Leknessund na eindzege in eigen land: 'Dacht dat het een ontsnapping voor de tv was'

Andreas Leknessund leverde in de slotrit van de Arctic Race of Norway een straffe prestatie. De Noor van DSM zat mee in de ontsnapping, waarna hij in de finale solo verder ging en het tot de finish volhield. Als kers op de taart pakte hij ook de eindzege.

Dat Leknessund in staat was tot een dergelijke prestatie, kwam voor hem als een verrassing. ‘Ik voelde me gisteren eigenlijk behoorlijk slecht’, zegt hij in het flashinterview. Wegens het mindere gevoel besloot Leknessund samen met de ploegleiding om in de slotrit te wachten tot de finale. Hij hield zich echter niet aan de afspraak en bemoeide zich op honderd kilometer van de finish al met de aanvallen. ‘Er werd constant aangevallen en we besloten om ons er ook mee te bemoeien.’

Door zich in het aanvalsgeweld te storten, begon Leknessund zich gaandeweg beter te voelen. ‘Na een tijdje voelden de benen beter en reed ik weg met drie renners. Ik dacht aanvankelijk dat het maar een ontsnapping was voor de tv. Ik dacht zeker niet dat we het tot de finish konden halen’, is de Noor eerlijk.

Leknessund: 'Keek de wedstrijd als kind'

Leknessund reed dan ook niet met het idee van de ritzege rond. ‘Mijn doel was om minimaal een ronde van het plaatselijke circuit op kop te rijden, om te genieten van het publiek. We zijn in Noorwegen en ik ken veel mensen in de omgeving. Maar ik had zeker niet verwacht om het tot het einde vol te houden.’ Toch lukte het Leknessund. ‘Het was heel zwaar en ik verwachtte dat de mannen snel van achteruit zouden komen, met name op de klim. Die was steiler en lastiger dan ik had verwacht.’

Leknessund hield echter sterk stand op de vier passages van plaatselijke steile helling. ‘In de laatste kilometers hoorde ik via de radio van mijn ploeggenoten dat iedereen aan het afzien was. Dat motiveerde mij. Het is heel mooi, zeker na de mindere dag van gisteren. Het is een thuiskoers en een wedstrijd die ik keek toen ik een kind was. Misschien wel één van de redenen dat ik met wielrennen begon’, besluit Leknessund.