Slagveld Hoei: van 'gezicht helemaal stijf' en 'schieten met stenen' tot 'alles zeiknat' en 'drie wodka op lege maag'

De Waalse Pijl werd een slagveld. Grote mannen moesten massaal de rol lossen in het zware midden van de wedstrijd, toen de sneeuw en de kou de wedstrijd teisterden. Er kwamen slechts 44 renners bibberend over de streep, waarvan er een paar de moeite namen om nog kort iets te zeggen bij de diverse media.

'Mijn gezicht is helemaal stijf, dus ik praat niet zo makkelijk', begint de jonge Zeeuw Tim van Dijke van Visma | Lease a Bike zijn relaas bij de NOS. 'Ik zag de lucht al zwart worden, toen dacht ik: ik haal nog even een jackie. Ook dacht ik lange tijd dat ik slechte benen had. Er kwam toen sneeuw, hagel, onweer, weet ik het allemaal. Ik werd toen steeds beter. Op het einde werkte ik voor Tiesj (Benoot, red.) en zette ik hem af.'

'Het is echt niet lekker hoor, die kou. En die hagel, het lijkt wel alsof ze met stenen op je schieten', gaat de klassiekerman van Visma | Lease a Bike gekscherend verder. 'Ik heb mijn handen niet meer gevoeld, alles doet zeer. Dat was voor iedereen zo, het hakte erin. Ik was er voor Tiesj, ik laat hem niet in de steek joh! Nu ga ik de Ronde van Romandië voorbereiden en daarna hoop ik wat rust te pakken.'

Mollema voelde zijn handen niet meer, Kwiatkowski dronk wodka

Bauke Mollema mag dan al een stuk langer meelopen, ook hij had zelden zoiets meegemaakt. De klimmer van Lidl-Trek werd in de finale gelost en kwam een aantal minuten na Van Dijke over de finish. Ook hij, bij de NOS: 'Natte sneeuw, het was de hele dag koud. Alles was zeiknat. Je krijgt het nooit meer warm. Op de eerste keer Muur dacht ik: ik kan een eind komen!' Schijn bedroog, want Mollema moest er even later toch af.

'Uiteindelijk krijg ik het al snel zó zwaar. Ik moest nieuwe handschoenen halen. Ik had geen power meer en voelde mijn handen niet meer. Je kan niet diep meer gaan. Zullen er vijftig man finishen? Iedereen zal verrast zijn geweest dat het ineens zo koud was. Ergens zag ik het aankomen. Beenstukken aan en overschoenen mee. Veel renners werden ook echt verrast. Je wil toch door, ook al zat er weinig meer in. Skjelmose moest afstappen. Ik wilde zo hoog mogelijk eindelijk, maar er zat niets meer in.'

Michal Kwiatkowski haalde de finish niet, net als alle renners van INEOS Grenadiers. De Pool liet via zijn sociale kanalen weten wat er gebeurde: 'Als je wil begrijpen wat voor shock voor het lichaam het was, beeld je dan in dat je drie shots wodka op een lege maag neemt. De effecten raken je in een milliseconde. En zelfs nu zijn er renners die overleefden. Respect!'

Bibberende Fransen grijpen mis

Tweede, dan ben je eerste verliezer, zeggen mensen met een negatieve invalshoek. Kévin Vauquelin greep in dat opzicht net mis. De Fransman van Arkéa-B&B Hotels spreekt desondanks van 'een mooie tweede plaats', bij onder meer Cyclism'Actu. 'Ik heb iets te lang gewacht met versnellen, maar mijn vingers waren koud. Ik bleef in het wiel van Cosnefroy, wat ik een veilige gok vond.' Dat bleek niet het geval, want Cosnefroy werd vierde. 'De omstandigheden waren bijzonder, al had ik me er mentaal op voorbereid. Ik wist dat we kou en regen zouden krijgen.'

Cosnefroy zelf hing na de finish minuten over de boarding. Hij was volledig kapot en door de kou gegrepen. 'Ik had het ijskoud in de laatste tachtig kilometer. Ik dacht dat ik niet zou finishen, zo heb ik me lang niet gevoeld. De ploeg positioneerde me desondanks heel goed en dus wilde ik goed finishen, zonder spijt te hebben na afloop. Ik ben blij dat ik bij de voorsten eindig, want ik had het echt heel zwaar met de koude regen en sneeuw. Dit is één van de zwaarste dagen die ik had op de fiets.'