Yates maakt Giro plots weer spannend na lossen Bernal; Martin wint etappe

Simon Yates heeft de Giro d'Italia in de zeventiende etappe weer spannend gemaakt. De Brit van Team BikeExchange viel aan op de steile Sega di Ala en de schier onoverwinnelijke Egan Bernal kraakte plots in de slotkilometers. Yates kreeg vleugels en pakte flink wat tijd terug op Bernal. Vroege vluchter Daniel Martin won de etappe, door ontzettend knap voor alle favorieten uit te blijven. João Almeida werd voor Yates tweede.

Een dag na de rustdag, plots een warm zonnetje in plaats van regen en andermaal een zware bergetappe; we gingen er eens goed voor zitten, want wie had goede benen en wie zou erdoor zakken? 193 kilometer in totaal, waarvan de eerste 140 veelal in dalende lijn, met alleen een klimmetje van derde categorie tussendoor. Het was uiteraard op dat klimmetje dat een kopgroep het voor elkaar bokste om weg te rijden. We hadden negentien leiders, met Daniel Martin van Israel Start-Up Nation op dik een kwartier als best geklasseerde.

Negentien leiders lijken weg, BikeExchange start achtervolging

Het klinkt simpel, maar zo was het niet. Zestig kilometer lang moest er vol voor gekoerst worden. Bergkoning Geoffrey Bouchard (AG2R) wilde uiteraard mee en slaagde daarin. Davide Formolo en George Bennett mochten dan weer niet vertrekken van het peloton. Naast Martin en Bouchard waren het uiteindelijk Gianni Moscon (INEOS), Dries De Bondt (Alpecin), Simone Ravanelli (Androni), Luis Léon Sanchez (Astana), Giovanni Carboni (Bardiani), Felix Großschartner (BORA), James Knox, Pieter Serry (beide DQS), Matteo Badilatti (FDJ), Jan Hirt, Andrea Pasqualon, Quinten Hermans (allen Intermarché), Antoni Pedrero, Matteo Jorgenson (beide Movistar), Jacob Mosca (Trek), Alessandro Covi en Valerio Conti (beide UAE) die de vlucht vormden.

Na de lange oorlog uit het eerste twee uur vond INEOS Grenadiers het goed en zo hadden de negentien vluchters na dik negentig kilometer al bijna zes minuten te pakken. We leken weer een wedstrijd in de wedstrijd te krijgen, maar plots was Team BikeExchange daar. De ploeg van Simon Yates zette drie mannen op kop van het peloton en die begonnen in een vlak stuk vallei keihard te rijden. Van de dik vijf minuten was al gauw niks meer over. De voor de kopgroep dodelijke vallei van vijftig kilometer zorgde ervoor dat de tweede gecategoriseerde klim van de dag met nog slecht drie minuutjes voorsprong werd aangevangen. En BikeExchange verslapte in het pak geen moment...

Op de Passo di San Valentino van eerste categorie werd het tempo in het peloton hoog gehouden en dus moest er vooraan iets gebeuren. Martin was duidelijk één van de betere klimmers en hij voerde de forcing. Moscon en Pedrero konden mee en op het tandvlees sloot ook Bouchard net onder de top nog weer aan. Hij kon zo de veertig punten rapen en zijn voorsprong in het bergklassement verder vergroten. Onder leiding van Team BikeExchange dunde het peloton beetje bij beetje uit. Remco Evenepoel loste snel, maar kwam later op eigen tempo nog wel terug. Voor Formolo (elfde) was een goed klassement naar de vaantjes, hij moest er snel af en kan zich de rest van de Giro gaan richten op een ritzege.

Ciccone kent veel pech en lost snel, ook Vlasov overboord op slotklim

Na twee gecategoriseerde beklimmingen was het tijd voor het slotstuk, de Sega di Ala. De ultrasteile klim van 11,2 kilometer aan 9,8 procent moest de beslissing brengen en uiteraard ging dat niet zonder chaos. Giulio Ciccone reed net na de top van de voorlaatste klim lek en moest achtervolgen. Toen hij net was teruggekeerd en achterin het peloton zat, werd er net in die regionen gevallen. Evenepoel lag erbij, luxe-knecht Vincenzo Nibali ging tegen de grond en ook Ciccone lag er even bij. De schade bij de Italiaan was - in tegenstelling tot de anderen - niet groot en hij zat vrij snel weer op de fiets. Omdat BikeExchange in het peloton echter al tijden gas gaf, moest Ciccone veertig seconden dichten naar de andere favorieten.

Terwijl Ciccone ook nog eens van fiets moest wisselen en alles moest geven om terug te keren, moest het peloton met andere favorieten doorfietsen, want er werd ook in de kopgroep niet gewacht. Na de afdaling gingen we daar van vier naar zes, met naast Martin, Moscon, Pedrero en Bouchard ook Ravanelli en Carboni. De zes vroege vluchters hadden aan de voet van de Sega di Ala nog anderhalve minuut over naar het peloton favorieten, waar Ciccone - mede met wat hulp van ploegleiderswagens van de concurrenten - terug kon keren en op adem kon komen.

Eenmaal klimmend daalde de voorsprong van de koplopers verder. INEOS Grenadiers had de leiding overgenomen en beukte op kop. Dat ging ten koste van nummer vier Aleksandr Vlasov, die namens Astana het eerste belangrijkste slachtoffer werd. Ciccone moest de prijs betalen voor alle achtervolgings-inspanningen en loste ook snel. Zo hadden we de nummers vier en zes uit de rangschikking in het rood, al hing Vlasov nog wel een hele tijd aan het elastiek. Ciccone gaf snel veel meters en daarmee tijd prijs. De andere favorieten moesten echter nog uit hun hok komen.

Yates en Almeida gaan, Bernal kraakt plots

Vooraan was Dan Martin de laatste vluchter die voorop bleef. De Ier stoempte en sleurde zich omhoog en lange tijd hield hij die anderhalve minuut speling richting het peloton. Daar was het Jonathan Castroviejo die de forcing voerde voor Bernal, met alle andere klassementsrenners nog scherp in het wiel. Damiano Caruso, Hugh Carthy, Yates, Tobias Foss, João Almeida... Het was wachten op het moment dat er iemand vandoor ging. Pedrero, Bouchard en Moscon hingen er ondertussen ook nog tussenin vanuit de vroege vlucht. Wanneer ging het los?

Voor Bernal was het niet eens nodig. De één na de andere klassementsman ging eraf toen de weg steiler en steiler werd. Het tempo van Castroviejo werd eerst Carthy er te veel aan en op hetzelfde moment konden ook Romain Bardet niet mee. Op het moment dat Martin op vijf kilometer onder de top was, had Bernal alleen nog zorgen om Caruso en Yates voor het klassement. Almeida en Foss konden een prima zaak doen voor hun eigen klassement. Alsof het scenario voor Bernal nog niet perfect genoeg was, kwam ook Moscon nog terugwapperen om tempo te maken in de slotkilometers.

Almeida was op vier kilometer van de meet de eerste klassementsman die aanging. Niet veel later ging Yates, die toch iets moest doen na al het werk van zijn ploeg. Yates, Bernal en Daniel Felipe Martínez kwamen terug bij Almeida, terwijl Caruso zijn eigen tempo probeerde te zoeken. Het leek allemaal perfect voor Bernal, tot de Colombiaan ineens instortte. Martínez moest wachten en de schade plots beperken voor Bernal, die de geloste Caruso terug bij zich kreeg. Yates en Almeida hadden het gezien en kregen vleugels. In de absolute slotfase beet Martin vooraan op zijn tanden en won hij de rit. Almeida reed nog weg bij Yates, maar kwam te laat. Hij en Yates pakten wel veel tijd op Bernal. Yates komt met bonificatieseconden een minuutje dichter.