Column: Remco Evenepoel kan niet de Giro d'Italia van 2021 winnen, punt.

Remco Evenepoel kan niet de Giro d’Italia van 2021 winnen, punt.

Zo, ik heb het gezegd. Dagenlang heeft de vraag door mijn hoofd gespookt. Ik lag er wakker van, net als vele mensen die hun Giro-pooltjes invullen. Want wat nou als Evenepoel de Giro wint? Wat moet je dan doen? Alleen maar je spreekwoordelijke hoed afnemen is in zo’n geval niet voldoende. Een diepe buiging maken evenmin. Aan de hype in Vlaanderen te zien, vermoed ik dat ze het daar ook niet zullen weten. Nu al is het Evenepoel die de klok slaat. Ieder uur opnieuw. Evenepoel is het koekoeksvogeltje dat met een hels kabaal door de deur van je Scorito-team beukt en ‘KIES MIJ’ roept.

Evenepoel zorgt voor onoplosbaar vraagstuk

‘Maar…’, hoor ik jullie terecht al denken. ‘Evenepoel kan tot nu toe bijna alles op een fiets.’ Toegegeven, hij heeft me vaker met mijn mond vol tanden achtergelaten. Evenepoel deed dingen die een normaal mens niet kon. Hij maakte zonder probleem de overstap van de junioren naar de profs, hij won de Clasica San Sebastián en het EK tijdrijden in zijn debuutjaar en schreef vorig seizoen alle rittenkoersen waar hij startte op zijn naam. Het is slechts een kleine greep uit het palmares van de nog altijd maar 21-jarige coureur. Sommige wielrenners krijgen in hun gehele carrière niet voor elkaar wat Evenepoel in een paar dagen kon. Dat maakt hem een supertalent, dat besef ik ook.

Ik merk dat ik van mezelf direct in de verdediging moet schieten om te beargumenteren waarom Evenepoel niet de Giro gaat winnen. Voor het schrijven van deze column begon ik dan ook met het verzamelen van argumenten waarom het niet kon. Ik dook de geschiedenis in, pluisde uit welke renners nog meer zonder wedstrijddagen een grote ronde ingingen, vergeleek wedstrijdschema’s van alle klassementsrenners en nog steeds: voor ieder argument viel ook een tegenargument te bedenken. De makkelijkste daarbij: ‘Ja, maar het is Evenepoel.’

Uiteindelijk leek er niets anders op te zitten dan te accepteren dat het een onmogelijk op te lossen vraagstuk was. Het is dat de kennisbonken van het kaliber Albert Einstein vast weinig om wielrennen geven, maar anders had ik graag gehad dat zij ook de inwendige energie van Evenepoel in een formule hadden uitgedrukt. Het zou je Giro-pooltje er tegelijk moeilijker als makkelijker op maken. De Evenepoel-paradox zou geboren zijn.

Makkelijker om te zeggen dat Evenepoel niet gaat winnen

Maar zou je het antwoord op die vraag eigenlijk wel moeten weten? In principe is het veel makkelijker én leuker om te stellen dat Evenepoel niet de Giro van dit jaar gaat winnen. Je schept verwachtingen voor jezelf door te zeggen dat hij het wél kan. Die verwachtingen scheppen vervolgens weer teleurstelling wanneer het hem niet lukt. Kun je nog wel verbaasd zijn wanneer je hem al vooraf een favorietenrol toedicht? In ieder geval minder dan iemand die hem totaal onderschat, lijkt me dan toch.

Door te stellen dat Evenepoel absoluut niet in aanmerking komt voor de eindzege in de Giro, geef ik mezelf een kans om mee te kunnen doen met de wereldwijde verbazing wanneer het tegendeel bewezen wordt. Ook biedt het een hoop rust om na te kunnen denken over andere belangrijke levensvragen. ‘Kan Evenepoel zijn vijf miljoen op Scorito waard zijn zonder eindzege?’, om maar eens een voorbeeld te noemen.

…

Geen flauw idee.

Door: Jannick van der Hooft - j.vanderhooft@indeleiderstrui.nl