Woede, tranen, schuldgevoel en diepe teleurstelling bij Vollering: 'Stom, dom, ik ben heel boos op mezelf'

Vorig jaar won Demi Vollering niet alleen de Amstel Gold Race, maar ook de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. Kortom, het gehele heuveldrieluik. Dit jaar is dat wel anders, daar de Nederlandse renster van SD Worx-Protime haar zegeteller nog op nul ziet staan. Na afloop van Luik-Bastenaken-Luik, waar ze als derde over de meet bolde, was ze dan ook érg teleurgesteld.

Het was Grace Brown die La Doyenne uiteindelijk naar zich toetrok, na een sprintje met zes. Topfavoriete Elisa Longo Borghini werd tweede en Vollering vervolledigde dus het podium. In de Leiderstrui was ook ter plaatse in Luik, waar direct te zien was hoe stevig de 27-jarige Zuid-Hollandse baalde. Als een stekker dus. Logisch, als je een jaar eerder primus bent in alle Ardennen-klassiekers. Eerst reageerde de Nederlands kampioene bij de NOS, waar ze in tranen en boos op zichzelf voor de camera verscheen. 'Ik gokte te lang met aangaan', stak ze van wal in het kader van haar eindspurt.

'Ik zat volgens mij in het wiel van Elise Chabbey en ik had gehoopt dat zij het gat naar Longo Borghini en Kasia Niewiadoma zouden dichten', vervolgde ze haar relaas van de dag. 'Een sprint in zo'n wedstrijd kun je normaal gesproken alleen maar te vroeg aangaan, maar nu ging ik te laat en dat is heel stom. Ik ben heel boos op mezelf. Het is gewoon gokken, want ook ik ben hier wel eens te vroeg aangegaan. Het is en blijft een verraderlijke sprint. Maar achteraf weet ik nu ook dat Chabbey al de hele dag vooruit zat en iets meer leeg was. Dan rijden ze minder snel gaten dicht. Het is gewoon klote, want ik had heel goede benen en dan is zo'n fout onwijs zonde. Ik heb het gevoel dat ik de overwinning heb weggegooid, ja.'

Vollering concludeerde vervolgens dat het een relatief makkelijke editie was. 'Dat kwam door de tegenwind. Er werd pas gekoerst vanaf de Redoute, maar ik voelde me erg goed. Ik probeerde te wachten op de laatste klim en daar ging Elisa aan. Toen moesten we het gat dichten naar de groep voor ons en daar werd het spelletje gespeeld. Canyon//SRAM zat met twee meiden en viel dus om-en-om aan. Daar probeerde ik al te gokken en dat ging eigenlijk allemaal perfect. Ik had heel erg het idee dat ik in controle was en dat ik ze door had.'

Lees verder onder de foto

Vollering baalt als een stekker van fout in finale Luik-Bastenaken-Luik

Het is dan ook logisch dat de teleurstelling derhalve nóg groter was voor Vollering, die het duidelijk zichzelf aanrekent. 'Die laatste sprint is gewoon kut, heel erg balen. Het is gewoon dom, want ik had het kunnen afmaken. Mijn ploeggenoten hebben de hele dag voor niks zo hard gewerkt en dat is zonde. Het zou lekker zijn als ik in de Vuelta die nul van het bord kan poetsen en kan winnen in het rood-wit-blauw, want dat is ook nog steeds niet gelukt.'

Gelijksoortige woorden sprak Vollering uit op de persconferentie, een uurtje na afloop van de 150 kilometer lange wedstrijd in Wallonië. 'Ik wist dat de meiden van Canyon//SRAM om beurten gingen demarreren. En zo geschiedde ook. Ik moest dus erg scherp blijven. Longo Borghini was net als ik ook alleen. Zij moest dus ook op iedereen die aanviel, reageren.'

In de eindsprint begon Vollering er zoals vermeld dus erg laat aan. In de elitegroep van zes begon ze vanop plek zes aan haar spurt, iets waar ze waarschijnlijk nog wel even van gaat wakker liggen. 'Daar heb ik de wedstrijd verloren. Ik heb te veel gegokt en daar de wedstrijd verloren. Ik bleef te lang in het wiel rijden. Dat was een domme fout. Het was een gemakkelijke dag, met een peloton dat amper zin had om te rijden. Pas vanaf de Redoute begon het koersen. Ik baal als een stekker dat ik de zege misgelopen ben.'

Lees verder onder de foto

Lovend over ploegmaatjes SD Worx-Protime, maar kater van 'oliedomme fout'

Vollering is lovend over het werk dat haar ploegmaatjes van SD Worx-Protime verrichtten. 'Mischa Bredewold liet zich op een gegeven moment uitzakken vanuit groep één om te kunnen achtervolgen. Dat was erg fijn. Ook Niamh Fisher-Black was erg sterk. Zij reed vol door op de Redoute. Aan mijn ploeggenoten heeft het zeker niet gelegen. Ze hebben me meer dan voldoende geholpen. Het gat is uiteindelijk gedicht, dus aan hen lag het niet. Ze deden het juist heel goed. Ook Femke Gerritse en Blanka Kata Vas hebben me de gehele koers veilig gehouden en geholpen met positionering. Daar ben ik ze dankbaar voor.'

Ook de emoties van Vollering komen ten slotte nog ter sprake. En die richtten zich niet enkel tot het verlies in Luik, maar eigenlijk tot het hele seizoen tot dusverre. 'In de Amstel Gold Race reden we een soort criterium, dus dat was jammer. Er was echter niets aan te doen. Ook in de Waalse Pijl was het gemakkelijker dan normaal. Het was daar niet zoals in andere jaren. Maar ik voelde me daar wel heel goed, alleen was Kasia net iets sterker. Ik maakte daar geen fouten. Hier in Luik was ik in de positie om te winnen, maar maak ik zo'n oliedomme fout. Ik gooi de zege echt uit het raam. Daar zal ik nog wel een paar dagen een kater van hebben. Ik realiseerde me immers al snel dat ik weer met lege handen stond. Dat maakt me dan weer wel extra hongerig naar die eerste overwinning. Het gaat me meer power geven, daar ben ik van overtuigd', sloot ze af met ambitieuze woorden.

Youri van den Berg (Twitter: @YourivndnBerg)