Zilveren Kooij steekt hand in eigen boezem na EK: 'Het is ook aan mij om daar te zitten'

Net niet: dat was het voor Olav Kooij op het EK wielrennen in Belgisch-Limburg. De Nederlandse sprinter reed wellicht de snelste spurt van allemaal, maar moest toezien hoe Tim Merlier naast hem de handen in de lucht kon gooien. En dat steekte toch wel, zo bekende de man uit Numansdorp na afloop met de zilveren medaille om zijn nek.

De eerste woorden wegen het zwaarst, zeggen ze wel eens. 'De teleurstelling overheerst', concludeerde Kooij. 'Het is een zure tweede plek. Ik kwam nog goed opzetten, maar ik zat misschien niet helemaal waar ik moest zitten bij het ingaan van de sprint. Ik kon nog wel een hoop goedmaken, maar de streep kwam net te vroeg. Dat heb je ook deels in eigen hand', vertelde hij.

Daarmee doelt Kooij op het gegeven dat hij niet bij zijn landgenoten zat in de finale. Met Mick van Dijke, Danny van Poppel, Mike Teunissen en Mathieu van der Poel beschikte hij op papier over een wonderlijke lead-out, maar uiteindelijk kwamen de Nederlanders er niet aan te pas in de slotkilometer.

Desgevraagd doet Kooij zijn verhaal over de finale. 'Ik merkte dat Mike er zat, maar we besloten te wachten en kwamen uiteindelijk niet meer bij elkaar om onze move te maken. Mathieu heb ik niet eens gezien, maar ze zaten ook wat achter me, tussen de renners die uitzakten van voren. Dat maakte het vrij lastig om het overzicht te bewaren en elkaar weer te vinden.'

'Ik had een goede kick, maar Tim ging snel en dat was moeilijk om goed te maken. Het gevoel was goed en ik was er dicht bij, dus ik baal wel. Afgelopen jaar was ik blij met mijn derde plek, maar nu is dat niet het geval. Dat maakt het een bittere pil om te slikken', vatte hij samen.

Lees verder onder de video!

Kooij kan niet anders dan concluderen dat Nederland goede koers reed

'We zaten er constant, ook in de heuvelzone', complimenteerde de spurter zijn aanvallende landgenoten. 'Italië en België hebben daar ook veel krachten verspeeld. Het is makkelijk om achteraf te concluderen dat het anders moest, maar ik denk vooral dat we een heel goede koers hebben gereden. Het is ook aan mij om in goede positie te zitten.'

'We hebben een goede koers gereden, zeker ook in het middenstuk', herhaalde Kooij. 'We waren altijd mee, tot aan de laatste ontsnapping aan toe. Uiteindelijk zat de vermoeidheid bij iedereen in de benen, wat ook goed was voor mij. Ik kon me redelijk rustig houden en voelde me nog redelijk, dus is het des te jammerder dat het niet lukt.'

'De winnaar heeft altijd gelijk, dat zagen we nu wel weer. Tim verdiende het in ieder geval om hier te zijn. Ik heb dit jaar veel koersen tegen hem gereden en daarbij hebben we mooie duels uitgevochten. Er is sprake van een gezonde rivaliteit, maar ik had liever mijzelf zien winnen', besloot Kooij.