Arnaud Démare heeft de dertiende etappe in de Giro d'Italia gewonnen. Dankzij beulswerk van Pascal Eenkhoorn en Julius van den Berg in de kopgroep werd het een heerlijke battle tegen het peloton. Het pak won, en mocht er uiteindelijk om sprinten in de straten van Cuneo. Démare won, voor Phil Bauhaus. De twee Nederlanders bleven verzuurd achter.
Met 150 kilometer op papier was het de vraag hoe explosief de renners het wilden maken. Met een pittige klim na dik veertig kilometer werd er even voor gestreden, maar al snel kwamen vijf renners bijeen in de kopgroep. Nicolas Prodhomme (AG2R), Filippo Tagliani (Androni), Julius van den Berg (EF), Mirco Maestri (EOLO) en Pascal Eenkhoorn (Jumbo-Visma) hadden de strijd al voor de enige klim van de dag beslist. Het peloton ging snel in de ankers en de vijf koplopers pakten een dikke drie minuten.
Zieke Bardet geeft op, kopgroep laat peloton lijden
Nadat de wielerfans waren opgeschrikt door het plotse opgeven van Romain Bardet (DSM) wachtte de koers op niemand en deden we de Colle di Nava aan. De klim van dik 11 kilometer aan 6,7 procent gemiddeld werd door Eenkhoorn aangegrepen om volle bak omhoog te rijden. De Nederlander gooide daardoor Tagliani overboord en dus hielden we op de top vier leiders over. Zij hadden op de klim een voorsprong van 6.40 minuten bij elkaar gereden, omdat in het peloton de sprintersploegen het tempo bepaalden. Dat tempo lag uiteraard niet al te hoog, om de rappe mannen niet te laten lossen.
Met alle sprinters nog aan boord kon de achtervolging van het peloton op de kopgroep beginnen, maar dat ging allerminst makkelijk. Groupama-FDJ en Israel-Premier Tech begonnen eraan, maar hadden al snel de steun nodig van UAE Team Emirates, Team DSM en Quick Step-Alpha Vinyl. Eenkhoorn, Van den Berg, Maestri en Prodhomme draaiden geweldig rond en verloren telkens maar een halve minuut per tien kilometer. Bij het ingaan van de laatste 45 kilometer stond er nog altijd een verschil van 4.23 minuten op de teller. De sprintersploegen zetten steeds meer manschappen bij om het gat te verkleinen.
Nederlanders gaan all-in in heerlijke finale
Met het pak op een lint werd de laatste dertig kilometer aangevangen, met een voorsprong van de kopgroep van nog dik drie minuten. Zou het dan echt? Niet te vroeg juichen, want in de laatste twintig kilometer moest er nog veel vals plats omhoog gereden worden. Ideaal voor het peloton, dat seconde voor seconde terugpakte, maar ook vooraan werd er flink doorgebeukt. Eenkhoorn, Van den Berg, Prodhomme en Maestri zijn alle vier erkende hardrijders, met de ploegleiders die ongetwijfeld in de oren zaten te brullen van enthousiasme.
De laatste vijftien kilometer duurde een eeuwigheid, voor de kopgroep dan toch. De voorsprong werd steeds kleiner, met nog een minuut en nog tien kilometer te gaan. Dat ging plots snel, anderhalve minuut verlies in tien kilometer tijd. Nog 55 seconden op acht kilometer van de streep, 50 seconden op zeven kilometer, 40 seconden op vijf kilometer. Met 25 seconden voorsprong werd de laatste 2,5 kilometer in geraasd en de laatste twee kilometer liep nog smerig omhoog. Laatste kilometer, en ze waren nog steeds vooruit! Van den Berg was degene die zich niet langer kon bedwingen aan aanviel en het tempo was eruit.
Het was gedaan, op 700 meter van het einde. We gingen toch sprinten. In een oplopend sprintje kwam Démare vroeg, maar de paarse trui bleef vooruit. Bauhaus kwam snel, maar moest tevreden zijn met plek twee. Mark Cavendish kwam op gepaste afstand niet verder dan de derde plaats.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties