Emotionele Van der Haar doet vol trots z'n verhaal over opa: 'Gevochten met 4 meter grote krokodil in Guatemala'

'Dat is het leven', zegt Lars van der Haar uiteindelijk, na een intens gesprek. Maar zo makkelijk is het natuurlijk niet altijd. De 33-jarige crosser van Baloise Trek Lions ging de afgelopen anderhalve week door een achtbaan van emoties. Een periode waarin zijn opa plots op sterven lag, hij toch twee crossen deed, zijn opa vervolgens overleed en hij prompt in Merksplas als derde finishte. In de Leiderstrui vond Van der Haar na de Aardbeiencross bereid om zijn verhaal te doen.

Het nieuws over zijn opa bracht Van der Haar vier dagen eerder zelf naar buiten, via zijn officiële kanalen. 'Rust zacht lieve opa. Bedankt voor alle mooie herinneringen', schreef hij erbij. Altijd heftig nieuws, ook bij Baloise Trek Lions. 'We kunnen perfect met elkaar en er zijn weinig woorden nodig om elkaar te begrijpen, zowel binnen als buiten de wedstrijd. Als je dan kleine dingen voor een ander kan doen, dan is dat met veel plezier. Maar dit staat los van de cross en maak je niet zoveel mee', zegt Thibau Nys desgevraagd.

'Het is natuurlijk ontzettend jammer en je kunt op zo'n moment helaas niet zoveel betekenen voor de ander', vervolgt de ploeggenoot van Van der Haar. 'Je kunt gewoon je medeleven betuigen en er voor hem zijn, en dat is moeilijk. Lars is iemand die met zulke dingen zit en die mentaal wel honderd procent moet zijn om een topwedstrijd te rijden. Dit is dus niet makkelijk voor hem, zo midden in het seizoen.'

Lees het interview met Lars van der Haar onder de foto

Van der Haar over zijn overleden opa: '

Gecondoleerd Lars, laten we daar mee beginnen

'Dankjewel.'

Je zei voor de cross al dat je afgelopen weekend in Lokeren en Niel als een zombie rondreed. Heb je een moment getwijfeld om daar niet te starten?

'Nee, want ik weet honderd procent zeker dat als opa dat nog had geweten, hij had gezegd dat ik moest rijden. Het moeilijke was gewoon dat we op woensdag (6 november, red.) werden gebeld, dat we afscheid moesten komen nemen. Daar ben ik naartoe gegaan en dan zie je voor je gevoel iemand anders dan je eigen opa. Dat is al heel moeilijk, en er werd gezegd dat hij binnen een paar dagen zou overlijden. Hij raakte al in een coma en zat aan de morfine, dus ik had in m'n hoofd geprent dat hij voor het weekend zou overlijden en dat ik in het weekend in de cross dan zijn leven kon eren. Niet treuren, maar zijn leven vieren...'

'Dat gebeurde alleen niet, want opa bleef door ademen en daar kreeg ik het heel moeilijk mee. Gekke gedachtes, dat je in een circus aan het rondrijden bent, terwijl er een persoon ligt te sterven. Dat contrast kreeg ik niet verwerkt, dus heb ik in Lokeren en Niel op de automatische piloot gereden. De ploeg wist ervan, maar ik kwam misschien wat negatief over in interviews. Dat kon ik alleen niet onderdrukken. Dinsdag is opa uiteindelijk overleden en daar waren we allemaal heel rustig onder.'

Je zei een week geleden tegen mijn collega al off the record dat je opa op sterven lag en dat je er toen nog niet over wilde praten. Kun je nu zeggen waarom hij zo ziek was?

'Het erge is dat hij door een val van een trap dement is geraakt door hersenletsel. De laatste twee en een half jaar heeft hij niet meer het mooiste leven gehad. We hebben nog wel een paar keer geprobeerd langs te gaan, maar door het fietsen heb ik dat niet zo vaak kunnen doen als gewild. Hij woonde ook wat verder weg, maar ik ben wel heel blij dat hij iedere keer blij was als ik mijn dochter meenam. Soms herkende hij je alleen wel en soms was dat anders.'

'Het was de opa waar wij in ieder geval de sportkant van hebben, een man die alles heeft meegemaakt: van de razzia's in Amsterdam en de hongersnood in de Tweede Wereldoorlog tot aan letterlijk vechten met een vier meter grote krokodil in Guatemala, waarbij een stuk uit z'n been en arm werd gebeten, maar hij leefde nog. Uiteindelijk is hij ook daarna nog tot aan Tibet op vakantie geweest.'

Hoe oud was hij?

'88. Een mooie leeftijd, maar het leven was de laatste twee jaar niet meer wat je voor hem gewenst had. Daarom zei ik ook dat hij nu rust heeft.'

Ik sprak Thibau en die was er wel een beetje stil van. Hoe hebben zij jou kunnen helpen?

'Thibau heeft me geholpen door die zondag in Lokeren te winnen. Ik had tegen 'm gezegd dat ik het niet kon die dag en dat ik er alles aan zou doen om hem een gaatje te geven. Dat gaf mij ook de positie om er daarna rustig achteraan te fietsen. Dat hij won, vond ik zo mooi. Thibau is dan wel een jongen die je meteen iets teruggeeft, als hij de kans ziet. Dat hij vandaag een podiumplaats weggeeft voor mijn Superprestige-klassement, is heel mooi.'

Dat je zelf weer lachend op het podium staat in Merksplas, is het cirkeltje dan weer een beetje rond?

'Ja, dat is heel fijn. Ik heb wel een heel moeilijke week gehad en ik zit nog niet honderd procent lekker in m'n vel. Maar het is al wel een meer berustend gevoel, van: pfoe, het is klaar en we kunnen verder. Dinsdag is de uitvaart en dit is uiteindelijk ook het leven. Helaas zijn we allemaal een keer aan de beurt, maar ik ben wel iemand die daar stil bij wil staan.'

Dankjewel Lars, en sterkste dinsdag.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)