Alpecin-Deceuninck kan het ook op imponerende wijze in Nederland; 'Dat is waar we als ploeg voor staan'

Als de zaterdag verreden Volta NXT Classic in en rondom Eijsden een prelude was voor de Ronde van Vlaanderen van Alpecin-Deceuninck, dan kan de Belgische ploeg voor zondagavond alvast wat champagne koud leggen. Timo Kielich rondde het in het uiterste zuiden van Nederlands Limburg met veel succes af.

Alpecin-Deceuninck stond als één van de meest gebalde ploegen aan het vertrek in de Volta NXT Classic, hoewel het met Axel Laurance en Oscar Riesebeek nog wel twee mensen door moest schuiven naar de Ronde van Vlaanderen. Ook Lars Boven verdween nog van de startlijst, maar dat betekende niet dat de ploeg met minder ambitie van start ging op de Diepstraat te Eijsden.

Hoewel de meeste ogen op de sterke kuiten van titelverdediger Kaden Groves gericht waren, was Alpecin-Deceuninck er vanaf het begin bij om mee amok te maken. Groves reed de wedstrijd uiteindelijk niet uit, terwijl ook kaderplaatje nummer 3 van de sterke Duitser Maurice Ballerstedt al vrij vroeg weer bij de teambus stond.

Andere mannen namen het vaandel over, met de Oostenrijker Tobias Bayer, Duitser Henri Uhlig en dus Kielich voorop. Met drie man zaten ze mee in de beslissende slag, waarna men het voordeel uit kon spelen. Kielich gold al als één van de snelste mannen in het groepje, maar besloot toch nog te reageren op een uitval van local hero Pascal Eenkhoorn.

'Op dat moment dacht ik: nu moet ik gewoon springen', vertelde Kielich na afloop. 'Achter mij zaten er in die situatie nog twee ploegmakkers om de boel stil te leggen, maar het is ook gewoon zo dat de kans in een groepje met twee groter is dan in een groepje van acht coureurs', rekende de crosser na afloop slim als hij is uit.

Winnaar Kielich kan met plezier plaatsnemen in de zetel zondag

Zodoende hield hij de Volta NXT Classic-trofee binnen de formatie van de Roodhoofts. 'Ons geheim? Dat weet ik niet, maar het parcours leent zich wel echt tot koersen. Dat is ook waar wij als ploeg voorstaan, om mee koers te maken en aanvallend te rijden', aldus de winnaar. 'Het is altijd fijn om te winnen, maar de manier waarop is helemaal super.'

'We mogen trots op onszelf zijn', klopt Kielich zichzelf en zijn ploegmaten op de borst. 'We hadden de koers de hele tijd onder controle en hadden altijd iemand mee in de groepjes. Op het laatste zaten we nog met drie renners op acht, dus als ploeg hebben we gewoon een heel goede koers gereden.'

Uiteindelijk belandde Kielich dus met Eenkhoorn voorop, die weigerde over te nemen en zijn aanval in de slotkilometer plaatste. 'Ik moest het tempo hoog houden tot de laatste kilometer, maar het was een soort pokerspelletje. Hij wilde niet rijden, dat was duidelijk. Maar met wind mee kon ik uit zijn wiel komen en mijn sprint gebruiken.'

De Belg kan zondag met veel plezier plaatsnemen in de zetel om kopman Mathieu van der Poel naar de Ronde van Vlaanderen-overwinning te zien proberen rijden, wetende dat hij zijn klusje van dit weekend al geklaard heeft. 'Ik heb deze kans met beide handen aan weten te pakken, dat is iets waar ik nu heel gelukkig om ben.'