'Miljoen bochten' en 'net een veldrit'; wat leerden Van der Poel en Van Aert van EK 2018 voor Glasgow 2023?

Het super-WK wielrennen 2023 vindt dit jaar plaats in het Schotse Glasgow, waar de mondiale wielertop neerstrijkt voor de strijd om de verschillende wereldtitels. Het is de tweede keer dat zo'n 'multisport-evenement' neerstrijkt in Schotland, na de eerste editie van de Europese Kampioenschappen in 2018. De strijd om de wegtitel wielrennen aldaar leverde een beklijvend duel op.

De strijd om de Europese titel in dat jaar viel in Glasgow ten deel aan Victor Campenaerts, maar het was toch echt de wegrace van vier dagen later die bij veel mensen bleef hangen. In de stromende regen kwam het tot een sprint met vijf coureurs, waarin de Italiaan Matteo Trentin na de toen nog jonge kornuiten Mathieu van der Poel (Corendon-Circus) en Wout van Aert (Verandas Willems-Crelan) verwees naar de overige podiumplaatsen.

Eigenlijk hadden we het toen nog helemaal niet over de 23-jarige Van der Poel en Van Aert als wegrenners. Tot dan toe legden ze elkaar in 2017 wel enkele malen het vuur aan de schenen in koersen als de Ronde van België, Brugge Cycling Classic en Dwars door het Hageland, maar het EK van 2018 was eigenlijk de eerste keer dat de twee elkaar troffen op het hoogste niveau. Van Aert had dat voorjaar wel al het nodige laten zien met onder meer een derde plaats in Strade Bianche en Van der Poel was al Nederlands kampioen, maar nog steeds trokken de twee naar koersen als Boucles de la Mayenne en Ronde van Oostenrijk en niet naar de Tour de France.

Van der Poel deed vijf dagen voor dat EK op de weg zelfs nog mee aan het EK mountainbiken, waarbij hij zijn niveau niet kon benaderen en afstapte. Van Aert maakte daarentegen indruk met de eindzege in de Ronde van Denemarken, zijn eerste klassementszege bij de profs. De twee hadden het van tevoren aan dat EK op de weg dan ook niet zozeer over de titel pakken en winnen, maar vooral over 'vooraan meedoen' en 'een goede koers rijden'.

Favorieten als Sagan kwamen geen moment in koers op EK 2018 in Glasgow

Goed, over naar die bewuste 12 augustus 2018: in de stromende regen vertrokken de coureurs voor 230 kilometers koers, louter verreden in Glasgow en dus geen aanloop. Vroeg in de koers werd al duidelijk dat dit op het bochtige parcours voor gevaar zou zorgen, daar er veel renners het asfalt van dichtbij zagen. Favorieten als Peter Sagan zouden op die manier ook nooit de finish halen van het EK.

In de chaos ontstond er uiteindelijk een kopgroep van tien, met daarbij drie koppeltjes van Nederland (Van der Poel en Maurits Lammertink), België (Van Aert en Xandro Meurisse) en Italië (Trentin en Davide Cimolai). Jésus Herrada, Pierre-Luc Périchon, Michael Albasini en Nico Denz maakten de groep compleet, terwijl achteropkomende favorieten als Matej Mohoric, Zdenek Stybar en Alexander Kristoff op dit parcours hun kansen verkeken zagen worden.

In de laatste tien kilometer schatte Lammertink een bocht verkeerd in, waardoor hijzelf, Meurisse, Denz, Périchon en Albasini uitgeschakeld waren voor de zege. Italië speelde het ploegenspel vervolgens perfect en na een goede lead-out van Cimolai kon (eveneens ex-veldrijder) Trentin de balende Van der Poel en Van Aert afhouden in het sprintje met vier.

De reacties na afloop logen er niet om na 230 kilometer fietsen in de regen. Trentin openbaarde dat hij aan het begin van de koers al met Van der Poel sprak, die hem vertelde dat het 'net een veldrit' was. 'Wat hij zei, klopte', stelde de Italiaan. 'Er zaten een miljoen bochten in het parcours, het was nat en het ging de hele dag op en af. Ik hield hem en Van Aert dus heel goed in de gaten.'

Van der Poel zelf kon leven met het resultaat. 'De beste won, ik mag vooral blij zijn met zilver. Het was een enorm slopende koers, het zat de hele dag op een lint. Dat was enorm zwaar. Er zat geen moment van rust in, ik heb me geen moment verveeld in deze koers', stelde hij bij de NOS. 'Iedereen zal zeggen dat het heel lastig was, met dit weer, de afstand en het parcours. Dat gaat doorwegen.'

Soortgelijke woorden bij Van Aert, al zat er bij hem iets meer teleurstelling in. 'Ik dacht dat ik een kans had, maar Trentin en Van der Poel waren sneller. Als je in de laatste drie rondes voor de overwinning kan rijden, ben je niet content met brons.'

WK 2023 belooft nóg zwaarder te worden dan Glasgow 2018

Goed, wat kunnen we van dat EK meenemen naar het WK van 2023? Als eerste kijken we dan natuurlijk naar het parcours, dat wel wat gelijkenissen heeft. De ronde is één kilometer korter en er is natuurlijk de aanloop vanuit Edinburgh, maar Montrose Street (heuvel van nog geen 200 meter, maar wel dik in de dubbele stijgingspercentages) is net als in 2018 de scherprechter. Wel ligt deze nu een stuk korter bij de finish: 1,4 kilometer van de meet en direct gevolgd door een afdaling, waar we in 2018 nog 3,6 kilometer moesten koersen en eerst een plateau van zo'n kilometer hadden.

Met Scott Street is er overigens nog een soortgelijke kuitenbijter opgenomen in de omloop, waardoor we op papier mogen stellen dat de route van het WK wielrennen zwaarder is dan die van het EK in 2018. Zo ziet ook de Nederlandse bondscoach Koos Moerenhout het, vertelde hij aan In de Leiderstrui. 'Ik denk dat het nu wat lastiger is. Op het parcours heb je meerdere steile hellinkjes en het is eigenlijk weinig rechtdoor. Het is veel op en af, draaien en keren en 270 kilometer lang; ik zal niet zeggen dat het helemaal uit elkaar gereden wordt, maar het leent zich wel tot koersen', aldus de keuzeheer.

'Het is een snel parcours dat aan een klassieker doet denken. Met Mathieu hebben we een afmaker in huis, die op dit WK-traject perfect uit de voeten moet kunnen', aldus Moerenhout. In België mikken ze naast Van Aert - die het parcours zelf in mei al verkende op een stadsfiets - ook op Remco Evenepoel en Jasper Philipsen, maar als crosser kan Van Aert zomaar een streepje voor hebben op de omloop die 42 bochten telt.

Bondscoach Sven Vanthourenhout verwacht net als zijn Nederlandse collega een slijtageslag. 'Het is 271,1 kilometer, 3.570 hoogtemeters. Een uitputtingsslag dus. Het plaatselijke stadscircuit, van bocht naar bocht, eens breed en plots weer smal, zal de groep continu op een lint trekken en ervoor zorgen dat de deur achteraan openstaat. Eens de 200 kilometergrens voorbij zullen de lijken uit de kast vallen. En blijven enkel de allerbesten over', liet hij weten in de Belgische media. Dat belooft voor zondag!

Tom van der Salm (Twitter: @TomvanderSalm) | e-mail: t.vandersalm@indeleiderstrui.nl)