Cavendish telt zat kansen voor nummer 35 en hoopt impact te hebben op jonge dromers: 'Dat is belangrijk'

Het is inmiddels gekend: Mark Cavendish ging door met wielrennen. Nóg een jaar. En dat enkel en alleen om nog één keer toe te slaan in de Tour de France. Niet dat we veel gezien hebben van The Manx Missile in de voorbereiding. Zeker niet. Toch stond hij stralend op het podium bij de ploegenpresentatie in Florence. In de missie om zijn 35e etappezege ging Cavendish in gesprek met Cycling Weekly in op de kansen die voor hem klaarliggen deze ronde.

De 39-jarige snelle man van Astana Qazaqstan Team is ontspannen in zijn missie het record van aantal etappezeges alleen op te eisen. 'Kijk, ik heb niets te verliezen. Het is niet als roulette spelen, waarbij ik als ik hier niet win, 34 etappes van de Tour verlies, weet je wat ik bedoel? Ik heb 34 etappes van de Tour de France gewonnen. Samen met de grote Eddy Merckx heb ik de meeste etappes gewonnen. In deze Tour gaan we gewoon alles proberen om er nog meer bij te winnen. Het team weet welke taak het heeft. We zouden hier niet zijn als we dachten dat het niet mogelijk was.'

Cavendish is zich in laatste Tour bewust van zijn rol: 'Ik wil vooral anderen motiveren'

Cav telde thuis de pure sprintkansen al. 'Ik denk dat het realistisch gezien vijf of zes kansen zijn. In andere, minder vlakke sprintritten wordt het voor mij lastig.' Samen Met Michael Mørkøv heeft hij al plannetjes gemaakt hoe de sprinttrein het beste kan fungeren. 'We hebben een proces dat we graag doen, Mørkøv en ik. We hebben het er vanochtend over gehad, het meest ideale scenario voor een sprint. Dat kan ik natuurlijk nog niet verklappen. Het is geen romantisch, een vrij klinisch plan zelfs.'

Wil Cavendish de wereld na zijn laatste Tour nog iets nalaten? 'Ik weet het eerlijk gezegd niet echt. Ik zei al voordat ik aan mijn carrière begon dat als ik ooit in een boek zou kunnen staan ​​met namen van renners die iets betekenden, grote renners in de geschiedenis van het wielrennen, als mijn naam in dat boek zou staan, ik blij zou zijn.' Die plaats in de geschiedenisboeken doet de Britse sprinter het nu niet meer voor. Hij heeft inmiddels een heel andere drive als renner.

'Ik begrijp nu dat ik het geluk heb dat ik in de positie ben van wat ik doe, en dat ik niet alleen een generatie kan inspireren, maar een paar generaties, volwassenen, kinderen, het maakt niet uit. Als ze kunnen opgroeien en door mijn prestaties zichzelf kunnen motiveren, dan is dat het allerbelangrijkste. Ik hoop vooral dat ik in die zin impact kan hebben', sloot hij af met mooie woorden.