Pidcock over bijzondere 'headspace', aanvallen zoals Pogacar, de Poggio-afdaling en nog één keer over dat WK

Tom Pidcock is doorgaans geen spraakwaterval. Niet voor niets zei hij richting Strade Bianche liever niet te veel over zijn vorm, die stiekem uitstekend bleek te zijn. Na zijn overwinning in Siena ging Pidcock als een soort van uitzondering eens diep in op allerlei zaken, in een open, eerlijke en daarmee heel interessante persconferenties. In de Leiderstrui zette alles op een rijtje.

Pidcock over zijn liefde voor Strade Bianche

Dat Pidcock van Strade Bianche houdt, is een publiek geheim. Na afloop uitte hij zijn oprechte liefde: 'Het is mijn favoriete race; door de omgeving, de wegen en de fans. Het is geweldig en het parcours ligt mij. De laatste twintig kilometer deden pijn, daarvoor heb ik van iedere seconde genoten. Dit is heel anders dan een uur voluit gaan in de cross. Je gaat vol gas, terwijl er niets meer in je benen zit. Het is geen fijn gevoel, maar het is het allemaal waard geweest.'

Pidcock is dan ook zeker #TeamMonument als het over Strade Bianche gaat. De race over de witte wegen van Toscane heeft zich deze eeuw ontwikkeld tot één van de populairste wielerkoersen en dus mag er volgens Pidcock best nagedacht worden over een status als zesde Monument. 'Als je voor deze wedstrijd had gevraagd of deze race een Monument moet zijn, dan had ik zeker 'ja' gezegd. En nu ik heb gewonnen, zeg ik op zeker dat het een Monument zou moeten zijn', zo lacht hij.

Pidcock over Strade Bianche rijden als crosser

De zege in de Strade was naast een welkome opsteker toch ook een antwoord op alle criticasters die in februari iets vonden van het feit dat Pidcock er niet was bij het WK veldrijden. 'Er waren wat commentaren dat ik mijn wereldtitel had moeten verdedigen, maar dat is uiteindelijk mijn keuze. Mijn doel was om het WK te winnen en niet om de titel te verdedigen. Ik was er graag bij geweest, maar je betaalt overal een prijs voor. Dat ik Strade Bianche nu heb gewonnen, maakt het overslaan van het WK het allemaal waard.'

Bovendien kon de jonge INEOS-ster zijn cross-kwaliteiten prima kwijt in Strade Bianche. 'Natuurlijk helpen mijn skills op de fiets op het gravel. Het maakt verschil als je op je gemak bent en als je niet schrikt als je even wegslipt.' En dan stapt Pidcock richting de zomer ook nog doodleuk op zijn mountainbike, ook al zo'n geliefde discipline van hem. 'Voor mij was mijn Olympische titel bij het mountainbiken de grootste overwinning', zegt hij niet voor niets. 'Het is ook zeker één van de prioriteiten om in 2024 in Parijs mijn titel te verdedigen.'

Artikel gaat verder onder de foto

Pidcock over weten dat hij iets goeds ging doen

Pidcock is kortgezegd een alleskunner. En bij alleskunners geldt vaak: die weten wat ze wel en niet moeten doen. Ze kunnen alles goed, dus weten ze ook wanneer ze goed zijn. Pidcock had richting Strade Bianche een gevoel dat het voor hem ging zijn. 'Ik had dit gevoel vaak toen ik nog junior was.'

Er volgt even een pauze, want hij kiest zijn woorden zorgvuldig. 'Ik weet niet hoe ik het moet omschrijven, zonder dat ik meteen een stomme krantenkop creëer... Soms heb ik een bepaald gevoel en ben ik in een bepaalde headspace, dat ik weet dat het met mijn mindset en fysieke vorm die ik heb allemaal op z'n plaats gaat vallen voor me. Deze week had ik dat. Ik voelde me goed, vol vertrouwen en blij. Ik wist dat vandaag iets goeds ging gebeuren.'

Pidcock over een niet geplande aanval á la Pogacar

Dat Strade Bianche 2023 werd beslist op vijftig kilometer van de streep, mocht haast geen verrassing heten. Pidcock zat mee toen het scheurde op de Santa Maria, traditioneel de plek waar het kaf van het koren wordt gescheiden. Gek genoeg ging Pidcock niet eens all-in. 'Ik viel niet echt aan, dat was niet mijn intentie. De laatste keren ontplofte het op de Santa Maria, maar dit keer gingen er maar drie. Ik zette gewoon druk en uiteindelijk zat ik alleen. Ik ging ervoor en hoewel er momenten waren dat ik dacht dat ik dom was geweest en dat ik mijn pijlen te vroeg verschoten had, heeft het uiteindelijk gewerkt.'

Dat is wel een understatement. Mentaal was het echter een lange weg naar het Piazzo del Campo in Siena, geeft Pidcock toe. 'Ik wist dat ik op hetzelfde moment aanviel als Pogacar een jaar geleden, maar het was niet mijn plan. Het gebeurde gewoon. Na een paar kilometer dacht ik wel: Ik ben geen Pogacar, dit gaat waarschijnlijk niet goed eindigen. Het resulteerde echter in hetzelfde, dus daar ben ik blij mee.'

Artikel gaat verder onder de foto

Pidcock over de andere klassiekers en aanvallen in de afzink van de Poggio

En hoe nu verder? Pidcock won al een rit in de Ronde van de Algarve en schoot nu raak in Strade Bianche. En dan moeten de Monumenten die hij op zijn programma heeft nog komen. 'Er is een lange weg te gaan naar Luik-Bastenaken-Luik, maar door nu al te winnen, haal ik enorm veel druk van de ketel. We kunnen meer open racen en met meer zelfvertrouwen. Als ik dit voorjaar geen klassieker meer win, is het een geslaagde campagne geweest. Al hoop ik natuurlijk dat ik deze vorm doortrek in andere klassiekers.'

Pidcock dankt het allemaal aan een goede cross-winter, die hij enkele weken eerder beëindigde in dienst van de weg. 'Dit jaar ben ik in veel betere vorm begonnen', zo vertelt hij. Schrijf hem dus maar op voor Milaan-Sanremo op 18 maart. Want Pidcock kan een potje dalen, bewees hij recent nog met een spectaculaire daalvideo. 'Die video was gewoon voor de fun. De Poggio is natuurlijk een belangrijke afdaling, maar misschien verwacht iedereen wel dat ik in Milaan-Sanremo daar ga aanvallen. Het is misschien niet de beste tactiek, maar dat gaan we dan wel zien.'

Pidcock over rijden voor het klassement, met Pogacar als voorbeeld

Na de klassiekers trekt Pidcock, naast het mountainbiken, normaliter naar de Tour de France. In 2022 deed hij al dik twee weken mee om een stevige top tien, én won hij de etappe naar de Alpe d'Huez. Op de vraag of hij ooit voor een klassement wil gaan, volgt dan ook een volmondig 'ja'. 'Ik zal er wat offroad voor moeten opofferen, maar dat is uiteindelijk wel het doel van de ploeg en mijn doel. Daar draaien we verder niet omheen, maar laten we het eerst gaan bekijken.'

In Strade Bianche bewees Pidcock alvast dat hij, net als Pogacar in 2022, een solo van vijftig kilometer aan kan. Daar stopt volgens hem echter wel de vergelijking. 'Als je ziet dat hij alle races die hij dit seizoen reed had kunnen winnen, als hij dat had gewild, dan kun je zeggen dat ik zeker niet van zij niveau ben. Natuurlijk wil ik met hem strijden, zoals iedereen. Hij een fenomenale atleet en de standaard voor iedereen op dit moment.'

Enne, wie denkt dat Pidcock in de toekomst moet gaan kiezen tussen klassiekers en klassementen? Dat scenario lijkt onwaarschijnlijk. 'Moet ik kiezen dan?', knipoogt Pidcock.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)