Kasper Asgreen heeft op imponerende wijze de E3 Saxo Bank Classic gewonnen. Na een spannende wedstrijd, voor het grootste deel bepaald door hemzelf en zijn ploeg, bleef hij een achtervolgende groep met Mathieu van der Poel voor.
Het begin vanaf het begin af aan gruwelijk hard in de Belgische klassieker. De openingsfase leverde niet direct een vluchtgroep op, omdat het tempo gruwelijk hoog lag. Uiteindelijk duurde het tot na de Katteberg, de eerste helling van de dag, vooraleer een groep van twaalf zich lost wist te wringen.
Terpstra probeert te anticiperen vanuit vroege vlucht
Daarbij een opvallende naam in de persoon van Niki Terpstra, de winnaar van de E3 Classic in 2018. Terpstra beschikt momenteel niet over de beste vorm, waardoor hij het probeerde via de anticipatie-methode. Gingen mee in het verhaal van de Noord-Hollander: Jelle Wallays (Cofidis), André Greipel (Israel Start-Up Nation), Johan Jacobs en Lluís Mas (Movistar), Marco Haller en Jhonatan Milan (Bahrain Victorious), Taco van der Hoorn (Intermarché), Julius van den Berg (EF-NIPPO), Alexys Brunel (Groupama-FDJ), Rasmus Tiller (UnoX) en Lindsday De Vylder (Sport Vlaanderen).
Enkele opvallende namen dus, wat genoeg aanleiding was voor het peloton om dit dozijn kort te houden. Terwijl Jhonathan Narváez en Fernando Gaviria de koers verlieten na een valpartij, hield wie anders dan Tim Declercq namens Deceuninck-Quick-Step de voorsprong rond de twee minuten.
Putsch van Deceuninck-Quick-Step, Van der Poel en Van Aert volgen
Diezelfde ploeg legde er voor de Taaienberg, op tachtig kilometer van de finish, nogmaals duchtig de pees op. Door al dit geweld ontstond er een elitegroep, met de vier Quick-Step-kopmannen, Mathieu van der Poel, Wout van Aert, Michael Matthews, Jasper Stuyven en Matteo Trentin. Negen man, negenmaal wereldtop. Vijf kilometer daarna reed Van Aert lek, wat misschien wel de redding zou zijn voor de achtervolgers, die plots Van Aert en zijn ploeg in steun kregen. De Belg waaide vanuit de achtervolgers namelijk terug naar het peloton.
De vroege vlucht werd rap ingerekend door de negen jongens, terwijl Jumbo-Visma er daarachter weer alles aan deed om Van Aert terug in koers te brengen. Hiervoor moest de kopman echter wel zelf uit zijn pijp komen, maar dat had ook Van der Poel gezien. De Nederlandse kampioen deed een poging om de ondertussen ontsnapte Kasper Asgreen bij te benen, die even daarvoor uit de groep ontsnapt was.
Van der Poel, nog eens Van der Poel en andermaal Van der Poel
Van der Poel kreeg echter direct twee/drie Deceuninck-gezanten op zijn wiel, die de vlucht van de tijdrijder uit Denemarken beschermde. Dit gold ook voor alle volgende mannen die een dappere poging ondernamen, waardoor Deceuninck overduidelijk de sleutel in handen had van deze wedstrijd.
De reservesleutel waarde echter ook nog ergens in het peloton rond, en wel in handen van Van der Poel. De Nederlander trok fel van leer op de Stationsberg, met Van Aert, Stybar en Küng in zijn spoor. De rest sloot daarna aan, waardoor het tempo weer stokte. Tom Pidcock zat er op dat moment al niet meer bij.
Asgreen trok zich er allemaal niks van aan, de Deen buffelde als een malle door het Vlaamse landschap. Richting de Paterberg en Oude Kwaremont ontstond er wel een achtervolgende groep van zes, met ploegmaat Florian Sénéchal, Oliver Naesen, Gianni Vermeersch, Anthony Turgis, Markus Hoelgaard en andermaal Haller. Daarachter, in het peloton met Van Aert en Van der Poel, liep de achterstand almaar op.
Van Aert rijd stenen uit de Paterberg, Deceuninck in een zetel
OP de Paterberg was het Van Aert die alles uit zijn karkas haalde, maar die dekselse Stybar zat andermaal op zijn wiel. Ook Van der Poel en Van Avermaet volgden, met zijn vieren namen ze afstand van de rest van het peloton, op jacht naar de groep-Sénéchal. Die grepen ze bij de lurven op de Oude Kwaremont, met nog altijd Asgreen twintig seconden daarvoor. De Deen had er echter al veertig kilometer opzitten, dus een reformatie leek een kwestie van tijd.
Vanuit de achtergrond kwamen Yves Lampaert en Dylan van Baarle nog terug bij de achtervolgers, waardoor Deceuninck helemaal in een superpositie verkeerde met Asgreen op kop en drie man in de achtervolgende groep. Deze overmacht boezemde ook angst in bij de rest van de achtervolgende groep, die plots de benen stilhielden. Asgreen kon hierdoor zijn voorsprong weer vergroten naar veertig seconden, terwijl zijn ploegmaat Lampaert lek reed, waardoor ze plots weer met twee waren in de achtervolgende groep.
Van Aert trekt aan voor Van der Poel, Asgreen wordt gegrepen
Op de laatste helling plooide Van Aert zich, met Van der Poel in zijn spoor. Van Aert moest zijn inspanning heel snel bekopen, maar werd overrompeld door zijn Nederlandse tegenpool. Wel in het spoor: het AG2R-duo Naesen/Van Avermaet en het Quick-Step-duo Sénéchal/Stybar. Maar, nog altijd vijftien seconden achter Asgreen.
Op twaalf kilometer van het einde werd Asgreen dan alsnog gegrepen, door een ontketende Van der Poel en twee sterke AG2R-mannen. Met zeven, want ook Dylan van Baarle had de aansluiting gemaakt, doken we op deze manier de laatste kilometers in. Dat was buiten een ontketende Asgreen gerekend, die op vijf kilometer van de finish nog maar eens flink aanzette.
Naesen en Van Avermaet gingen om en om daarachter, maar werden beiden gecounterd. Asgreen kon hierdoor fors vooruit denderen, op zijn kenmerkende stijl. Wat een renner, wat een stijl, wat een veerkracht. Verdiende winnaar, we kunnen niet anders zeggen.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties