Poels praatte ooit twee keer met Jumbo-Visma: 'Zou liegen als ik zeg dat ik niet bij hen zou willen rijden'

Voor Wout Poels was 2023 een jaar om nooit te vergeten. De Limburger, die op 1 oktober alweer 36 kaarsjes mocht uitblazen, wist in de Tour de France voor het eerst in zijn carrière een rit in een grote ronde te winnen. Een paar maanden later deed hij dat in de Vuelta a España nog eens over, waarmee zijn topjaar volmaakt was. In de nieuwste editie van Helden Magazine blikt de coureur uit Venray nog eens terug op hetgeen hij afgelopen seizoen heeft laten zien.

Nog even terug naar 16 juli 2023: na negen edities proberen hengelde Poels zijn eerste Touretappe ooit binnen. En hoe: op de tweede Alpendag zat hij mee in een omvangrijke kopgroep en kende daarin een wonderdag. Op de top van ski-oord Saint-Gervais Mont-Blanc kwam hij solo binnen, voor de ongelofelijke Wout van Aert, die tweede werd. 'Het is niet dat ik me die ochtend per se goed voelde en al dacht dat die zege voor mij ging zijn', bespreekt hij misschien wel de mooiste dag uit zijn wielercarrière met het sportmagazine. 'Integendeel. Ik was de dag ervoor heel diep gegaan, dus wist ik nog niet zeker of ik een nieuwe poging voor een ritzege wel kon opbrengen. Dat besluit viel uiteindelijk pas in de koers zelf.'

Toen Poels een Touretappe won, ging hij door een wervelwind van emoties

En zo geschiedde: Poels wist zijn karretje aan te haken in de kopgroep, maar zag uiteindelijk Van Aert demarreren. 'Toen wist ik: oei, nu moet ik écht mee als ik wil winnen. Als die inhaalslag honderd meter langer had geduurd, was het me niet gelukt. Ik kwam er echt maar net bij. Van Aert was ijzersterk en dus had ik maar één echte kans om hem eraf te rijden, op het steile stuk van de voorlaatste klim. Ik zou wel zien waar het schip ging stranden. Toen ik demarreerde, twijfelde ik eigenlijk meteen. Shit, dat was te vroeg, dacht ik. Maar mijn voorsprong werd groter en ik wist te winnen. Op een gegeven moment komt die streep en de ontlading. Ik kon het niet geloven. Mijn hele carrière flitste voorbij toen ik over de finish kwam. Het was een droom die uitkwam. En dat ik ook Van Aert versloeg, maakte het een perfect scenario.'

'Er speelde van alles door mijn hoofd doen ik de finish passeerde', gaat Poels verder. Ik was emotioneel. Er was natuurlijk blijdschap, maar er zat ook van alles onder. Er was enorm veel gebeurd in de weken daarvoor, zoals het overlijden van onze ploegmaat Gino Mäder. Dat was toen nog zo vers.' Poels geeft verderop in het uitgebreide interview ook aan dat hij aan zijn vader moest denken. 'Ik ben hem al in 2012 verloren, maar op dat moment had ik graag gewild dat ik het met hem kon delen. Hij heeft heel veel voor me betekend. Toen ik klein was, reed hij met mij naar alle koersen.'

Poels praatte in het verleden twee keer met Jumbo-Visma, maar kwam nooit verder

Poels was afgelopen zomer duidelijk in goeden doen, daar hij ook in de voorlaatste etappe van de Ronde van Spanje primus was. Hij klopte vanuit de kopgroep bijvoorbeeld Remco Evenepoel in de sprint. 'Na mijn ritzege in de Tour, was het geen grote ambitie om een Vueltarit te winnen. Net als toen Van Aert in de Tour wegreed, dacht ik in de Vuelta op het moment dat Evenepoel wegsprong: ah, jammer. Maar ook daar lukte het me uiteindelijk. Ik was extreem blij. Op de meet was ik niet helemaal zeker of ik had gewonnen. Evenepoel kwam nog zo hard aan, maar toen ik hem boos op zijn stuur zag slaan, wist ik dat ik hem had.'

In het laatste deel van het interview komt ook Jumbo-Visma ter sprake. In tegenstelling tot talloze Nederlandse toppers heeft Poels de kleuren van de 'killer bees' nooit vertegenwoordigd. 'Ik heb in het verleden twee keer best serieus met ze gepraat, maar op de een of andere manier kwamen we nooit verder. Als je die ploeg nu ziet, zie je dat ze alles geweldig voor elkaar hebben. Ik zou liegen als ik zeg dat ik daar niet voor zou willen rijden. Maar aan de andere kant: ik ben juist naar Bahrain Victorious gegaan om voor eigen kansen te mogen gaan, en dat is toch wel goed gelukt.'