken. De Nederlander keek naar beneden, leek even pech te hebben en sloot vervolgens weer aan. Vlak onder de top van het klimmetje ging Mollema nog eens en haakte Dumoulin dan toch echt af. Formolo zag het, ging nog eens aan en gooide zo één Nederlander overboord.
De Italiaan reed met Bouwman en Mollema door, op weg naar een steeds meer oplopende finishlijn in Potenza. Mollema bleef het proberen, maar Bouwman had duidelijk nog goede benen en reed alles snel dicht. Formolo leek de minst explosieve, maar bleef er wel bij. Omdat het hollen stilstaan was, kon Dumoulin in de laatste drie kilometer zelfs nog terugkeren, op weg naar de allesbeslissende sprint heuvelop. Dumoulin maakte volop tempo voor Bouwman en dat maakte zijn ploeggenootje overtuigend af. Mollema werd tweede in het sprintje, voor Formolo. Dumoulin zag het op een afstandje juichend toe.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties