Victor Lafay heeft de achtste rit in de Giro d'Italia op zijn naam geschreven. De renner van Cofidis bleek op de slotklim de beste van een kopgroep van negen, met ook Kobe Goossens en Victor Campenaerts. Attila Valter behield de leiderstrui, doordat het peloton een snipperdag opnam.
Alsof ze door Jan en Alleman opgejaagd werden, zo vertrok het peloton aan de achtste rit van deze Giro d’Italia. Dit was een gouden kans voor de vluchters, en dat was op voorhand door alle ploegleiders goed de oren in getetterd: ‘Vandaag moeten we meezitten!’
De eerste zeventig kilometer stonden bol van uitvalspogingen, demarrages, groepjes, eenzaten en altijd dat peloton dat weer om de hoek kwam kijken. Onder de klassementsrenners was er eveneens flink wat consternatie: Egan Bernal reed zelfs even mee aan het front, terwijl roze trui Attila Valter, Romain Bardet en Vincenzo Nibali zich even lieten verrassen bij kortstondig waaiergeweld.
Ziedende openingsfase resulteert in kopgroep van negen
Van Nieuw-Zeeland (Bevin) tot Portugal (Guerreiro) en van Colombia (Cepeda) tot Eritrea (Berhane), iedereen wilde erbij zijn in de vlucht van de dag. Dat kan natuurlijk niet, maar het hoge tempo dat daardoor ontwikkeld werd zorgde wel voor enkele slachtoffers achterin: Caleb Ewan staakte de strijd na vijftig kilometer, de man in de paarse trui nam genoegen met twee ritzeges in deze Giro d’Italia.
Uiteindelijk ontstond er toch een kopgroep van acht, met louter long shots, mannen die je niet direct op zou schrijven voorafgaand aan deze rit. De namen: Fernando Gaviria (UAE-Team Emirates), Nikias Arndt (Team DSM), Alexis Gougeard (AG2R), Lafay (Cofidis), Fransesco Gavazzi (EOLO-Kometa), Kobe Goossens (Lotto Soudal), Giovanni Carboni (Bardiani) en Nelson Oliveira (Movistar)
Eén man wist op zijn eentje het gat te dichten en dat was de loeisterkeCampenaerts. Zijn gezicht had bij de aansluiting meer weg van een rokende, bierdrinkende vijftiger na het lopen van een marathon, maar enfin: Victor was erbij, een zeer knap staaltje van de Belgische tijdrijder.
Vluchters zorgen voor spannende slotfase
De spetterende openingsfase kreeg geen vervolg in het middenrif van de rit. Sterker nog, de mensen met plannen voor een late siësta werden op hun wenken bediend. Kopgroepje vooruit, het peloton zonder aanstalten om ze bij te halen; het gekende overgangsrit-recept zonder al te pittige ingrediënten.
Op veertig kilometer van de aankomst besloot Gaviria er vooraan een sleur aan te geven, maar de poging van de bebaarde Colombiaan duurde niet lang: de eerste de beste bocht schatte hij verkeerd in en daardoor kwam hij onzacht in aanraking met het asfalt. Resultaat: bloeduitstortingen en schaafwonden over zijn gehele rechterflank. Hij wist nog wel de aansluiting te vinden.
Richting de slotklim was Campenaerts by far de meest actieve renner vooraan, maar de Belg kreeg uiteindelijk wel de lepe Carboni met zich mee, terwijl er ook enkele renners in de achtervolgende groep nog in spaarmodus zaten. Campenaerts bleek niet bestand tegen de kracht van de Italiaanse klimmer, die hem op drie kilometer van de meet loste.
Lafay rijdt alles op een hoop, wat gebeurt er in het peloton?
Uiteindelijk was het Lafay die op de slotklim al snel op en over Campenaerts en Carboni dook, terwijl Goossens, op papier toch ook een goede klimmer, niet meekon met dat tempo. Gavazzi deed nog verwoede pogingen om het gat te dichten, maar de jonge Fransman was niet te stuiten op deze aankomst. Goossens en Campenaerts werden uiteindelijk zesde en zevende.
Het peloton deed het rustig aan richting de slotfase. Op de slotklim voerden enkele ploegen het tempo lichtjes op, maar uiteindelijk kwamen ze in gestrekte draf over de meet. Valter behield het roze door bij de andere mannen te finishen.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties