Thomas komt met anekdote over 'beest' Van Vleuten: 'Ze ging zeven uur trainen... en de volgende dag weer'

Annemiek van Vleuten was te gast in de Geraint Thomas Cycling Club-podcast. De Nederlandse sprak er met Geraint Thomas en Tom Fordyce over het wereldkampioenschap in Yorkshire, het rijden voor de nationale ploeg en verklapte dat ze in Wollongong eigenlijk van héél ver wilde aanvallen.

Thomas begint de podcast met een leuke anekdote over de eerste ontmoeting tussen hem en Van Vleuten. 'Het was in Tenerife en ik zag haar aan het ontbijt. Ik vroeg haar wat ze die dag van training zou doen, waarop ze antwoordde dat ze zeven uur met de mannen van Movistar ging rijden. De volgende dag vroeg ik weer naar haar planning, waarop ze me vertelde dat ze weer zes of zeven uur zou trainen. Annemiek is echt een beest... op een goeie manier!'

Al snel gaat het over het WK van 2019 in Yorkshire, waar Van Vleuten op 105 kilometer van de aankomst ten aanval trok en een ongelofelijke solo tot een goed einde bracht. 'De beslissing om van zo ver aan te gaan, kwam door het parcours. Er lag één heel zware klim in het parcours, maar wel op 105 kilometer van de aankomst. We hadden op voorhand een plan gemaakt met mijn trainer om daar aan te vallen. Wanneer we dan een lange training deden, noemden we het #crazy plan.'

Van Vleuten: 'Wilde op WK in Australië ook van heel ver aanvallen'

Van Vleuten verklapt dat ze dat 'crazy plan' eigenlijk losjes wilde overdoen in Wollongong. De plaatselijke rondes in Australië waren wel zwaarder dan destijds in Yorkshire, de langste klim - de Mount Keira - lag op meer dan honderdtwintig kilometer van de aankomst. 'Ik wilde dit jaar in Wollongong eigenlijk ook aanvallen op de lange klim ver van de aankomst. Het niveau in het vrouwenpeloton ligt wel een pak hoger dan in 2019, dus het zou moeilijk geweest zijn, ookaal omdat er meer controle zou zijn geweest. Maar het was wel het plan voor ik mijn elleboog brak.'

'Ik was die dag nooit aan het denken om zelf te winnen, tot de laatste twee kilometer', zo gaat Van Vleuten verder. 'Voor mijn elleboogbreuk was ik medekopvrouw met Marianne Vos, maar toen ik mijn elleboog brak zei ik dat ik zou knechten voor Marianne. Ik voelde me tijdens die week in Australië eigenlijk shit, ik was een beetje depressief. En ik dacht dat de enige manier om Australië met een goed gevoel te verlaten was om Marianne aan de wereldtitel te helpen.' Maar Van Vleuten won zelf, na een ultieme uitval in de slotkilometer.

Lees verder onder de foto.

Op kampioenschappen moet Van Vleuten in het Nederlandse team dus vaak het kopvrouwschap delen met de andere Nederlandse toppers binnen het team. Een luxe-situatie om met zoveel goede rensters in een ploeg te zitten, zou je kunnen denken. Maar zo denkt de wereldkampioene er niet over. 'Ik kan zeggen dat ik de races met het nationale team zeker niet de leukste vind. Er zijn maar vier-vijf teams van een hoog niveau. De goede rensters zijn allemaal gegroepeerd in een paar landen zoals Nederland en Italië. Daarom vind ik het leuker om in merkenteams te rijden.'