Walscheid (8e) en Rex (9e) dolblij na Parijs-Roubaix: 'Dit gevoel is ongelofelijk'

Waar de top-6 van Parijs-Roubaix de verwachte namen bevatte, waren plekken zeven, acht en negen toebedeeld aan verrassende coureurs. Achter John Degenkolb bemachtigden Max Walscheid en Laurenz Rex nog knap plekken in de top tien van De Hel van het Noorden, en de twee konden daarmee hun geluk niet op.

Nadat Jumbo-Visma en Wout van Aert de wedstrijd al voor het Bos van Wallers opengooiden, wisten Walscheid en Rex zich knap naar de kop van de wedstrijd te rijden. Lang hielden ze het vol in het wiel van de favorieten, maar uiteindelijk waren de versnellingen van Mathieu van der Poel ze toch te machtig. in tegenstelling tot de uit de wedstrijd gevallen pechvogel Degenkolb, werd Walscheid wél op waarde geklopt. 'Op de strook Mons-en-Pévèle maakte ik een klein foutje. Ik probeerde te anticiperen op de aanvallen, maar uiteindelijk kostte dat me te veel energie', vertelt de Duitser van Cofidis bij Cyclism Actu.

Ook voor Rex viel daar het doek, waarna het duo gezamenlijk in de achtervolging moest. 'Ik ging kapot in Mons-en-Pévèle, ik kon Van der Poel niet bijhouden. Daarna reden we samen 50 kilometer, we gaven alles wat we hadden.', is te lezen in Cyclism Actu. Dat had uiteindelijk het gewenste effect voor het geplaagde Intermaché-Circus-Wanty, dat Taco van der Hoorn en Biniam Girmay aan valpartijen verloor in de afgelopen weken. 'Na alle pech van de afgelopen weken... Ik denk dat dit het beste cadeau was dat ik ze kon geven.'

Euforie overheerst bij Rex en Walscheid: 'Ik ben leeg, ik heb pijn, ik wil huilen, lachen, maar vooral slapen.'

Uiteindelijk kwam het tweetal op meer dan drie minuten van Van der Poel over de streep, maar daar was de blijdschap niet minder om. 'Een toptienplek is geweldig, daar ben ik echt super blij mee. Ik had een goede dag en het team verwachtte een goed resultaat van mij. De druk was groot, dus ik ben blij dat ik heb laten zien waarom het het Cofidis-team mag leiden in Parijs-Roubaix.' Bij Rex was die druk er niet, maar is de vreugde des te groter: 'De sfeer was geweldig, je voelde je benen daardoor niet eens meer. Parijs-Roubaix is duidelijk de gekste en mijn favoriete koers. Ik ben leef, ik heb pijn, ik wil huilen en ik wil lachen, maar vooral slapen. Dit resultaat geeft een ongelofelijk gevoel.'