Fabio Jakobsen blijft maar winnen: 'Was goed om de benen weer te prikkelen'

Fabio Jakobsen boekte zondag alweer zijn negende sprintzege van het seizoen. In de Elfstedenronde klopte hij Caleb Ewan en Tim Merlier. ‘Winnen is nooit makkelijk.’

Jakobsen begon als één van de favorieten aan de Elfstedenronde. Op voorhand werd een massasprint verwacht en die kwam er uiteindelijk ook. Hoewel het geen van de topploegen lukte om een échte lead-out op te zetten, waren het de verwachte namen die naar het podium spurtten. Jakobsen hield de opkomende Ewan met een wiellengte af. Merlier kwam als derde binnen.

Na afloop is Jakobsen vanzelfsprekend blij met de overwinning. ‘Winnen is nooit makkelijk, maar het is natuurlijk altijd leuk’, aldus de Nederlander in het flashinterview. Jakobsen is sterk op dreef sinds hij na een succesvol eerste deel van het seizoen het koersen weer oppakte in de Ronde van Hongarije. Daar won hij gelijk twee ritten en het puntenklassement. ‘Ik ben een soort van herbegonnen in Hongarije. Daarna was ik met een deel van de ploeg op trainingskamp in Spanje, ter voorbereiding op de Tour. Daar waren de benen goed, maar een koers is altijd wat anders. Het was goed om de benen vandaag weer te prikkelen en ik moet zeggen dat ik ze ook wel goed voelde’, vertelt de sprinter.

Jakobsen: 'Timing is dan heel belangrijk'

De aanloop naar de sprint was lastig. ‘Die chicane op twee kilometer van de finish haalde alle snelheid eruit. Daar moet je bij de eerste veertien, vijftien renners zitten. Yves Lampaert bracht me daarna goed naar voren. Florian (Sénéchal, red.) was er ook nog. De lead-out was rommelig, maar de snelheid lag wel hoog. Ik begon op tweehonderd meter te sprinten en voelde dat ik de benen had. Ik voelde Ewan aan de linkerkant komen, maar had nog een wiellengte over aan de streep, en dat is genoeg’, concludeert Jakobsen terecht.

Ook de tegenwind maakte het een lastige sprint. ‘Timing is dan heel belangrijk. Met rugwind ligt de snelheid veel hoger. Het is altijd een beetje gokken. Ewan kwam nog wel, maar die voelde uiteindelijk ook de wind op kop.’