Naesen gaat voor 'volledige reset' na Roubaix: 'Ben op de limieten gestoten'

2021 is nog niet het jaar van Oliver Naesen geweest. De Belg kwam niet in de vorm die hij de afgelopen jaren wist te bereiken, maar heeft daar in een openhartig interview met Het Nieuwsblad een uitleg voor. 'Een woord: overtraining.'

Naesen klom de afgelopen jaren op de klassieke ladder, wat vele ereplaatsen opleverde in de mooiste klassiekers van het voor- en najaar. Niet in 2021, juist het jaar waarin hij had willen oogsten. 'Ik ben veel, héél veel gaan trainen. Met alle gevolgen van dien.' De coureur van AG2R Citroën Team kijkt daarbij ver terug. 'Het begon al in de lockdownperiode, ik ben toen veel gaan trainen met de gedachte: 'Als het eenmaal weer gekoerst mag worden, rijd ik de rest naar huis.''

Ook na 2020 ging hij door met trainen, legt hij uit in Het Nieuwsblad. 'Het stopte niet meer. Maar mijn ploeg, mijn trainer en ikzelf zagen dat niet. Ik was altijd de man van de harde aanpak geweest. Net die manier van werken had van mij de renner gemaakt die ik altijd was', legt Naesen uit. 'Voor mij werkte dat. Tot nu. Dit jaar ben ik op de limieten van die aanpak gestoten.'

Naesen over missen WK: 'Fameuze domper'

Na het voorjaar bleef Naesen één week van de fiets, waarna hij direct weer begon met trainingsweken van 28 uur. 'Een gemiddelde deftige prof houdt het op 18 tot 20 uur per week. Was dat niet overdreven? Maar toen ik dat bij de ploeg aankaartte, kreeg ik maar een antwoord: 'Wout en Mathieu doen dat ook’ Tja.' Toen hij naar de Tour moest, was de Belg eigenlijk al uitgeblust. Mede door een hoogtestage. 'Ik had nog aan de ploeg gevraagd of het echt nodig was om die superlastige bergritten te gaan verkennen. Ze stonden erop, maar mede door de kou pleegde ik weer roofbouw op mijn lichaam.'

Door zijn vormcrisis moest Naesen ook het WK aan zich voorbij laten gaan. 'Een fameuze domper, maar ik wist het zelf ook al wel.' Zondag volgt nog Parijs-Roubaix, maar daarna neemt de Belg eens goed rust. ' Ik ga straks vier, vijf, zes weken van mijn fiets blijven. Dat is sinds mijn veertiende niet meer gebeurd. Ik zie het als een volledige reset, voortaan pak ik de dingen anders aan.'