Pogacar klopt Alaphilippe in loeispannende slotkilometer Luik-Bastenaken-Luik

Tadej Pogacar heeft in een loeispannende editie van Luik-Bastenaken-Luik de zege gegrepen. De Sloveen klopte Julian Alaphilippe in de finish van een elitegroepje. De Fransman werd net als een jaar eerder op de streep pas verslagen.

Luik-Bastenaken-Luik vormt het traditionele slotstuk van het klassiekerseizoen en dus moesten de renners nog één laatste keer aan de bak in de oudste wielerwedstrijd van de kalender. En voor een wedstrijd als deze maakte een aantal renners wel even zin. Zeven van hen trokken in de openingsfase van de koers ten aanval. Laurens Huys en Mathijs Paasschens (Bingoal Pauwels Sauzen), Loïc Vliegen en Lorenzo Rota (Intermarché-Wanty-Gobert), Sergei Chernetski (Gazprom-Rusvelo), Tomasz Marczynski (Lotto Soudal) en Aaron Van Poucke (Sport Vlaanderen-Baloise) pakten een zeer grote voorsprong van meer dan tien minuten.

Astana opent de debatten

Het middenstuk van Luik-Bastenaken-Luik was er één zoals we hem uit wel meer lange klassiekers kennen. De toppers hielden zich rustig, terwijl er héél langzaam minuten van de voorsprong afgesnoept werden door het peloton. Een groot deel van het werk werd gedaan door Movistar, dat vertrouwen had in de jarige kopman Alejandro Valverde. Hij mocht in de ochtend spreekwoordelijk 41 kaarsjes uitblazen.

Uiteindelijk besloot men op 85 kilometer van de streep toch maar eens wat anders te proberen. Astana gooide de knuppel in het hoenderhok met aanvallen van Luis Léon Sánchez en Omar Fraile. Zij slaagden er niet in om weg te komen, waarna het de beurt was aan Greg Van Avermaet en Philippe Gilbert. De ploeggenoten van weleer wisten ook niet definitief weg te komen. Driemaal was scheepsrecht: Mark Donovan (DSM), Harm Vanhoucke (Lotto Soudal) en Mark Padun (Bahrain Victorious) reden een voorsprong van een ruime minuut bij elkaar.

INEOS gooit de beuk erin op de Redoute

De Côte de la Redoute staat bekend als de meest iconische beklimming van deze roemruchte wedstrijd en stelde dit jaar niet teleur. Terwijl de kopgroep volledig uit elkaar gereden was, met Rota en Huys als sterksten, besloot het peloton gebruik te maken van de zwaarte van deze klim. De INEOS Grenadiers maakten het tempo en forceerden een breuk in het peloton. Giro-winnaar Tao Geoghegan Hart greep de groep-Vanhoucke bij de kladden en zorgde ervoor dat Julian Alaphilippe op achterstand kwam.

Na de Redoute hield Adam Yates de druk hoog. Zijn inspanningen konden echter niet voorkomen dat het achtergebleven peloton weer de aansluiting met de rest van de favorieten kon maken. In volle vaart stormde het gezamenlijke peloton vervolgens af op de Côte des Forges, waar de laatste oorspronkelijke vluchters geen rol van betekenis meer konden spelen. Vliegen schoot zelfs volledig in de kramp, wat zeer pijnlijke beelden opleverde.

Hart en Yates breken de groep, Carapaz profiteert

Op de Côte des Forges was het opnieuw Geoghegan Hart die zich toonde. De Brit viel als eerste aan en Jonas Vingegaard sprong op zijn wiel. Na de openingsaanval nam wederom Yates het over: een select groepje wist hem te volgen. Alaphilippe miste opnieuw de slag, terwijl ook Primoz Roglic (de winnaar van vorig jaar) niet bij de pinken was. Tadej Pogacar was dit dan weer wel.

Voor veel renners in de groep leek dit een uitgelezen kans te zijn om enkele topfavorieten definitief op achterstand te zetten, maar er zat te veel twijfel in de groep. Terwijl iedereen wat naar elkaar aan het kijken was, besloot één renner dat het harder moest: Richard Carapaz demarreerde en niemand ging achter hem aan. Achter hem sloot de groep Roglic-Alaphilippe weer aan bij de andere favorieten.

Iedereen tot het gaatje op Roche-aux-Faulcons

Carapaz snelde zich naar de voet van de laatste beproeving: de Côte de Roche-aux-Faulcons. De Ecuadoraan zag zijn poging stranden in schoonheid toen Davide Formolo een prikje plaatste. Michael Woods nam het stokje over en wist met zijn sterke benen slechts vijf anderen mee te krijgen: David Gaudu, Jakob Fuglsang, Tadej Pogacar, Julian Alaphilippe en… de jarige Job van de dag: Alejandro Valverde. Na een nieuwe inspanning van Woods op een niet-gecategoriseerd knikje moest Fuglsang de rol lossen.

De verstandhouding in de groep was niet direct perfect, maar uiteindelijk wisten de vijf elkaar toch goed te vinden. De vijf verzamelden een voorsprong van een halve minuut op de achtervolgers, waar geen sprake meer was van organisatie. In een razend tempo stormde het voorste vijftal af op de hoogste plekken in de daguitslag.

Pogacar bezorgt Alaphilippe nieuwe nachtmerrie in Luik

Woods vertrouwde kennelijk niet op zijn sprint en plaatste vlak voor de slotkilometer een kleine aanval. De rest pareerde, waarna het tempo stilviel. Valverde draaide als eerste de Quai des Ardennes op met de rest in zijn wiel. Vanuit de achtergrond kwamen plots ook nog Matej Mohoric en Maximilian Schachmann opzetten, die Van der Poel-stijl nog bijna wisten aan te sluiten. Het duo kwam echter te laat. Valverde begon namelijk nét voor de aansluiting aan zijn sprint.

De ongunstige startpositie van Valverde zorgde ervoor dat hij door de rest van de groep overrompeld kon worden. Alaphilippe leek op de zege af te stevenen, maar pas op het allerlaatste moment plaatste Pogacar zijn allesbepalende jump. Net als een jaar eerder werd de Fransman op de streep geklopt, wederom door een Sloveen. Hij liet de wereldkampioen achter met een nieuw Luik-trauma na de dramatische finale van 2020.