Primoz Roglic was sowieso vertrokken bij Jumbo-Visma: 'Ook als ik de Vuelta had gewonnen'

Het was een bewogen jaar voor Primoz Roglic. De Sloveen won de Giro, kon de Vuelta niet winnen vanwege de discussie rondom de positie van ploegmaat Sepp Kuss, en koos vervolgens voor een transfer van Jumbo-Visma naar BORA-hansgrohe. Roglic kijkt in een interview met het Algemeen Dagblad met name terug op enkele moeilijke én bijzondere momenten uit de laatste jaren. 'Toen ik ging fietsen, veranderde mijn sport. Maar ik had vanaf het begin al de wil om de beste te zijn.'

Het is met terugwerkende kracht een rake uitspraak. Maar wie had pakweg acht jaar geleden gedacht dat Roglic zich daadwerkelijk tot een wielertopper van ongekende proporties zou ontwikkelen? Hij zelf in ieder geval wel. 'In 2012 spong ik voor het laatst van de schans. Na mijn blessure verkocht ik mijn crossmotor en daar kocht ik een fiets van. In plaats van springen ging ik fietsen. Maar ik wist meteen dat ik ook prof wilde worden. Ik had een plan. Ik ben op internet gaan zoeken wie de beste coaches van Slovenië waren en wist door mijn ervaring als topsporter ook hoe het werkte in dat wereldje.'

Roglic eiste beter materiaal en hield Groenewegen uit Tourploeg

Onverstoorbaar bouwde de Sloveen daarna aan zijn loopbaan. Eerst bij het kleine Adria Mobil, later werd hij aangeboden bij Jumbo-Visma. Daar won hij in zijn eerste grote ronde, de Giro, meteen een tijdrit. In 2017 won hij de Tour-koninginnenrit over Galibier en in 2018 haalde hij zelfs bijna het podium. Zijn persoon rees als een raket. Vanaf dat moment mengde Roglic zich ook in de koers van de ploeg. Zo eiste hij beter tijdritmateriaal. Om zijn droom, het winnen van een grote ronde, te verwezenlijken, stond hij erop dat de Tourploeg van 2020 volledig op het klassement was gericht. Sprinter Dylan Groenewegen moest thuisblijven. 'Dat soort gesprekken lijken zwaar, maar duidelijkheid is voor iedereen het beste daarin', beargumenteert Rogla.

Roglic is een meester van de focus en doelgerichtheid. Het zit er volgens hem vooral in dat topsport gereduceerd moet worden naar het doel én de weg er naartoe: 'In het wielrennen moet je met je hoofd bij de wedstrijd zitten. De rest is alleen maar afleiding. Dat is ook het mooiste. Het is een soort van meditatie. Alleen zijn, in dat moment. Bovenaan de schans kon ik vroeger alleen maar aan die sprong denken. Aan niets anders. Dat heb ik geleerd over mezelf en meegenomen naar het wielrennen, ook al is de sport heel anders. Zonder die instelling had ik nooit zo snel goed kunnen worden als fietser', verklaart de Sloveen zijn focus.

Roglic zoomt in op La Planche-nederlaag: 'Pogacar feliciteren was een zege voor mij'

De mentale weerbaarheid van Roglic maakt de wilskracht in zijn karakter nog sterker. Hoe de Sloveen met tegenslagen omgaat, ziet hij als een belangrijk aspect voor de weg naar nieuw succes. Neem bijvoorbeeld de nederlaag in de gele trui op La Planche des Belles Filles in 2020. 'Natuurlijk was ik teleurgesteld en boos. Maar voor mij was het ook een uitdaging om daar te zijn na verloren te hebben, en Pogacar te feliciteren. Dat was een overwinning voor mij. Ik zocht weer de controle om te doen wat ik daarna weer zou kunnen bereiken.'

'Je moet verliezen op dezelfde manier zoals je wint. Je leert veel meer van verliezen dan van winnen. Die nederlaag heeft me niet gebroken', stelt de drievoudig Vuelta-winnaar. 'Verliezen hoort erbij. Misschien had ik als ik de Tour daar wel had gewonnen, niet alles gewonnen wat ik erna wel won. Verliezen is gewoon onderdeel van winnen.' Zo stoicijns kijkt hij ook naar vele andere tegenslagen, vaak na valpartijen. 'Ik rij altijd door. Dat is beter dan naar huis gaan. Ik heb mijn benen toch nog? Neem de val in de Tour van 2022. Ik viel hard, maar op een hooibaal. Dat is toch heel veel geluk? En ik win nog altijd meer dan dat ik val, meer dan zeventig keer.'

Ook met een Vueltazege was Roglic vertrokken bij Jumb-Visma

In mei 2023 won Roglic de Giro en in de Vuelta was hij opnieuw topfavoriet. Om de zege kon hij echter niet écht strijden: ploegmaat Kuss droeg het rood en mocht de Vuelta na veel overleg winnen. Dit steekt Roglic. 'Het voelde oncomfortabel. Ik had erom willen strijden tot het laatst. Aan de andere kant ging het om het team, en ik gun het Sepp enorm, hij verdiende de overwinning.'

Het was erna wel duidelijk dat Roglic zou scheiden van zijn ploeg Jumbo-Visma. 'Ook als ik de Vuelta had gewonnen, was ik vertrokken. Ik heb namelijk elders grotere mogelijkheden om te winnen wat ik nog wil winnen. Het was een natuurlijke beslissing. Ik had alles eruit gehaald bij Jumbo.' Nu rijdt Roglic nog voor een laatste felbegeerde titel: de gele trui in Parijs. 'Maar ik heb geen spijt als het niet lukt. Kijk eens achterom, wat ik heb bereikt. Ik heb zo veel mooie dingen meegemaakt. Ik zou niets willen veranderen.'