Rode lantaarn was aanstoker van zware val in Luik-Bastenaken-Luik: 'Ik kreeg een mentale black-out'

Op 22 minuten en 32 seconden afstand van triomfator Tadej Pogacar werd Logan Currie allerlaatste in Luik-Bastenaken-Luik. De 22-jarige Nieuw-Zeelander had daarvoor wel een geldig excuus: Currie raakte op honderd kilometer van de finish betrokken bij de massale valpartij. Klein detail: de renner van Lotto Dstny zou die zelf veroorzaakt hebben en Currie 'reed dan ook de koers helemaal uit om zichzelf te straffen.'

'Die grote val op honderd kilometer van de finish, waardoor flink wat jongens neergingen, er plots geen doorkomen meer aan was en alles stil stond', begint Currie zijn verhaal bij Het Nieuwsblad. 'Die mag je dus voor een groot deel op mij steken. Ik was te gretig en wilde opschuiven. Daardoor raakte ik ingesloten en belandde ik in het gootje. Plots lag ik op de grond. En ik niet alleen dus. Van dan af was mijn race om zeep en was ik zelf van de kaart.'

'Ik kreeg een mentale black-out', gaat hij verder. 'Ik peperde mezelf wel in dat ik me weer in de wedstrijd moest vechten en probeerde mezelf ook op te vrolijken, maar tegen dat me dat lukte, waren ze vooraan al volop aan de finale bezig. Niet dat de renners rond mij boos waren. Of dat hebben ze toch niet laten blijken. Eigenlijk: ze zeiden helemaal niets. In ieder geval, ik heb dan maar voor mezelf beslist dat ik de koers absoluut moest uitrijden. Als straf voor mijn fout.'

Lees verder onder de foto.

Currie werd geflikt door zijn compagnons in de grupetto

Gelukkig kwam Currie niet troosteloos eenzaam over de streep. In een groepje van zestien renners gaf hij onder andere de Nederlanders Martijn Tusveld (dsm-firmenich PostNL) en Loe Van Belle (Visma | Lease a Bike) gezelschap. 'Om eerlijk te zijn: toen ik over de streep kwam, had ik er geen idee van dat ik laatste was. Na die val en dat tijdverlies heb ik de laatste vijftig kilometer aangepakt als een goede training. Met een paar renners hebben we de groep op sleeptouw genomen en keihard gereden om nog een deftige tijd neer te zetten. De anderen zaten in ons wiel. Tot de finish in beeld kwam. Staken ze ons plots massaal voorbij. Tja…'

Voor Currie is het pas zijn eerste seizoen in de WorldTour. De jonge Nieuw-Zeelander had voorafgaand aan La Doyenne nog geen enkel monument gereden, zijn langste wedstrijd (een etappe in de Ronde van Denemarken met een lengte van 209 kilometer; nvdr.) was bijna vijftig kilometer korter dan de Ardennenklassieker. 'Echt zenuwachtig was ik nochtans niet. Wel opgewonden. Te opgewonden waarschijnlijk. Trouwens: in die rit daar in Denemarken ben ik toen ook gevallen. Ik heb er nog een paar hechtingen aan overgehouden. Lange wedstrijden zijn blijkbaar niet mijn ding.'