De zesde etappe in Parijs-Nice is gewonnen door Primoz Roglic. Wat op voorhand een perfecte dag leek voor de aanvallers, werd in de praktijk een prooi voor de punchers in het peloton. In de laatste twee oplopende kilometers knalde Roglic ijzersterk als eerste over de meet.
In een lekkere etappe voor de aanvallers was de strijd om de kopgroep hevig. Rémi Cavagna (Deceuninck) and Matteo Trentin (UAE) waren de eersten die een gaatje hadden en zij kregen Alex Kirsch (Trek) en Damien Touzé (AG2R) achter zich aan. Terwijl Primoz Roglic te maken kreeg met een lekke band en dus met een korte achtervolging, slaagden Cavagna en Trentin er niet in om weg te blijven. Dat gold logischerwijs ook voor Kirsch en Touzé.
Perez raapt kostbare bergpunten, McNulty valt uit
Een nieuwe groep zat bomvol met mooie namen: Victor Campenaerts (Qhubeka), Kenny Elissonde (Trek), Anthony Perez (Cofidis), Alexey Lutsenko (Astana), Jonathan Hivert (B&B Hotels) en Julien El Fares (EF Education-NIPPO). Bergkoning Perez pakte de maximale punten op de eerste klim van de dag - de Cote des Tuilieres - en zag tot zijn opluchting dat het peloton de zes wat ruimte gaf. Zo kon de Fransman ook op de Cote de Mont-Meaulx de punten rapen.
De voorsprong van de zes vluchters liep op tot drie minuten, toen vond het peloton het wel welletjes. Met nog genoeg hoogtemeters voor de wielen bleef het daar nerveus, met een vervelende valpartij tot gevolg. Brandon McNulty was als nummer drie van het klassement het slachtoffer. De Amerikaan van UAE Team Emirates moest meteen opgeven. Het peloton, onder leiding van Jumbo-Visma, controleerde ondertussen de kopgroep. Op de top van de derde klim van de dag - de Corte de Cabris, andemaal voer voor Perez - was het verschil 2.50 minuten.
Peloton loopt snel in, kopgroep terug naar vier
De sterke kopgroep van zes kreeg daarna weer wat meer ademruimte. Na de vierde klim van de dag - de Col du Ferrier - liep de voorsprong weer op naar 3.30 minuten, met nog tachtig kilometer te gaan. Maar daarna was het wel gedaan met de rust. Na de Col du Ferrier volgde een lange afdaling en daar knabbelde het peloton snel een dikke minuut van de voorsprong af. Eenmaal beneden moest er vooraan een tandje bij en dat ging ten koste van Perez. Hij had de meeste bergpunten in de tas en moest lossen.
Niet veel later kon ook El Fares niet mee, waardoor we alleen Campenaerts, Elissonde, Lutsenko en Hivert overhielden vooraan. De ijzersterke kopgroep gaf wat meer gas, breidde de voorsprong richting het peloton zelfs weer iets uit en verdedigde op veertig kilometer van de meet een voorgift van 2.15 minuten. De laatste gecategoriseerde klim - de Côte de Gourdon - was achter de rug. Vanuit hier was het lange tijd dalen en vervolgens heuvelop en -af richting de aankomst.
Lutsenko rijdt lek, Elissonde gaat alleen
Net als bij de vorige lange afdaling maakte het peloton optimaal gebruik van de kracht als massa. De kopgroep had eenmaal beneden nog maar een dikke minuut voorsprong én bovendien was Lutsenko tijdelijk overboord. De Oekraïner van Astana reed lek en moest een tijd achtervolgen. Pech voor hem, maar ook voor Campenaerts, Elissonde en Hivert, die alle hulp konden gebruiken om vooruit te blijven. Hoewel de namen vooraan anders zouden doen vermoeden, leek er vroeg een streep door de vroege vlucht te kunnen.
Lutsenko kwam nog wel terug vooraan, maar toen was het peloton al tot op veertig seconden genaderd. Cofidis had in het pak de kop genomen om de laatste meters naar de leiders dicht te rijden. Had Guillaume Martin plannen op een oplopende aankomst? Dan moest men eerst nog wel zien af te rekenen met Elissonde, die op een ongecategoriseerd pukkeltje de rest zijn hielen liet zien. De Fransman van Trek had duidelijk nog wat over en hij zette het peloton nog even onder druk. Alle andere vluchters hielden het voor gezien.
Peloton vol gas naar de finale, Rutsch vergezelt Elissonde
Jumbo-Visma nam in de technische finale de kop weer over van Cofidis, met nog 25 seconden te dichten richting Elissonde. Ook Deceuninck-Quick-Step toonde zich hongerig. Nadat Lucas Hamilton achter Elissonde nog twee bonificatieseconden had geraapt voor het klassement, kon de finale beginnen. Jonas Rutsch nam namens EF Education-NIPPO de benen, welkome versterking voor Elissonde vooraan. De kleine klimmer verschool zich op de bochtige en heuvelachtige kilometers achter de machtige rug van Rutsch, die zonder om te kijken door beukte. De laatste tien kilometer werd aangevangen met twintig seconden voorsprong voor de twee.
Elissonde was weer wat op adem, waardoor hij ook weer wat kopbeurten kon doen. Hij en Rutsch knalden richting de laatste twee oplopende kilometers. Die waren weliswaar 5,5 procent gemiddeld, maar met stroken van dik acht procent was het nog pittig genoeg. Voor Aleksandr Vlasov was het louter de schade beperken. De Rus van Astana moest in volle finale wisselen van fiets en was net op tijd terug in het peloton, dat zich ook opmaakte voor de slotkilometers.
Kort slotklimmetje moet beslissing brengen
Op één kilometer van het einde werd Rutsch als laatste vluchter ingerekend, mede door een motard die Rutsch nog even netjes uit de wind hield. Het peloton, onder leiding van Deceuninck-Quick-Step, was echter niet langer te houden. Roglic zat al in het tweede wiel, klaar voor de punch. Ook Dylan Teuns, Tiesj Benoot, Maximilian Schachmann en Michael Matthews waren keurig bij de pinken. Wie ging er als eerste aan? Wie durfde met de billen bloot?
Martin beloonde het werk van Cofidis door aan te vallen, maar Roglic ging keurig met hem mee. Christophe Laporte, Matthews en Teuns gingen mee, maar het was 'gewoon' Roglic die wéér te sterk was voor de rest. Laporte moest het achter hem doen met plek twee, in een snelle sprint bergop.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties