Ploegleider Soudal Quick-Step heeft opvallende verklaring voor falende kopmannen: 'Dat brengt altijd een sleur mee'

De jaren, waarin Soudal Quick-Step het voorjaar volledig domineerde, zijn al even achter de rug. Julian Alaphilippe, Kasper Asgreen en Yves Lampaert rijden bijna geen deuk in een pakje boter, maar daar kan zondag in Parijs-Roubaix misschien verandering in komen.

'In de Ronde wisten we op voorhand: als de beste gaan, kunnen we niet mee', vertelt ploegleider Wilfried Peeters in gesprek met Het Nieuwsblad. 'In Roubaix word je als costaud niet zomaar gelost. Roubaix is een koers waar ook renners van de tweede rij echt wel kunnen scoren. Niki Terpstra heeft voor ons gewonnen zonder dat hij voordien echt in koers is geweest. In de situatie waar we nu zitten is dat het mooiste: iemand laten meestrijden die daar eigenlijk niet toe in staat is.'

Hoe komt het eigenlijk dat speerpunten Asgreen, Alaphilippe en Lampaert niet meer meedoen? Peeters heeft er een opvallende verklaring voor. 'Ze staan anders in het vak, zitten in een andere fase van hun leven. Ik had het er onlangs nog over met Patrick: trouwen en bouwen. Dat is zo’n wijsheid van het wielrennen. Een renner wordt daar niet beter van. Ik herinner me dat ik in 1992 tekende voor Telekom. Walter Godefroot vroeg meteen of ik getrouwd was. Ik heb eerlijk geantwoord: ‘Ja en we zijn ook aan het bouwen.’ Dat was ‘oei, oei, oei’. En inderdaad: 1992 was het slechtste jaar uit mijn carrière. Ik zeg het niet graag, maar wie bouwt er op dit moment? Yves Lampaert. De tijden zijn veel veranderd, maar dat brengt altijd een sleur mee.'

Lees verder onder de foto.

Peeters wilde Evenepoel ook selecteren voor Milaan-Sanremo

Het is dan ook Tim Merlier, die bijna op zijn eentje al zeges van de Belgische formatie binnenhaalde. 'Ik heb dat letterlijk in december al gezegd. Met onze voorjaarsploeg moeten we mikken op de woensdagen. Patrick Lefevere is dan niet akkoord, maar ik wist: als de kopman niet goed is, dan volgt de tweede lijn ook niet. Ik vind ook dat het buikgevoel en de wetenschap met elkaar in balans moeten liggen. Een voorbeeld: ik heb Tim Merlier en Bert Van Lerberghe opgenomen in de selectie voor de Ronde van Vlaanderen. Omdat ik voel dat we costauds nodig hadden. Ik zette mezelf daarmee in de wind, want als Tim daarna De Scheldeprijs niet had gewonnen, dan had ik het mogen horen: ‘Wat had je gedacht als hij drie dagen voordien de Ronde moet rijden?’ Dan had ik de boter gefret.'

Peeters vindt dan ook dat de intuïtie toch ook eens mag spreken. 'Ik had bijvoorbeeld Remco meegenomen naar Milaan-Sanremo. Hij was na Parijs-Nice in Milaan voor windtunneltesten, was in vorm… Dan zou ik dat er spontaan tussen pakken. Zonder dat je iets te verliezen hebt. Als ik nog eens het voorbeeld van Mads Pedersen neem: vorig jaar is hij na de Ronde van Denemarken halsoverkop in de auto gestapt en naar Hamburg gereden om ook nog de Bemer Classic te winnen. Dat is toch niet verkeerd? Als ik zoiets voorstel met Remco krijg ik de wind van voor van de trainers. Wat Sanremo betreft misschien niet onterecht, want hij had na Parijs-Nice ook nog drie dagen Tourverkenning gedaan.'