Robert Gesink: met kleur op deze man zijn wangen, stegen Jumbo en Visma snel in de rangen

In onze Gestopt-reeks behandelen we elk jaar na afloop van het wielerseizoen de renners die de fiets aan de wilgen hebben gehangen. In het geval van Robert Gesink doe je hem met één artikel eigenlijk tekort, want waar begin en eindig je met de loopbaan van de man die Nederland en Visma | Lease a Bike zoveel schonk te eren? Een poging daartoe.

Gesink werd op 31 mei 1986 geboren in Varsseveld, gelegen in de Achterhoek. In zijn eerste jaren was dat dorp vooral in de ban van de er eveneens geboren Guus Hiddink, die met PSV eind jaren 80 jarenlang landskampioen werd en zelfs de Europa Cup I won. Als baby en peuter kreeg de jonge Gesink er uiteraard weinig van mee, op latere leeftijd kreeg hij zelf wel snel door dat hij meer een jongen van duurvermogen was in plaats van balsport-souplesse.

En zo kwam hij op de fiets terecht, mede met dank aan zijn vader. Die kocht een mountainbike voor zijn zoon, waar hij verknocht aan raakte. Op zijn twaalfde ging Gesink vervolgens fietsen voor De Peddelaars in Aalten, in de plaats waar hij zelf later ook nog zou wonen. Vanaf dat moment ging het crescendo, zowel met het Nederlandse wielrennen in de Boogerd/Dekker-jaren als de loopbaan van Gesink.

Zijn eerste noemenswaardige resultaten rijdt Gesink bijeen in 2003 en 2004, waarin hij de slotrit van de Vredeskoers, het Nederlands tijdritkampioenschap bij de junioren, de laatste etappe in de Tour du Pays de Vard en het Circuit de Wallonie wist te winnen. Bovendien eindigde hij op het WK in Italië zowel in de weg- als tijdrit bij de beste tien.

Het leverde hem voor 2005 een contract op bij Team Löwik Meubelen - Van Losser Installatiegroep, de formatie van Han Vaanhold. Daar zette hij zijn stijgende lijn voort en uiteindelijk koos hij er voor om voor 2006 na lang wikken en wegen - en sponsorproblemen bij de ploeg van Vaanhold - de stap te zetten naar het 'grote' Rabobank, weliswaar bij de opleidingsploeg.

Daar begon de destijds 19-jarige direct met een kickstart, door een derde plek in de Ronde van de Algarve bijeen te boksen. Een ritoverwinning in de Settimana Ciclista Lombarde, vierde plek in Rund um Köln en zelfs zevende plaats in de Ronde van Vlaanderen voor beloften - een koers die hij bij de profs nooit zou rijden - bevestigen zijn talent alleen maar, waar in de tweede helft van 2006 alleen maar meer aandacht voor kwam.

Dat kwam door een overwinning in de hoog aangeschreven koers Circuito Montanes, maar vooral door zijn tweede stek in de Tour de l'Avenir begin september. Daar moest de Nederlander enkel de vijf jaar oudere en al voor het procontinentale Agritubel koersende Moises Duenes voor zich dulden, waarna hij het seizoen ook nog eens knap afsloot met een zesde plek op het WK.

Lees verder onder de foto!

Gesink verovert direct zijn plek bij de profs

Rabobank had dan al bedongen dat Gesink in de loop van 2007 de overstap zou maken naar de profploeg, waar hij terechtkwam in een ploeg met sterren als Oscar Freire, Juan Antonio Flecha, Michael Boogerd, Thomas Dekker, Denis Menchov en Michael Rasmussen. Aan de zijde van die laatste maakte hij in februari zijn debuut in de Ronde van Californië, waar hij direct het jongerenklassement naar zich toe kon trekken.

Het bleek de voorbode van een vruchtbaar debuutjaar, wat in die tijd nog vrij ongewoon was voor een broekie van begin twintig. Gesink werd knap negende in op de Mur de Huy in de Waalse Pijl, eindigde als dertiende in de Ronde van Romandië, won een etappe in de Ronde van België en zorgde na alle Rasmussen in/uit de Tour-tumult voor een frisse wind in het najaar met een vierde stek in de Ronde van Duitsland en een tweede plaats in de Ronde van Polen. Afsluiten deed hij zijn eerste seizoen als neo-prof met een vijftiende stek in de Ronde van Lombardije.

Met die prestaties zorgde Gesink ervoor dat het Nederlandse publiek als vanzelfsprekend meer van hem ging verwachten. Boogerd stopte eind 2007 en op die manier kwam er meer druk op de schouders van Gesink, de oudere Thomas Dekker en neo-prof Bauke Mollema terecht, die met nog meer adelbrieven dan Gesink prof werd in 2008. Met de no-nonsense-mentaliteit van de laatste twee zat het wel snor, zo bewees de Varssevelder in de eerste maanden van 2008.

Sensationele Gesink in zijn eerste profjaren

Na het winnen van de koninginnenrit in de Ronde van Californië fietste Gesink zich met een indrukwekkende prestatie op de Mont Ventoux - waar enkel Cadel Evans hem voor kon blijven - ook in de leiderstrui van Parijs-Nice, maar daar konden de lepe Italianen Davide Rebellin en Rinaldo Nocentini hem in het slotweekeinde uiteindelijk in het pak steken. In de schaduw van Dekker reed Gesink vervolgens een sterk Ardense week, met een vierde plaats op de Mur de Huy als hoogtepunt.

Via het Critérium du Dauphiné - andermaal knap vierde - mocht de jongeling zich opmaken voor zijn hoofddoelen van dat jaar: de Olympische Spelen van Peking en de Vuelta, zijn eerste grote ronde. In China liet hij alvast zien dat het met zijn vorm wel snor zat, door negende te worden in de wegrit en als tiende te eindigen in de tijdrit. Vervolgens begon hij in goede vorm aan de Vuelta, waar hij zichzelf in de tweede week de top tien wist in te fietsen.

De zware bergritten, zijn terrein, moesten dan nog komen en zodoende reed Gesink naar stek vijf in het klassement, achter Alberto Contador, Levi Leipheimer, Tourwinnaar Carlos Sastre en Ezequiel Mosquera. Uiteindelijk restte plaats zeven in Madrid, doordat de Spanjaarden Alejandro Valverde en Joaquim Rodríguez -toch ook geen misselijke namen - hem in de klimtijdrit op de voorlaatste dag nog wisten te passeren.

Lees verder onder de foto!

Gesinks eerste Tour valt in het water

Door al deze goede resultaten werd de lat voor 2009 alsmaar hoger gelegd, temeer door het (noodgedwongen) vertrek van Dekker en de lonkende Tour de France. Het Nederlandse publiek mocht zich op die manier voor het eerst in pakweg vijftien jaar verheugen op een échte klimmer c.q. klassementsman in de Ronde van Frankrijk.

Gesink kende een wisselvallig begin van het seizoen, met zijn prestatie in Amstel Gold Race als voorbeeld daarvan. Op de Cauberg werd hij zeer knap derde, maar tegelijkertijd liep hij een spierscheurtje op. Toch leek hij zich met een sterke vierde plaats in Critérium du Dauphiné op tijd in vorm te fietsen voor de Tour, maar daar sloeg het noodslot vlot toe. Gesink viel hard in de vijfde etappe, verloor veel tijd en kon met een gebroken pols niet door.

Zoals zo vaak verzette hij direct zijn zinnen, met de Vuelta als nieuw doel. Daar reed hij zich na een week op het virtuele podium, om leider Valverde constant in het zicht te blijven houden. Na achttien dagen Vuelta was het verschil nog altijd maar 32 tellen, maar die spannende apotheose kwam er helaas niet: Gesink kwam ten val, blesseerde zichzelf en zou de Vuelta uiteindelijk als zesde finishen, op 6.40 minuut van Valverde. Enkele weken later sloot hij zijn jaar af met een overwinning in de Giro dell'Emilia en zesde plaats in de Ronde van Lombardije.

Lees verder onder de foto!

Gesink klopt op de deur in Tour de France, ondanks tegenslag

Door die Vuelta had het Nederlandse wielerpubliek weer veel vertrouwen in een positief weerzien tussen de Tour en Gesink, die daar met zijn goede prestaties in het voorjaar van 2010 ook aanleiding toe gaf. Hij imponeerde in Tirreno-Adriatico, de Ronde van het Baskenland en hoefde pas op de voorlaatste dag van de Ronde van Zwitserland de leiding af te staan na een zege in de koninginnenrit. Klaar voor de Tour, zo was de algemene conclusie.

Daar lag hij op dag drie in de doorregende etappe richting Spa tegen het asfalt, waarbij hij een scheurtje in zijn ellepijp opliep. Gesink verbeet de pijn, maar beëindigde de eerste week wel al met minuten achterstand. In de eerste bergetappe naar Morzine toonde hij alvast dat hij aan de betere hand was met een derde plaats. Dat niveau hield hij in het restant van de Tour vast en zo eindigde hij knap op de zesde plek, wat later door het schrappen van winnaar Alberto Contador en ploeggenoot Denis Menchov nog opliep naar stek vier.

Vervolgens verdween hij even uit beeld, om met de grote poort weer binnen te komen bij het debuut van de Canadese koersen Quebec en Montréal. De sterke coureur werd derde in Quebec en won Montréal, waarmee hij direct één van de favorieten was voor het Italiaanse najaar. Die status bevestigde hij met andermaal een zege in de Giro dell'Emilia, maar op weg naar de Ronde van Lombardije sloeg het noodlot toe.

Gesinks vader Dick was bij een zware val tijdens een mountainbiketocht in Zuid-Limburg ten val gekomen en lag in coma, waardoor zijn nog altijd maar 24-jarige zoon halsoverkop naar huis moest. In de weken die volgden werd zijn vader succesvol geopereerd aan de verwondingen aan hoofd en lichaam, maar een onverwachte infectie zorgde er uiteindelijk voor dat Dick Gesink kwam te overlijden.

Lees verder onder de foto!

Gesink moet vaker dan een mens lief is terugkeren van tegenslag

In de maanden richting 2011, kwam fietsen tegelijkertijd op plek twee en verwerkingsplek één terecht. In zijn eerste koersen van dat jaar toonde hij direct hoe verbeten hij is: na winst in zowel de koninginnenrit als het eindklassement van de Ronde van Oman volgde een knappe tweede plek in Tirreno-Adriatico, derde plaats in Ronde van het Baskenland, goede Amstel Gold Race en hoorde hij bergop bij de beste drie renners in het Critérium du Dauphiné.

De Ronde van Frankrijk verliep door een val op dag vijf niet zoals hij had gehoopt. Gesink reed de ronde uiteindelijk vrij anoniem uit, maar andermaal kwam hij sterk terug in Canada. Enkel Philippe Gilbert kon hem van de zege in Quebec houden, maar één week voor het WK komt de volgende klapper: Gesink breekt bij een val op training zijn dijbeen, één van de laatste blessures die je als wielrenner wil.

In februari reed hij echter 'gewoon' alweer mee in wedstrijdverband, als onderdeel van zijn terugkeer. In mei toonde hij met een eindoverwinning in de Ronde van Californië opnieuw dat hij terug was op het hoogste niveau, waarna hij zich via Zwitserland klaarstoomde voor de Tour. In Frankrijk was hij onderdeel van de gigaval op dag zes en dat noopte uiteindelijk tot een opgave na elf ritten. In de Vuelta herpakte hij zich wel weer, met een zesde stek in het eindklassement. In de maanden die volgden vond de hele Rabobank-soap plaats, waarna Blanco en Belkin op de borst kwamen te staan.

Lees verder onder de foto!

Gesink moet jaren van tegenslag overwinnen

Begin 2013 telde Gesink ondertussen 26 lentes, waarmee hij ook niet meer werd gezien als hét opstormende talent dat hij in 2010 wel nog was. Mede om die reden besloot hij de boeg wat om te gooien en voor het eerst te focussen op de Giro d'Italia van dat jaar. Dit betekende ook geen Ardens drieluik, wat na één week koersen de goede keuze bleek: Gesink vond zichzelf terug op plek drie in het klassement. In etappe veertien zakte hij echter weg en uiteindelijk zou hij voor het slotweekeinde uit de ronde stappen.

Goed één maand later stond hij voor het eerst niet als (mede-)kopman aan de start van de Tour, maar als meesterknecht van Bauke Mollema, het jaar daarvoor vierde in de Vuelta. Die rol vervulde hij goed voor de Groninger en uiteindelijk ook de goed rijdende Laurens ten Dam, maar zelf pakte hij in andermaal Noord-Amerika weer de shine op zich door de GP Quebec van dat jaar te winnen.

Gesink begon 2014 vervolgens voor het eerst Down Under, maar kreeg dat voorjaar een nieuwe tik te verwerken: hartritmestoornissen speelde hem al langer parten, waardoor een operatie noodzakelijk en de Tour onmogelijk bleek. Zodoende zocht hij het andermaal in de Vuelta, waar hij voor top tien leek te gaan. Zwangerschapscomplicaties bij zijn vriendin zorgden ervoor dat hij - terwijl hij zevende stond - thuis logischerwijs harder nodig was en om die reden beëindigde hij direct zijn seizoen.

Lees verder onder de foto.

Ploeg Plugge en Zeeman bloeit op, mede dankzij Gesink

Het duurde - mede door een knieblessure - tot medio 2015 vooraleer we Gesink weer in volle glorie zagen. Belkin was ondertussen LottoNL-Jumbo geworden en de ploeg kende een desastreus jaar, waarin het het lachertje van de WorldTour was geworden. Gesink himself stond echter op en werkte zich na top tien-noteringen in Zwitserland en Californië ook de top tien van de Tour in. Met een zesde plek in het eindklassement redde hij de meubelen van zijn team voor dat seizoen. Op het moment dat de bazen Plugge en Zeeman het ook het hardst nodig hadden.

De welbekende Sky-trein was ondertussen de norm geworden in het wielerpeloton en Gesink besefte dat hij het misschien beter op een andere manier kon aan gaan pakken. Ritsuccessen, dat werd zijn doel voor 2016. En dan het liefst in de Tour, maar een valpartij in de Ronde van Zwitserland van dat jaar zorgde ervoor dat hij niet aan de start kon staan van de Franse ronde. Steven Kruijswijk pakte ondertussen de aandacht door het bijna winnen van de Giro.

Gelukkig was daar altijd nog de Vuelta, waar hij zijn nieuwe rol omarmde. Na een tweede plek op de Lagos de Covadonga pakte hij op dag veertien dan eindelijk die ritzege in een grote ronde, door de Aubisque te temmen. Later in die ronde zat hij er nog tweemaal bij, maar beide keren bleek iemand anders voorin sterker dan de opgeleefde Gesink.

Lees verder onder de foto!

Gesink komt net tekort voor huzarenstukje

Uiteraard bleef het summum, ook in die rol, de Tour de France en dat was dan ook hét doel voor 2017: een rit winnen op het grootste wielerpodium ter wereld. Op dag acht, een rit naar Station des Rousses, is hij onderdeel van een groepje van vier. Daaruit demarreert de jonge Fransman Lilian Calmejane op de laatste beklimming, waarna Gesink de achtervolging inzet. De Nederlander komt tot binnen de tien seconden, maar moet uiteindelijk toch zijn meerdere erkennen en genoegen nemen met plek twee.

Eén dag later klopt de pechduivel alweer op de deur: in een doorregende etappe komt Gesink hard ten val op zijn rug, waarbij hij zijn wervelkolom breekt. De daaropvolgende maanden is het logischerwijs einde seizoen, daar hij een korset aangemeten krijgt. Zijn échte rentree - op een klein mankement in de Ronde van Catalonië van 2018 na - volgt in de Giro van dat jaar, waar hij andermaal als rittenkaper heengaat. In het slotweekeinde van die ronde was hij opnieuw dicht bij, maar Mikel Nieve bleek in een loodzware etappe de betere te zijn.

Lees verder onder de foto!

Jumbo-Visma groeit, met dank aan cultuurbewaker Gesink

Ommekeer twee in de loopbaan van Gesink volgt in juli van dat jaar, waar de aanpak van het vernieuwde LottoNL-Jumbo zijn vruchten écht af begint te werpen. Met Primoz Roglic en Steven Kruijswijk heeft de ploeg plots twee mannen die mee doen om het eindpodium in die ronde, waardoor Gesink logischerwijs in een rol van knecht wordt geduwd. Een taak die hem meer dan bevalt.

Dat najaar werd om zeep geholpen door een val in de Verenigde Staten, waarbij hij een sleutelbeen en twee ribben brak. Vanaf 2019 kreeg de ploeg evenwel een nieuwe boost met de komst van Visma als sponsor, maar Gesink zou de derde plek van vriend en collega Kruijswijk in de Tour van dat jaar niet meemaken door een zware val in Luik-Bastenaken-Luik met gebroken bekken en sleutelbeen tot gevolg.

Toch was hij dat jaar nog van cruciale waarde, door de rol van meesterhelper in de Vuelta op zich te nemen. De eerste Vuelta van Roglic, waar Gesink zichtbaar genoot van de taak als knecht deluxe. De roeping werd duidelijk en in het coronajaar 2020 wenste Jumbo-Visma de volgende stap te zetten, en tegelijkertijd ook de moeilijkste: het winnen van de Tour.

Lees verder onder de foto!

Succesvolle Vuelta-jaren staan symbool voor loopbaan

Na de coronastop vloog de ploeg - Gesink incluis - door de voorbereidingskoersen op de Tour heen en leek de kroon op de loopbaan van de inmiddels ervaren rot gezet te worden, ware het niet dat Pogacar er op La Planche des Belles Filles in slaagde om een kunststukje uit zijn benen te schudden. Geheel volgens de les van Gesink herpakten Roglic en Gesink zich met het winnen van de Vuelta.

In 2021 was de honger alleen maar groter, maar eindigde de Tour voor Gesink in het mineur: hij viel al op dag drie en moest de koers verlaten met een gebroken sleutelbeen, om vervolgens op tijd te herstellen voor het najaar en daarin opnieuw een belangrijke rol te spelen voor winnaar Roglic. Tegelijkertijd bleef de liefde voor het fietsen - ondanks alle tegenslag - volop aanwezig: elke dag toonde hij vanuit Andorra of elders ter wereld hoe mooi het is om op de fiets te stappen.

Toch bleef het ook om prestatie draaien en in die hoek moest Gesink in 2022 een bittere pil slikken, daar Zeeman hem moest meedelen dat een plek in de Tourploeg van dat jaar er niet in zou zitten. Met Roglic was er wel een nieuwe kans in de Vuelta, die dat jaar met een ploegentijdrit van start ging in Utrecht. Jumbo-Visma was heer en meester op die dag en er werd voor gekozen om Gesink zijn moment van glorie te bezorgen: hij mocht als eerste over de meet komen en de leiderstrui dragen. Een mooi gebaar, daar Jonas Vingegaard juist dat jaar de Tourdroom van Jumbo-Visma en Gesink in vervulling bracht.

Later in de ronde verdween Roglic - nog volop vechtend met Evenepoel om de eindzege - uit de ronde na een val uit koers, waardoor Gesink voor enkele dagen in zijn oude rol als rittenkaper op mocht draven. Daar leek hij op de Alto de Piornal wonderwel in te slagen, maar uiteindelijk sjeesden Evenepoel en Enric Mas hem in de slotfase alsnog voorbij.

Lees verder onder de foto!

Cirkel is meer dan rond na prachtige loopbaan Gesink

2023 begon nog maar eens met tegenslag door een valpartij in de Tour Down Under met gebroken bekken tot gevolg, al maakte Gesink er met zijn familie in de weken op voorhand wel een zeer mooie roadtrip van. Eenmaal terug in Europa lag de focus vooral op de Vuelta a Espana, na opnieuw een niet-selectie van de Tour. Daar was Gesink samen met Dylan van Baarle verantwoordelijk voor het brommerwerk en de nauwgezette controle in een legendarische ronde. Sepp Kuss, inmiddels een goede vriend van Gesink, stond uiteindelijk op het hoogste treetje, vóór Vingegaard en Roglic.

Dan 2024, het jaar waarvan Gesink wist dat het zijn laatste zou worden. Visma | Lease a Bike had daarin het plan om de ervaren pion in twee grote rondes te laten opdraven: de Giro én Vuelta. Na een goede voorbereiding sloeg het in Italië al op dag één al de verkeerde kant op, met een lullig valpartijtje en breuk in de hand tot gevolg.

Zoals in zoveel jaren was daar altijd nog de Ronde van Spanje, waar Gesink nog één keer volle bak naar toewerkte. Hoewel het voor de ploeg een vrij anonieme ronde werd, was de inmiddels 38-jarige renner zich bewust van dat het de laatste keer was en werd het zo alsnog een fantastische koers. Zijn kinderen waren in de slottijdrit present om vader Gesink nog één keer aan te moedigen en zo was de cirkel in Madrid rond op de manier zoals hij dat graag wilde: zonder al teveel poespas, maar met de juiste mensen om hem heen. En nu? Doen wat hij leuk vindt: fietsen, maar ook zeker genieten van familie en het maken van mooie foto's.