Trotse en blije Dumoulin baalt van lastige jaren bij Jumbo-Visma: 'Geen match made in heaven'

Etappezeges in de Giro, de Tour en de Vuelta, de roze trui in Milaan, de regenboogtrui in Bergen... De carrière van Tom Dumoulin staat tjokvol met schitterende hoogtepunten. Echter, de laatste jaren kon de Limburger het gewenste niveau niet meer halen. Met het in juni aangekondigde afscheid komt er daarom een einde aan de mooie loopbaan van Dumoulin. Daar heeft hij vrede mee.

'Het is mooi geweest', zegt Dumoulin tegenover de NOS in Australië. Aanvankelijk zou hij hier zijn laatste koers te rijden door nog één keer voor goud te gaan in de tijdrit van het WK, maar daar kwam hij later op terug. 'Ik vind het niet meer het allerbelangrijkste op de wereld om een wedstrijd te winnen. En dan is het moeilijk om nog aan topsport te doen.'

Dumoulin had altijd moeite met het circus rond de sport, al helemaal toen hij plots een nationale held werd. 'Er kwam ineens veel meer bij kijken dan ik tot dan toe had ervaren. Tot dan deed ik het echt heel erg voor mezelf. Vond ik het gaaf om mezelf uit te dagen om beter te worden. Vanaf mijn eindzege in de Giro ging ik het ook een beetje voor anderen doen. Vonden anderen het ook heel belangrijk dat ik fietste. Mijn ploeg, sponsoren, fans. Ik kreeg het gevoel dat het ook heel erg belangrijk was dat mijn ploeg wel tevreden was met wat ik deed.'

Druk van buitenaf was verstikkend voor Dumoulin

Hoogtepunt van het circus-Dumoulin was de Giro-huldiging van 2017 in Maastricht. 'Het is niet zo dat iemand dat tegen mij heeft gezegd, zo van: "Over twee weken is de Tour en we eisen van jou dat je daar op het toppen van je kunnen presteert en podium rijdt." Die invulling gaf ik er zelf aan. Maar dat gevoel heb ik nooit helemaal los kunnen laten.' In totaal won de oud-renner van Team Sunweb en Jumbo-Visma 22 koersen, waaronder vier ritten en het eindklassement in de Giro, drie etappes in de Tour de France, twee ritten in de Vuelta a España en het wereldkampioenschap tijdrijden.

Nu hij gestopt is, heeft Dumoulin vrede met zijn loopbaan. 'Als ik met mensen praat, is het zo van: "Wat is er gebeurd? Waarom ben je op je 31ste gestopt?" Maar ik wil juist trots terugkijken op mijn carrière en dat ik denk: ja verdorie, ik was elf jaar lang prof en ik ben een van de besten ter wereld geweest. Ik heb supergeweldige resultaten behaald. Ik heb een grote ronde gewonnen, ben wereldkampioen geweest. Ik wil het vanuit het positieve bekijken. En daar wil ik eerst eens een paar stapjes voor terugzetten, om dat trotse gevoel te vinden.'

Tijd bij Jumbo-Visma werd teleurstelling

Dat Dumoulin met zijn mentale struggles heel wat op het bordje legde bij Jumbo-Visma, is een understatement. De Nederlander kwam in 2020 als grote meneer naar de Nederlandse ploeg, maar kon zelden uitblinken. 'Achteraf kun je zeggen dat het voor mij op dat moment niet een match made in heaven was. Daar zijn honderden redenen voor, maar vooral dat ik door blessures en gedoe net niet mijn niveau haalde.'

Dumoulin had het lastig met die situatie en dat sloeg over op de ploeg. 'Als het maar lang genoeg aan jezelf gaat knagen, gaat het ook een klein beetje knagen aan de mensen die iedere dag met je werken. Uiteindelijk waren het jaren van twijfel en daar lag dit allemaal wel aan ten grondslag.'