Jan Tratnik mocht begin mei toch wel dé pechvogel van Jumbo-Visma genoemd worden. De Sloveen raakte daags voor de Ronde van Italië betrokken bij een aanrijding, waardoor hij de Giro moest missen. Op zijn eigen website geeft hij bijna één maand later een update.
Tratnik blikt in zijn verhaal terug op de periode voor de Giro. 'Na Milaan-Sanremo ging ik er een weekje uit, om de batterijen opnieuw op te kunnen laden. Vervolgens trokken we alweer naar de Teide, waar het weer veel beter was dan verwacht. Daar hebben we twee weken hard getraind, met duurritten tot wel zeven uur. Eten, slapen, rusten en de dagen aftellen richting de Giro.'
'Voor de Giro wilde ik mijn vorm graag eens testen en dat deden we in Luik-Bastenaken-Luik, waar ik het mijzelf moeilijk maakte door de wedstrijd hard te willen maken', aldus Tratnik, die met een solo-aanval zichzelf opblies. 'Desondanks was ik tevreden, want ik kon laten zien dat ik klaar was naar de Giro. Met wat korte trainingen was ik volledig klaar om ervoor te gaan, ik was ontzettend gemotiveerd.'
'Jammer genoeg werd het een Grande Nightmare in plaats van Grande Pardenza', blikt Tratnik terug op zijn val en bijbehorende blessure en het niet kunnen starten. 'Ik wil er niet eens meer over schrijven wat er gebeurd is en hoe het eruitzag, omdat ik het mijzelf niet meer wil herinneren en deze verschrikkelijke dag achter me wil laten.' Uiteindelijk won land- en ploeggenoot Primoz Roglic de Giro.
Tratnik moet nog altijd rustig doen
'Momenteel ben ik thuis. De operatie is achter de rug en ik spendeer veel tijd liggend', aldus de Sloveen. 'Ik heb drie bestemmingen: mijn bed, de bank en een aangepaste stoel aan tafel. Zoveel mogelijk horizontaal, want ik mag nog enkele weken lang zo weinig mogelijk steunen op mijn benen. Het gaat goed, maar het is niet gemakkelijk. Zo nu en dan gaat het even niet lekker in mijn hoofd, maar ik weet diep in mijzelf dat alles uiteindelijk goed zal komen.'
'De eerste veertien dagen waren cruciaal', vervolgt de coureur van Jumbo-Visma. 'Door de wond na de operatie, moest ik voorzichtig zijn om infecties te voorkomen. Na twee weken zijn de hechtingen verwijderd en kon de revalidatie beginnen. Krachtoefeningen mag ik nog niet doen, want dan belast ik mijn been met extra gewicht. Het is hoe dan ook goede mentale training. Ik wil iedereen bedanken voor alle steun en hoop in mijn volgende blog te schrijven over mijn voorbereiding richting nieuwe koersen.'
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties