Toptalent Bauernfeind doet een Kastelijntje met waanzinnige solo en ritwinst in Tour de France Femmes

Ricarda Bauernfeind heeft de vijfde etappe in de Tour de France Femmes gewonnen. De jonge Duitse van Canyon/SRAM toonde lef met een aanval bergop en het peloton reageerde veel te laat. De wonderbenen van Bauernfeind bezorgden haar een weergaloze zege, met Lotte Kopecky die na een harde koers ook nu haar gele trui simpel behield.

De vijfde etappe begon om 14.20 uur en onderweg moest het peloton drie gecategoriseerde beklimmingen over, die alle drie lagen tussen kilometer 76 en 102. De top van de laatste klim lag zodoende op 24 kilometer van de streep, een heel eind om solo te moeten.

Toch was er een grote groep die er wel heil in zag. Na een felle strijd over heuvelachtig terrein - waarbij hele plukken rensters al in moeilijkheden kwamen - reden er uiteindelijk elf weg. Paula Patiño (Movistar), Mischa Bredewold (SD Worx), Amber Kraak (Jumbo-Visma), Olivia Baril (UAE), Loes Adegeest (FDJ), Justine Ghekiere (AG Insurance), Claire Steels (Israel), Hannah Ludwig (Uno X), Clara Koppenburg (Cofidis), Ella Wyllie (Lifeplus Wahoo) en Clara Emond (Arkea) zaten mee.

Lees verder onder de video.

Fenix-Deceuninck en Canyon/SRAM achtervolgen, Balsamo lost

Ze pakten maximaal een minuut voorsprong, want in het peloton waren er ploegen die hier niet blij mee waren. Fenix-Deceuninck en Canyon/SRAM hadden niemand mee en hielden het gat zo lang op driekwart minuut. Het enorme tempo dat werd opgelegd, ging onder meer ten koste van Elisa Balsamo, die namens Lidl-Trek in een achtervolgende groep terecht kwam. Het peloton was sowieso flink uitgedund toen op 53 kilometer van de streep de eerste klim opdoemde.

Nadat Demi Vollering lek had gereden en met veel risico's achter de auto was teruggekeerd, begonnen we eraan. Voor de voet van de Côte de Najac had het peloton het verschil naar de kopgroep al teruggebracht naar twintig seconden en op de klim werden ze allemaal rap ingerekend. De finale kon beginnen tussen de favorieten. Yara Kastelijn, die een dag eerder nog de rit won, profiteerde optimaal van het feit dat Anouska Koster was gelost en pakte op de klim de drie bergpunten. Dat deed ze ook op de Côte de Laguépie die volgde. Zo reed ze zichzelf in de bolletjestrui.

Lees verder onder de video.

Bauernfeind kiest perfecte moment, peloton valt stil

Het voorste peloton, dat nog uit zo'n 35 rensters bestond, ging richting de bonificatiesprint, maar dat was buiten Riejanne Markus gerekend. De Nederlandse van Jumbo-Visma ging in de afzink in de aanval en hoopte zo op een gaatje. SD Worx reed dat echter dicht. Zij wilden de zes bonificaties met Vollering, maar slaagde daar niet in. Ricarda Bauernfeind (Canyon) muisde er vandoor, samen met Claire Steels van Israel. Er lagen nog maar twee seconden en die waren voor Ashleigh Moolman-Pasio.

Na de sprint viel het in het peloton stil, maar stoven de twee leiders door. De 23-jarige Bauenfeind reed Steels los op de Côte de Monestiés - de laatste klim van de dag - en had op de top plots anderhalve minuut voorsprong. Wat nu nog restte, was een lastige weg van 24 kilometer naar de finish. Bauernfeind zag hier haar voorsprong eerst wat teruglopen door toedoen van enkele aanvallen bij SD Worx, maar het was hollen en stilstaan. Dat is doorgaans perfect voor een eenzame leider.

SD Worx trekt kaart Kopecky

Toen SD Worx ophield met aanvallen en besloot om het tempo hoog te gaan leggen voor de kansen van Kopecky, liep de voorsprong van de dappere leider echt terug. Op dertien kilometer van de streep had ze nog 56 seconden. Het was Bauernfeind tegen stoomlocomotief Marlen Reusser, die op 8,5 kilometer nog 36 seconden moest dichten. Dat leek goed te komen, totdat er op dik vier kilometer van het einde nog steeds 33 seconden op de teller stonden.

Bauernfeind leek de aanval af te slaan, totdat Reusser besloot om dan maar alleen aan te gaan. Ze kreeg alleen Liane Lippert van Movistar mee, waardoor het een duel van twee tegen één werd. De laatste vlakke kilometers leken een eeuwigheid te duren, maar Bauernfeind hield het uiterst knap vol. De tweede profzege voor de Duitse en logischerwijs de allermooiste uit haar carrière.