Column: Mijn goede voornemen voor 2019; vrouwenwielrennen actiever volgen

‘Brand knalt in Azencross ijzersterk naar zege; Betsema derde achter Cant.’ Een fantastische prestatie van onze landgenoten en in bijzonder van Lucinda Brand. Dezelfde dag: ‘Van der Poel maakt ‘mirakel’ bijna waar en loopt flink in in DVV Trofee.’ Uiteraard, de wedstrijd die Mathieu van der Poel reed was knap, maar in welke verhouding moet je die zien tot de prestatie van Brand? De cijfers liegen niet: het artikel over de mannencross is twaalf keer meer gelezen dan het verslag van de vrouwen.

Het is niet lang geleden dat vrouwencross een ‘bij-dingetje’ was. De veldrituitzendingen draaiden om de mannen, en zo ging het eigenlijk in het hele wielerwereldje. Dat kon niet. De feministische golf heeft (terecht) ook de wielerwereld bereikt. Wielermedia zijn langzamerhand meer met vrouwenwielrennen gaan doen, zeker in Nederland. Logisch, want in het vrouwenwielrennen is het echt Oranje boven.

Ook in Vlaanderen is er meer aandacht voor vrouwenwielrennen gekomen. De finales van onder meer Gent-Wevelgem en de Ronde van Vlaanderen waren rechtstreeks op de publieke omroep te zien, met een deskundige co-commentatrice uit het vrouwenwielrennen. De kijkcijfers op Sporza waren bij de vrouwen iets meer dan 400.000, bij de mannen bijna 700.000. Niet slecht, zeker als je bedenkt dat het vrouwenwielrennen in de vroege middag al te zien was.

Aandacht geven aan vrouwenwielrennen kan dus wel, maar het gaat met vallen en opstaan. Luik-Bastenaken-Luik bij de mannen was natuurlijk live te zien, de vrouwenkoers nergens, terwijl ook die onderdeel is van de WorldTour. De grootste ronde voor vrouwen, de Giro Rosa, was niet live te volgen in Nederland. Zelfs een vage stream ergens was lastig te vinden. Annemiek van Vleuten won, en nergens was het live te zien in dit land.

Waarom weet ik niet, dus ik ga ook niemand beschuldigen. Het verschil in media-aandacht is jammer. Natuurlijk, gezien de afgelopen jaren is het niet gek dat het publiek nog warm moet lopen voor vrouwenkoersen. Bij de mannen ken je als volger een groot gedeelte van het peloton, wat het kijken leuk maakt. Bij de vrouwenkoersen hebben veel mensen, inclusief ondergetekende, die kennis (nog) niet.

Van de mannen weet je de verhalen. Bijvoorbeeld dat Primoz Roglic schansspringer was, maar ook wie in welke koers goed was en wat voor geschiedenis een renner heeft. Bij de vrouwen hoor je vaak het verhaal van Van Vleuten in Rio, wat denk ik onderhand iedereen wel kent. Maar verder weet ik niet heel veel van bijvoorbeeld Elisa Longo Borghini of Coryn Rivera. Dat is alleen geen reden om het niet te gaan volgen.

Ik vind namelijk dat het vrouwenwielrennen meer verdient dan dat het nu krijgt. Het is vaak leuk om naar te kijken en er wordt bikkelhard voor getraind. Vrouwenwielrennen is topsport, net zoveel als mannenwielrennen dat is. Dat betekent niet dat de afstanden en snelheden allemaal even hoog moeten zijn, over het algemeen kunnen mannen nu eenmaal wat harder fietsen. Hoewel het vrouwenpeloton mij er dik af zou rijden, laat daar geen misverstand over bestaan.

Het is de tijd van goede voornemens, begin januari. Normaal doe ik niet aan zulke fratsen , maar ik maak een uitzondering. Ik hoop mezelf komend jaar meer in het vrouwenwielrennen te verdiepen en het echt actiever te gaan volgen. De wedstrijden die ik gezien heb waren vaak leuk en ook het veldrijden is tussen mannen en vrouwen een wereld van verschil. De vrouwencross is spannender, leuker en attractiever dan de mannencross, just saying.

Jasper den Boon (E-mail: jasper@indeleiderstrui.nl / Twitter: @JasperdenBoon)