Gespot op Strava: Terwijl Pogacar en Van Aert huishouden, rijdt ook Van der Poel steeds harder

Dat de wielersport op dit moment in een piek zit qua resultaten en prestaties, werd in een tijdsbestek van zo'n vier dagen maar weer eens helder duidelijk. Tadej Pogacar hield huis in Strade Bianche, Jumbo-Visma domineert in Parijs-Nice. Tijd om enkele cijfers van Strava onder de loep te nemen, met ook een hoofdstukje over Mathieu van der Poel. Die is namelijk heel goed bezig.

Waar we het in deze Gespot op Strava over gaan hebben? Allereerst Pogacar, die in Strade Bianche een solo van vijftig kilometer afrondde, voor zijn eerste zege in Toscane. Terwijl de Sloveen na die overwinning richting de Tirreno-Adriatico trok, begon Jumbo-Visma op zondag aan een indrukwekkende expeditie in Parijs-Nice. Een clean sweep op dag één en Van Aert die zich op dag twee en drie roerde in de sprints.

Pogacar breekt geen records, maar maakt wel indruk

Eerst maar eens naar Strade Bianche, die wedstrijd voelt door Parijs-Nice en de Tirreno alweer weken geleden. Toch was het pas afgelopen zaterdag dat Pogacar z'n status als wereldster eer aandeed door de wedstrijd alleen naar zijn hand te zetten. Net als ieder jaar vond de schifting plaats op de Monte Sante Marie, ware het niet dat er dit keer geen groepje met sterkste renners overbleef, maar slechts een eenling. Pogacar keek om en had een dikke minuut op de rest. Er zat niets anders op dan alleen door te gaan.

Pogi noteerde op Strava uiteindelijk 183,30 kilometer, afgewerkt in vier uur, 46 minuten en 31 seconden. Dat is gemiddeld 38,4 kilometer per uur, in de wetenschap dat er 3.293 hoogtemeters bedwongen moesten worden. De top van de Monte Sante Marie lag na 135 kilometer fietsen, Pogacar reed dus dik vijftig kilometer solo. De beslisisng viel op de steilste strook van de Monte Sante Marie. Op Strava is het een segment van 940 meter aan 10,7 procent. Pogacar reed 'm aan 17,7 kilometer per uur gemiddeld omhoog, met een piek van 41 (!) per uur.

De 3 minuten en 13 seconden dat Pogacar over de klim deed, was bij lange na geen Strava-record. De wind blies stevig en in de finale veelal tegen. KOM's zien we in die laatste vijftig kilometer dan ook niet terug, maar dat doet weinig af aan de epische prestatie van Tadej. Hij reed de laatste 25,85 kilometer in 40 minuten en 38 seconden, goed voor 38,2 kilometer per uur gemiddeld. Daarmee was hij slechts anderhalve minuut langzamer dan Mathieu van der Poel in 2021. En dat in de wetenschap dat Van der Poel zijn aanval toen pas op de laatste strook lanceerde en in de wetenschap dat MVDP op de slotmuur in Siena een bizarre versnelling plaatste. In 2021 was er ook geen sprake van wind, laat staan wind tegen.

Dat Pogacar in de slotfase nog wel wat inleverde en echt steen kapot zat, zien we aan het feit dat er twee renners op Strava waren die zaterdag de laatste 25,85 kilometer sneller afwerkten. Alejandro Valverde staat in de KOM-lijst van dit segment doodleuk tweede, hij reed een geweldige finale en was er een kleine minuut sneller dan Pogacar. Attila Valter vinden we terug op plek vier, ook hij zorgde voor een mooie inhaalslag en werd vierde. De solo van Pogi was er vooral één van de lange adem, eentje van de durf om er daar al aan te beginnen. Een wedstrijd die al gewonnen was toen de laatste 25 kilometer in ging, omdat Pogacar wel op de tanden moest bijten, maar nooit instortte.

Jumbo-Visma levert in Parijs-Nice

Waarom verkennen ploegen? Sommige renners hebben er niets mee, maar wie de Strava-tijdlijn van Van Aert daags voor Parijs-Nice in de gaten hield, zag dat Jumbo-Visma de laatste 65 kilometer van de eerste etappe had verkend. Sterker nog, daar waar Jumbo-Visma in de eerste rit het hele peloton aan bonken reed, daar hadden Van Aert en de zijnen zichzelf al eens goed getest op de dag ervoor. Op de Côte de Breuil Bois Robert (in Strava 1,3 kilometer aan 6,6 procent gemiddeld) reed Van Aert op zaterdag aan 28,9 per uur omhoog, met een piek van 38,7 kilometer per uur. Dat is stevig doortrappen voor een verkenning. Wilde Jumbo-Visma weten hoe hard het kon?

Het antwoord was ja, want in de eerste etappe van Parijs-Nice op zondag was het uitgerekend Jumbo-Visma dat de boel liet ontploffen op de laatste klim. Christophe Laporte zette de boel op een lint, Van Aert en Primoz Roglic zorgden ervoor dat Jumbo-Visma met drie naar de meet kon. De uitspatting op de Côte de Breuil Bois Robert leverde een dikke KOM op. Van Aert knalde er zondag in 2 minuten en 24 seconden omhoog; goed voor een gemiddelde van 32,9 kilometer per uur. Laporte was in Strava een seconde langzamer. Anthony Turgis zat in de achtervolgende groep en deed er zeven seconden langer over dan Van Aert. Turgis reed de klim gemiddeld aan 527 watt omhoog, met zijn door Procyclingstats gegeven gewicht van 69 kilo een gemiddelde van 7,64 watt per kilogram. Van Aert, Laporte en Roglic gingen dus nóg harder!

In de analyse-functie van Strava zien we dat de ploegentijdrit van het Jumbo-Visma-drietal in de laatste kilometers aan 45,8 per uur ging, inclusief de klim. De zege en de leiderstrui gingen naar Laporte, een prachtig gebaar voor de Fransman, die zichzelf helemaal lijkt te hebben gevonden. In de tweede en derde etappe deed Laporte in de leiderstrui een leadout voor Van Aert, die zich mengde in de sprints. Op maandag was Fabio Jakobsen sneller, ondanks dat Van Aert een topsnelheid haalde van 73,3 per uur in de sprint. Het geeft de kracht van Jakobsen aan. En die van Mads Pedersen in rit drie, trouwens. De Deen bleef Van Aert voor op een aankomst heuvelop. Van Aert noteerde op het slotklimmetje een snelheid van 48,4 gemiddeld. In de sprint tikte hij de 55,9 per uur aan, bij lange na niet genoeg om Pedersen af te houden.

Dat Van Aert van alle markten thuis is, bewees hij op dag vier van Parijs-Nice in de tijdrit. Na een aanval bergop en twee sprints was hij in de race tegen de klok de sterkste, voor ploeggenoten Primoz Roglic en Rohan Dennis. Op een heel lastig parcours reed Van Aert de tijdrit van dik 13 kilometer in gemiddeld 48,6 kilometer per uur. Zijn maximale snelheid tikte de 75,4 per uur aan. Het arme asfalt zal er nog wel even van moeten bijkomen, getuige het feit dat Van Aert vijf KOM's uit de boeken reed op het parcours.

Van der Poel verhoogt de intensiteit in Spanje

En dan nog even over Mathieu van der Poel. Want terwijl zijn mede-grootheden de stenen uit de straat reden, was de Nederlander van Alpecin-Fenix ook afgelopen week nog in Spanje om zijn verlate seizoenstart voor te bereiden. We analyseerden de eerste weken van Van der Poel in een eerdere editie van deze rubriek, maar hoe ging het sindsdien met de alleskunner? We meldden toen al dat Van der Poel op 14 februari toch echt zou gaan beginnen aan wat serieuze trainingen. En zo geschiedde. Van der Poel noteerde van 14 februari tot en met 6 maart in totaal 2.234,6 kilometer. Daarin verstouwde hij 41.854 hoogtemeters en zat hij in totaal 73,5 uur op de fiets. Verdeeld over vijftien ritten komt dat neer op zo'n vijf uur per dag.

Meer kilometers, meer hoogtemeters, meer uren op de fiets... Hoe zat het met de intensiteit? In de eerste week na 14 februari was die nog vrijwel gelijk aan zijn laatste trainingsweek voor de 14e: kilometers stouwen en heel af en toe even de explosiviteit testen. Vermogens schoten zo af en toe boven de 1.000 watt, net als dat de hartslag zo af en toe boven de 180 slagen per minuut ging. In de week van 21 tot en met 27 februari vertrok trainingspartner Victor Campenaerts naar België voor het Openingsweekend en kreeg Van der Poel te maken met Wout van Elzakker van Bahrain Victorious. Op 24 februari zagen we een rit van dik zeven uur voorbij komen, goed voor 204,99 kilometer. Lekker hoor!

Afgelopen week waren er minder kilometers, al is even de vraag of Van der Poel alles steevast heeft geüpload. Want in de week van 28 februari tot en met 6 maart zagen we de eerste recordtijden wel voorbij komen. Aan het einde van een rit van dik 148 kilometer haalde Van der Poel op 1 maart op een steile muur alles uit de kast. Op La Sella (3,1 kilometer aan 4,2 procent) knalde MVDP in 6.35 minuten omhoog. Daarmee dook hij dik twee minuten onder de oude toptijd uit maart 2021. De klim is in Strava opgedeeld, want La Sella is een onregelmatig pukkeltje. Op een steile passage van 1.340 meter aan 7,5 procent stoof Van der Poel aan 485 watt omhoog, met een piek van 819 watt. Het steilste stuk van 310 meter aan 13,7 procent ging zelfs aan gemiddeld 575 watt over een dikke minuut. Zo had Van der Poel in één klim drie KOM's in de tas.

Op de dag van Strade Bianche besloot Van der Poel ook zichzelf eens goed te testen. Terwijl Pogacar in Toscane naar de winst reed, noteerde Mathieu een rit met Van Elzakker van 113,89 kilometer en 2.286 hoogtemeters. Geen al te gekke dag op papier, maar wel als je kijkt naar het gemiddeld gewogen vermogen van 321 watt gemiddeld voor Van der Poel. Dat is hárd en intensief, vermogens die we ook in de koers terugzien. Hij reed op deze dag onder meer een KOM op het segment 'Carretera De Dénia Climb'. Het begint er nu echt op te lijken, puur op basis van zulke cijfers is de verwachte rentree in de Coppi e Bartali op 22 maart geen gek idee.

Voor meer Gespot op Strava, klik hier.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)