Iserbyt moet in Waterloo genoegen nemen met het zilver: 'Had de benen om te winnen'

In de Wereldbekermanche van Waterloo stond er geen maat op Thibau Nys en derhalve zat er voor Eli Iserbyt niet meer in het vat dan een tweede plaats. Na afloop van de race in de Verenigde Staten blikte de crosser van Pauwels Sauzen-Bingoal terug op zijn prestatie.

'Ik ben wel ontgoocheld, want het is de tweede week op rij dat ik tweede word', aldus Iserbyt, die daarbij doelt op zijn tweede stek in de cross van Beringen (welke eveneens werd gewonnen door Nys). Naar eigen zeggen verloor Iserbyt kostbare seconden als gevolg van een noodgedwongen schoenenwissel. 'Mijn schoen ging kapot door het springen. Daardoor kwam ik met mijn voet tegen mijn pedaal. De sluiting van mijn schoen ging eraf en ik kreeg hem er niet meer in. Ik verloor wat tijd door die wissel en ik was ook het ritme kwijt. Daarna was het moeilijk om terug te komen', aldus de 25-jarige Belg.

Iserbyt (tweede) teleurgesteld, Ronhaar (derde) tevreden

Iserbyt geeft vervolgens te kennen dat hij er altijd in is blijven geloven, maar dat hij in de voorlaatste ronde met een soort dipje te maken kreeg. 'Als ik dat niet had gehad, kon ik misschien het gat naar Thibau nog dichten. Maar dan had ik alsnog niet gewonnen', is de Vlaming eerlijk. 'Thibau en zijn ploeg hebben het goed gespeeld. Toch overheerst bij mij wel de teleurstelling, omdat ik de benen had om te winnen.'

Op ruime achterstand van Iserbyt finishte Pim Ronhaar (eigenlijk een teamgenoot van Nys) namens de Nederlandse selectie als derde. In tegenstelling tot Iserbyt was de 22-jarige Fries juist wél tevreden met zijn uitslag. 'Ik moet wel zeggen dat ik last heb van mijn rug. Na twee of drie rondes kwam die pijn opspelen. Vrijdag heb ik hier ook al gereden en dat was een zware cross met veel modder. In de wedstrijd had ik moeite met optrekken. Ik heb zo lang mogelijk geprobeerd om Eli af te houden, maar toen hij kwam aansluiten, was het mentaal wel moeilijk', aldus een openhartige Ronhaar.